به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، محمد عزیزی نویسنده کتاب "همت" در آیین رونمایی این کتاب در محل خبرگزاری ایسنا با بیان اینکه تحقیق و پژوهش در خصوص شهید همت را از دهه هفتاد شروع کردم، اظهار کرد: در نوشتن زندگینامه داستانی شهید، با دو مشکل روبه رو بودم. اینکه آیا در حال نوشتن رمان هستم و یا یک وقایع نگاری تاریخی انجام می دهم.
وی افزود: من ادعایی ندارم که این کتاب یک رمانِ صرف است و یا یک مستند بدون جاذبه های داستانی؛ به همین دلیل از عنوان زندگینامه داستانی شهید همت استفاده کردم.
عزیزی تصریح کرد: اگر قرار بود زندگینامه داستانی همت را به صورت تفصیل بنویسم حق مطلب دربیش از ۳۰۰۰ صفحه ادا میشد.
نویسنده کتاب "همت" علت این امر را در گرانی کاغذ دانست و ادامه داد: نتوانستم در این کتاب، جزییات را بنویسم. چرا که با افزایش تعداد صفحات هزینه کتاب دوچندان می شد؛ پس سعی کردم مطالب را در ۱۱۵۲ صفحه خلاصه کنم.
محسن پرویز نویسنده کتاب های دفاع مقدس اظهار کرد: پاسخ بسیاری از سوالات را نمی توان در مستندات به دست آورد.
وی با اشاره به آشنایی خود با شهید همت تصریح کرد: قبل از عملیات والفجر مقدماتی با شهید همت آشنا شدم. تصور ابتدایی من از همت، فردی نظامی با فیزیک بدنی قوی بود؛ اما آن روز همتی را دیدم که با وجود جثه ای کوچک بسیار با صلابت و مقتدر بود.
محسن پرویز با اشاره به حدیثی از امام علی (ع) مبنی بر اینکه حبّ دنیا آخرین چیزی است که از دل مومن می رود خاطر نشان کرد: شهدا این حب را در دل نداشتند. شهدا انسان های معمولی بودند که با نفس خود به مبارزه می پرداختند.
در ادامه این مراسم، محسن پرویز نویسنده کتاب های دفاع مقدس اظهار کرد: پاسخ بسیاری از سوالات را نمی توان در مستندات به دست آورد.
وی با اشاره به آشنایی خود با شهید همت تصریح کرد: قبل از عملیات والفجر مقدماتی با شهید همت آشنا شدم. تصور ابتدایی من از همت، فردی نظامی با فیزیک بدنی قوی بود؛ اما آن روز همتی را دیدم که با وجود جثه ای کوچک بسیار با صلابت و مقتدر بود. آن روز من نحوه هدایت نیروها و دلسوزی وی را در این ماجراها از نزدیک میدیدم. همت خیلی وقتها با خود مبارزه میکرد؛ چرا که خود را فرمانده نمیدانست و مسئول بود و کسانی که مسئولیت دنیوی برعهدهشان است و شهرتی پیدا میکنند، این موضوع را بهتر متوجه میشوند.
محسن پرویز با اشاره به حدیثی از امام علی (ع) مبنی بر اینکه حبّ دنیا آخرین چیزی است که از دل مومن می رود خاطر نشان کرد: شهدا این حب را در دل نداشتند. شهدا انسان های معمولی بودند که با نفس خود به مبارزه می پرداختند.
پرویز با بیان اینکه واقعیت درونی با داستان متفاوت است، افزود: در حوزه داستانی باید این اثر برای مخاطب باورپذیر باشد، اما در حوزه مطالبی که برای شهدا نوشته میشود، داستان نوشته نمیشود؛ چرا که در ساحت داستان از تخیل استفاده میشود و این موضوع از دشواریهای نگارش چنین آثاری است.
وی ادامه داد: در معرفی اسطوره ها برای نسل جدید کم کاری های بسیاری شده است و این شاید به خاطر کثرت اسطوره ها باشد که نتوانسته ایم اسطورهای برای نسل جدید بسازیم. کشورهایی که قهرمان و اسطوره ندارند، ممکن است فردی را پیدا کرده و با تمرکز بر روی آن برای جامعه خود الگو و اسطورهای معرفی کنند؛ در حالی که ما با داشتن اسطورههای فراوان در این زمینه هیچ کاری انجام ندادهایم و هیچ کدام را نتوانستیم به طور کامل معرفی کنیم.
پرویز تصریح کرد: در نوشتن داستان نباید خود را مقید به روایت داستانی و واقعیتهای آن کنیم. در بیان داستان اگر اجازه دهیم تا نویسنده با الهام از واقعیات داستان بنویسد، دست وی برای نگارش باز میشود و از قدرت نویسندگی خود استفاده کرده و با رعایت عفت کلام میتواند حوزههای مختلفی را که رمان نیازمند آن است، فضاسازی کند.
این منتقد ادبی در پایان ضمن قدردانی از نویسنده کتاب، گفت: چون خودم برای شهید "همت"، همت نکردم تا بنویسم و میبینم که محمد عزیزی با تلاش فراوان توانسته کاری به این وسعت را انجام دهد، از وی قدردانی و تشکر میکنم.
