پایتختى بیت‏ المقدس برای رژیم صهیونیستی و پایه‏ هاى آن

به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، قدس شهرى است که نام آن براى پیروان هر سه دین ابراهیمى یادآور حرکت انبیاءالهى به سوى تحمل، بردبارى، صبر و پذیرش عقاید دیگران است اما امروز این شهر و نام آن تداعى کننده سرکوب، پاکسازى، نژادپرستى، زورگویى، ستم، کشتار و خونریزى است.

صهیونیسم، مکتبى که نمود سیاسى آن در اندیشه هاى تئودورهرتزل(1) تداعى پیدا مى کند، در نشستى در شهر بال سوئیس خواستار مهاجرت تمامى یهودیان جهان به فلسطین شد و همین نفس نفرین شده، نیم قرن است که انسان هاى آزادیخواه جهان را شب و روز در اندوه و غم فرو برده است.

این اندوه با بى اعتنایى جهانیان به این مکان مقدس بیشتر شده است. قداره بندهاى یهودى بارها در سایه سکوت رسانه ها، مدعى شده اند که شهر قدس پایتخت ابدى رژیم صهیونیستى است.

شهرک سازى و محاصره شهر قدس

رژیم صهیونیستى از زمان اشغال قدس شرقى در سال 1967 عملاً و مطابق نقشه ها و برنامه هاى طرح شده دست به یهودى کردن شهر زد. رژیم صهیونیستى این شیوه را اولاً از طریق مصادره اراضى و ثانیاً ساخت شهرک هاى یهودى نشین، دنبال کرد.

رژیم صهیونیستى طرحى ارائه داد که به "طرح کمربندها" معروف شد و طبق آن از تمام جهات قدس را محاصره کرد.

بر اساس این برنامه سه کمربند شهرکى ایجاد مى شود؛

کمربند اول شهر قدیمى و اطراف آن را محاصره و آن را با بخش غربى مرتبط مى کند. در این راستا داخل حصار و دیوارهاى تاریخى و باستانى شهر، شهرکى یهودى بنا مى شد. همچنین دو طرف شرق دیوار و جنوب آن نیز شهرک جدیدى تأسیس مى شود. ایجاد یک مرکز تجارى در این کمربند نیز مدنظر قرار گرفته بود.

کمربند دوم شهرک هاى عرب نشین خارج حصار و دیوار را، که جزء مناطق شوراى شهر قدس به شمار مى آمدند، از سه جهت محاصره مى کرد و در برگرفت.

هدف کمربند سوم جداسازى و محاصره کامل قدس بزرگ طبق طرح هاى پیشنهادى صهیونیست ها است. به عبارت بهتر این کمربند قدس را از کرانه باخترى جدا مى کند.

اهداف شهرک سازى

ایجاد شهرک هاى یهودى نشین براساس ملاحظات و اهداف خاصى صورت گرفته است که مى توان آنها را در سلسله اهداف امنیتى، جمعیت شناختى، منزوى کردن فلسطینى ها و انزواى اقتصادى، سیاسى و دینى ارزیابى کرد.

اهداف امنیتى

بارزترین اهداف شهرک سازى ممانعت از حل و فصل مسائل منطقه اى فلسطین و رژیم صهیونیستى است تا جایى که اجازه ایجاد نظامى به نام "فلسطین" را، که داراى حد و مرز مشخص جغرافیایى باشد، ندهد. وجود این شهرک ها و توسعه آنها از اساس وجود فلسطین را تهدید مى کند زیرا تسلط رژیم صهیونیستى بر راه ها و گذرگاه هایى که مناطق فلسطینى را به هم مرتبط مى کند، افزایش مى دهد و آنها هر وقت بخواهند مى توانند خیابان ها را ببندند.

این به معناى تهدید امنیت وجود فلسطین و در نتیجه تهدید ریشه اى براى حاکمیت فلسطین است. در مقابل شهرک ها و شهرک نشینان از حمایت امنیتى، که لازمه آن حضور نظامى اسرائیل است، برخوردارند.

شهرک ها به عنون نقاط مرزى اسرائیل فعالیت مى کنند. مسلح بودن شهرک نشینان براى دفاع در برابر فلسطینى ها، کارکرد نظامى شهرک ها را متمایز مى کند.

