به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، سردار دکتر "سعید منتظر المهدی" در یادداشت خود با اشاره به شعار نیروی انتظامی در نوروز 93 "امنیت، سلامت، نشاط؛ ره آورد نظم و قانون" آورده است:
سه نیاز بنیادی و اساسی هر یک از آحاد مردم یک جامعه، یک امنیت(Security)، دومی سلامت (Health) و سومی نشاط (Happiness) است؛ مراد از امنیت رستن از هر نوع تهدید، ترس و اضطرابی است که تعادل روانی بیولوژیکی آدمی را از میان می راند.
سلامت نیز، که سه حیطه جسمی، روانی و اجتماعی را در بر می گیرد، بدان معنا است که نه تنها آدمی با هیچ بدکارکردی، ضعف، نقصان و آسیبی رو به رو نیست بلکه در هر سه حیطه مذکور پیوسته فرا می بالد، تعالی می جوید و رشد می نماید؛ به بیان روشن، تنها وقتی می توان از سلامت سخن به میان آورد که فرد در هر سه حیطه جسمانی، روانی و اجتماعی احساس رضایت، خوشبختی و رفاه نماید.
سرانجام، نشاط نیز یک احساس و هیجان مثبت درونی است که با شاخص هایی نظیر خرسندی مستمر، آرامش فراوان، تعادل و توازن مطلوب و تعامل و روابط رضایت بخشی مشخص می شود.
2- امنیت، سلامت و نشاط به سطح فرد محدود نمی گردند بلکه کل جامعه را نیز در بر می گیرند. یعنی درست همان گونه که می توان از امنیت و سلامت و نشاط فردی سخن به میان آورد می توان از جامعه "امن"، "سالم" و "شاداب" نیز سخن گفت. این بیان بدان معنا است که اگر چه بین امنیت و سلامت و نشاط فردی و جمعی ارتباط و پیوند وثیقی وجود دارد اما این دو می توانند وجوه تمایزی نیز داشته باشند.
چه بسا جامعه ای را بتوان یافت که از حیث میانگین شاخص های امنیت و سلامت و نشاط در سطح بالایی جای داشته باشد اما رفاه و سلامت و آرامش و امنیت تعداد متنابهی از تک تک اعضای آن در تراز پایینی قرار گیرند. از همین روی، هیچ یک از این دو نباید نادیده انگاشت و یا فدای دیگری ساخت. یعنی هم باید ایمنی و سلامت و نشاط یکایک اعضای جامعه، و نه گروهی یا جماعتی از آنان را ارتقاء بخشید و هم باید به امنیت و سلامت و نشاط جامعه (به عنوان یک کل به هم پیوسته و منسجم) اندیشید و برای تعالی آن طرح و نقشه در انداخت.
3- سه عامل (یا متغیر) امنیت، سلامت و نشاط همبستگی نیرومند بالایی با یکدیگر دارند. به گونه ای که با افزایش یا کاهش یکی، آن دو دیگر نیز افزایش یا کاهش می یابند به عنوان مثال، آرجایل و همکارانش(2010) که در این قلمرو مطالعات وسیعی را به سامان رسانده اند و نیز در برخی پژوهش های داخلی، به عنوان مثال پژوهش معاونت اجتماعی ناجا (1392)، نشان داده اند که همبستگی این سه عامل بیش از 50% است؛این همبستگی بالا بیانگر همپوشانی زیاد این سه عامل است که هم می توان نوعی رابطه علی میان آنها استنباط کرد و هم می توان آنها را متاثر از عوامل مشترک دیگری دانست.
