مروری بر زندگینامه شهدای ایوان - 1

شهید شیرزاد نظری؛ کبوتری که شوق پریدن در وجودش موج می‌زد

شهید "شیرزاد نظری" از شهدایی بود که پرواز به سوی معشوق را بر دنیا و لذت‌های آن ترجیح داده و عاشقانه به سوی معشوق پر کشید.
کد خبر: ۹۰۶۲
تاریخ انتشار: ۱۶ دی ۱۳۹۲ - ۱۵:۲۹ - 06January 2014

شهید شیرزاد نظری؛ کبوتری که شوق پریدن در وجودش موج می‌زد

به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس؛ شهیدان با خون پاک خود درخت انقلاب را آبیاری کرده و سبب جاودانگی اسلام و مکتب قرآن در سراسر جهان شدند.

پرندگان عاشقی که پرواز به آسمان و خدایی شدن، تمام آرزویشان بود و هرگزحب دنیایی را درون خود جای ندادند چرا که رسیدن به معشوق جاودانه تنها هدف و آرمانشان بود.

در روزی که تانک و توپ دشمن با تمام نیرو و قوا وارد خاک کشور شد آنها مجنون وار و عاشقانه وارد میدان شدند و جان خود را بر کف نهادند.

از شهادت هیچ بیم و باکی نداشتند و حفظ انقلاب و خاک وطن برایشان از هر چیزی مهمتر بود. آنان رفتند تا امروز ایران اسلامی سربلند و آزاد بماند.

شهید شیرزاد نظری یکی از شهدای انقلاب است که برای استقلال و آزادی و داع از ناموس وطن جانش را در طبق اخلاص گذاشت.

او در سال ۱۳۳۲ در روستای سراب ایوان دیده به جهان گشود. او به علت فقر و محرومیت و نبود امکانات، نتوانست به مدرسه برود. شهید نظری قبل از پیروزی انقلاب اسلامی از طریق کشاورزی و کار بر روی زمین به خانوادهاش کمک میکرد. از خصوصیات این شهید، مردم داری، صبر و متانت بود.

با پیروزی انقلاب و علاقه وافری که به سپاه داشت به آن نهاد پیوست و مدت ۴ سال در قسمت اطلاعات عملیات مشغول خدمت به رزمندگان بود.

این شهید فداکار در جبهههای حق علیه باطل، بارها در عملیاتهای مختلفی از جمله سومار، قصر شیرین، کردستان، مناطق جنوبی و والفجر ۳ که منجر به مجروحیت او از ناحیه فک و بینی شد، شرکت داشت تا اینکه بعد از سالها انتظار شهادت در عملیات والفجر ۱۰ در منطقه شاخ شمیران کردستان به دیدار معبود و سرور سالار شهیدان "حضرت اباعبدالله الحسین (ع)" شتافت و بعد از گذشت ۱۳ روز پیکر مطهرش که در منطقه جا مانده بود به خانوادهاش تحویل داده شد.

فرازی از وصیت نامه شهید شیرزاد نظری:

اینجانب شیرزاد نظری که ساکن شهرستان ایوان هستم مدت چند سال است برای حکومت جمهوری اسلامی خدمت میکنم و چون که هدفم خدا است میخواهم اگر لیاقتی داشته باشم خدمت بیشتری به اسلام بکنم و اینجان ناقابل خود را در راه اسلام و دین مقدس "حضرت محمد (ص)" فدا کنم.

در این شب که یکشنبه ۴ اسفندماه سال ۱۳۶۴ است دارم وصیت نامهام را مینویسم. اولا که من لیاقت شهادت را ندارم، اما از خداوند منان خواستارم که شهادت را نصیبم بگرداند، پیامم به امت شهیدپرور ایران به خصوص خانوادههای معظم شهدا این است که همیشه پشتیبان انقلاب باشند و یک لحظه امام را فراموش نکنند.

ما باید خداوند را سپاس بگوییم که چنین رهبری داریم، رهبری که همچون امام حسین (ع) قیام میکند، باید مثل مردم کوفه نباشیم و امام را تنها نگذاریم. باید بگوییم ما اهل کوفه نیستم امام تنها بماند، ما میرویم به جبهه امام زنده بماند.

نظر شما
پربیننده ها
آخرین اخبار