مثلاً ما بچه هاي يزد يک زبان قراردادي داشتيم، به اين صورت که در ابتداي هر کلمه، حرف اول را حذف مي کرديم و به جاي آن حرف (س) را به کار مي برديم و در آخر آن کلمه نيز پسوند (مدي) را اضافه مي کرديم و به اين زبان (س گم مدي) مي گفتيم.
معمولاً اکثر رزمندگان يزدي با اين زبان آشنا و مخصوصاً آنهايي که از سابقه حضور در جبهه بيشتري برخوردار بودند کاملاً مسلط به اين زبان بودند.
دانستن اين زبان در چندين عمليات که دشمن توانسته بود که کد و رمز مورد استفاده رزمندگان دسترسي پيدا کند باعث شد تا بچه هاي ما بتوانند پيامهاي خود را به رده ها منتقل کنند بدون آن که دشمن متوجه موضوع پيام شود و گاهي باعث نجات بچه ها از محاصره دشمن مي شد.
علي اصغر باقري- يزد
منبع: فصل نامه الغديريان شماره 35، تابستان 87