اهداف جمعیت شناختى

یکى دیگر از اهدف شهرک سازى صهیونیست ها به ویژه در منطقه قدس تغییرات جمعیتى در این شهر است. آنها با اتخاذ این رویکرد سه هدف عمده را دنبال مى کنند؛

1- افزایش تعداد ساکنان یهودى، (پیگیرى این هدف به ویژه در قدس شرقى قابل مشاهده است)
2- جلوگیرى از تردد ساکنان عرب و وادار ساختن آنها به تخلیه منازلشان،
3- دور کردن تجمعات فلسطینى از محدوده هاى شهردارى به ویژه ابودیس، الرام و العیزریه،
4ـ ثبت نکردن حدود 10 هزار کودک فلسطینى ساکن در بیت المقدس شرقى از سوى وزارت کشور به این بهانه که والدین آنها از کرانه باخترى هستند، که چنین اقدامى تأثیراتى منفى بر دسترسى آنها به خدمات اساسى در زمینه آموزش، بهداشت و دیگر خدمات اجتماعى مى گذارد.

 انزواى فلسطینى ها

پراکندگى شهرک ها در میان شهرها و روستاهاى فلسطینى نشین به گونه اى است که ارتباط و پیوستگى جغرافیایى اراضى فلسطینى را از بین مى برد. اشغالگران با ایجاد موانع و پست هاى بازرسى که تعدادشان به 513 مورد رسیده به بهانه حفظ امنیت شهرک ها مانع آزادى تردد فلسطینى ها و ارتباط جغرافیایى آنها مى شود و علاوه بر این آنها را از محیط عربى خود جدا مى سازد.

این رویکرد در منطقه قدس محسوس تر است. زیرا بافت جمعیت شهرک ها در این شهر طورى مدیریت شده که براى هدف نهایى یعنى پایتختى کارآمد باشد. شهرک نشینان در این حوالى عمدتاً از تندروهاى یهودى هستند و این تندروها که خود را دولتى در دولت دیگر و ارتشى در ارتش دیگرى مى دانند به خود اجازه مى دهند تا هرگونه محودیتى را براى فلسطینیان اطراف این شهر اعمال کنند.

رژیم صهیونیستى با ایجاد این شهرک ها در حقیقت نوعى حائل امنیتى میان ساکنان فلسطینى و یهودیان داخل خط سبز به وجود آورده است.

 اهداف اقتصادى

یهودیان از ابتداى شروع ساخت و ساز در اراضى 1967، مکان هایى را انتخاب کردند که بیشترین بهره هاى اقتصادى را براى آنها در بر داشته باشد. گزینش اراضى شهرک ها در اطراف اراضى حاصلخیز زراعى و نقاط نزدیک به منابع آبى و سیطره بر بیش از 85 درصد منابع آبى کرانه باخترى و نیز روند ایجاد مراکز صنعتى گواه این ماجراست.

نکته حائز اهمیت در این زمینه، نقش توسعه قدس و تبدیل قدس بزرگ از شهر به یک منطقه است که باعث جداسازى مناطق شمالى و جغرافیایى کرانه باخترى و تأثیر منفى زیادى در چرخه اقتصادى فلسطین ها دارد.

مرکز تحقیقات اقتصادى سیاسى "ماکرو" در تلآویو در مارس سال 2010 تحلیلى درباره اهداف رژیم صهیونیستى در ساخت و توسعه شهرک هاى یهودى نشین منتشر و در آن تصریح کرد که این رژیم به شهرک سازى به دید یک راه کار درآمدزاى اقتصادى مى نگرد.

 اهداف سیاسى

یکى از اهداف مهم صهیونیست ها از شهرک سازى در منطقه قدس اهداف سیاسى است. این رژیم چند هدف را دراین باره دنبال مى کند؛

1- شهرک سازى، ساخت و ساز و اسکان جمعیت یهودى، شیوهاى براى ایجاد واقعیت هاى موجود و الحاق حداکثر اراضى به سرزمین هاى اشغالى است. بنابراین با ایجاد و توسعه آنها تخلیه این شهرک ها نیز دشوارتر شده و زمینه الحاق آنها در فرآیند سیاسى بیشتر فراهم مى شود.

