آيا واقعاً مي‌توان حضور نيروهاي امريکا در خليج‌فارس را با جنگ تحميلي مرتبط دانست؟ به چه ترتيب؟
آمريکا هميشه، مترصد حضور در خليج‌فارس بود؛ ولي نحوه حضور اين کشور در خليج‌فارس، بستگي مستقيم به برتري رزمندگان ايران داشت و با کسب هر برتري از سوي نيروهاي خودي، امريکا نيز به نشانه حمايت از صدام، حضور خود را پر رنگ‌تر مي‌کرد.
حضور نيروهاي امريکايي در خليج‌فارس از سال 1364 روند صعودي گرفت و در سال 1366 به اوج خود رسيد و درست يک روز پس از تصويب قطعنامه 598 که در بند پنجم آن ساير کشورها را به خويشتن‌داري و بازداشتن از هرگونه اقدام براي گسترش بيشتر مناقشه فرا خوانده است، امريکا به بهانه حمايت از کشتي‌هاي کويتي، ناوگان نظامي خود را به خليج‌فارس روانه کرد و در حمايت از عراق و براي جلوگيري از برتري نسبي ايران در جنگ خليج‌فارس، وارد عمل شد.
امريکايي‌ها همزمان با سقوط فاو، به سکوهاي نفتي ايران حمله کردند، تا حمايت خود را از عراق به نمايش گذارند و از همه مهم‌تر و افشاگرانه‌تر اينکه در سال 1367 با سرنگون کردن هواپيماي مسافربري ايران، به جنگ ابعاد فاجعه‌آميز دادند.