2- ساخت و ساز راهى براى جذب مهاجران جدید از خارج اراضى اشغالى و نیز راهى براى کاهش اعتراضات مردمى در میان صهیونیست ها پیرامون بحث مسکن محسوب مى شود.

3- ساخت و ساز راهى براى از بین بردن احتمال ایجاد کشور مستقل فلسطین و ارتباط جغرافیایى میان اراضى فلسطینى است.

اهداف دینى

یکى از اهداف ظاهرى اسرائیل در شهرک سازى به ویژه در بیت المقدس اهداف دینى آن است.

جنبش صهیونیسم براى توجیه ساخت و سازهاى خود در اراضى فلسطینى به بهانه هایى توراتى و دینى متوسل شده است که نمونه هاى آن را مى توان در ساخت و سازهایى با انگیزه هاى مذهبى از جمله در قدس و الخلیل و یا قبر یوسف پیامبر(ع) مشاهده کرد.

از طرف دیگر سیاست تداوم ساخت و ساز باعث سیاست یهودىسازى و محو جلوه هاى تمدن اسلامى و عربى در اراضى فلسطینى مى شود. این روند در تصمیم براى تخریب مسجدالاقصى و ساخت معبد سلیمان متجلى مى شود.

پایتختى بیت المقدس و پایه هاى آن

بسیارى بر این عقیده هستند که اقدام براى تثبیت پایتختى بیت المقدس بدون شک پیامدهاى جدى خواهد داشت، اما برخى آن را راهبرد و برخى دیگر تاکتیک براى باج گیرى از غرب و اعراب مى دانند.

"حسن هانى زاده" کارشناس مسائل خاورمیانه معتقد است این اقدام در واقع به چالش کشیدن بیش از یک میلیارد مسلمان است زیرا بیت المقدس نخستین قبله مسلمانان و سومین مکان مقدس در دین اسلام است و جایگاه خاصى در بین جوامع اسلامى دارد.

وى مى گوید: "اگر امریکا و اروپا بخواهند در این باره به رژیم صهیونیستى امتیازى بدهند و مقابل زیاده خواهى آنها ایستادگى نکنند مرزبندى شدیدى بین شرق و غرب به وجود خواهد آمد و با توجه به التهابات اجتماعى و بیدارى اسلامى در منطقه و جهان عرب مى تواند به یک انتفاضه دیگر در جهان عرب و جهان اسلام منجر شود."

جهانى سازى، راه حل موضوع بیت المقدس

بیت المقدس میراث قدسیه الهى است که هیچگونه توافق دو جانبه و چند جانبه اى نمى تواند درباره آن صورت بگیرد.

این شهر بزرگ تر از آن است که بتوان در قالب چند توافق بین المللى تکلیف آن را مشخص کرد. تصمیم درباره این شهر بدون شک تأثیراتى بر تمامى جهان خواهد داشت و به همین دلیل است که مهمترین مشکل در گفت و گوهاى صلح بین رژیم صهیونیستى و فلسطینى ها اول سرنوشت بیت المقدس است. این شهر از چنان عظمتى برخودار است که مسائل بزرگى همچون آوارگان و تعیین مرزها تحت الشعاع آن قرار دارند.

این شهر میراثى است که هر سه دین توحیدى بر آن اعتقادى راسخ دارند. یکى از اماکن تاریخى مهمى است که شناخت خوب و مؤثر آن مى تواند در تمدن جهانى تاثیرات مهمى بگذارد و بخش مهمى از تاریخ ادیان و بشریت را که امروز تئورى هاى جنگ طلبانه در باره آنها عنوان مى شود، حل کند.

این شهر میراثى است که باید براى تعیین سرنوشت آن حساسیت جهانى را برانگیخت. خارج کردن این شهر از دایره "مسئله عربى" و "جهانى سازى" آن مى تواند در نجات قدس از تبدیل شدن به پایتخت عبرى ممانعت کند.

امام خمینى(ره) نخستین فردى بود که تئورى جهانى سازى قدس را مطرح نمود.

(1)بنیامین زئب (تئودور) هرتسل روزنامهنگار، فعال سیاسی و نویسنده یهودیالاصل اتریشی که جنبش سیاسی صهیونیسم را پایه نهاد.