4- براساس شواهد و قرائن پرشمار پژوهشی و نیز براساس تجارب انبوه منظم می توان استنباط کرد که دو عامل به هم پیوسته و مرتبط، سهم و نقش زیادی در بیشینه سازی سطح امنیت، سلامت و نشاط جامعه( خواه به صورت فردی یا جمعی) دارند؛آن دو عامل یکی نظم و انضباط است و دیگری قانونگرایی و قانونمندی. یعنی در جامعه ای از یک سو عوامل مخل نظم و انضباط از میان رانده می شوند و "هرچیزی در جای واقعی خود قرار می گیرد"،دقت و دیسیپلین جای آشفتگی و آشوب و هرج و مرج را می گیرند و از دیگر سو همه شهروندان "قانون" را فصل الخطاب قرار می دهند و هریک از آنان خود را ملزم و مکلف به رعایت یکایک قوانین می سازند و نقص آن را گناه، خطا و قصور تلقی می نمایند، در آن جامعه هم شاخص عمومی سلامت و امنیت و نشاط رو به افزایش می نهد و هم یکایک شهروندان احساس آرامش، سلامت و شادابی می نماید. از همین رو از رابطه علمی میان نظم و قانون با سه متغیر امنیت، سلامت و نشاط سخن به میان آورد.
5- گرچه تبیین دقیق رابطه علمی میان دو عامل نظم و قانون با سه عامل سلامت، امنیت و نشاط مستلزم به سامان رساندن پژوهش ها و مطالعات روشمند نوینی است لیکن براساس شواهد تجربی و پژوهشی موجود و ادله نظری متقن می توان در این خصوص مفروضات و گزاره هایی را فرمول بندی نمود.
نخست آنکه، هر سه مولفه اثر پذیر مذکور(یعنی امنیت، سلامت و نشاط) دارای یک وجه غالب و برجسته ذهنی هستند به همین سبب وقتی فردی"احساس کند" که محیط پیرامون او دارای نظم و آراستگی معین و دلپذیری است و رفتارهای جمعی در چارچوب معینی(قانون) رخ دهند و اتفاقات پیش بینی پذیرند او احساس آسودگی، راحتی ، رضایت و شادابی می نماید.
دوم آنکه، حداقل بخشی از وجوه امنیت، سلامت و نشاط در تعامل با دیگران و رفتار آنان شکل می گیرند به همین سبب وقتی هریک از ما شاهد قانونمندی دیگران و نظم جویی عمومی باشیم بلافاصله نگرانی هایمان رخت بر می بندند و دلهره هایمان از میان بر می خیزند و ابهاماتمان مرتفع می شوند، ناگفته آشکار است که در چنین شرایطی احساس امنیت خواهیم نمود، سلامتمان مضاعف می شود و نشاطمان دو چندان می گردد.
6- بخش مهمی از نظم جویی و قانون گرایی در حوزه رفتارهای ترافیکی و کنش های مرتبط با قلمروهای ماموریتی پلیس ظهور و بروز می نماید از همین روی وقتی رانندگان محترم با رفتار در چارچوب مقررات راهنمایی و رانندگی و اجتناب از شتاب زدگی بیهوده به رفاه و آسایش و آرامش خود و دیگران می اندیشند، در واقع نظم و انضباط را رعایت کرده اند و هم به قانون احترام گذاشته اند؛ آشکار است که پیامد این دو نیز افزایش ایمنی عمومی است، هم ارتقای سلامت خود و دیگران است و هم استمرار خرسندی و شادابی همگان است.
علاوه بر آن، پلیس پیوسته با روشنگری، اطلاع رسانی و تذکرات دقیق خود یکایک شهروندان را از پیامدهای مطلوب رفتار هنجارمند و ضرورت ها و بایسته های قانونمند عمل کردن، آگاه می سازد و با هشدارهای به موقع و ناصحانه شهروندان را از آسیب ها و خطرات احتمالی آگاه می سازد.
نیازی به حجت نیست چنانچه شهروندان محترم هشدارها، اندرزها و روشنگری های پلیس را دقیق و به موقع سرلوحه عمل خویش قرار دهند، امنیت ، سلامت و نشاط را بیش از پیش خواهند ساخت.
7- نیروی انتظامی هر ساله برای ایام نوروز که شمار زیادی از هموطنان عزیز به مسافرت و گردشگری و دید و بازدید روی می آورند ، شعار ویژه ای برمی گزیند. این شعار که برخاسته از یک شعور خردمندانه است که رویکرد پلیس را در این ایام معین می سازد و بر آن اساس طرح ها و تدابیری نیز اندیشیده می شود و در صحنه عمل به کار بسته می شود.
براساس این سنت چند ساله، امسال نیز پلیس شعار نوینی برای ایام نوروزی برگزیده است، آن شعار عبارتست از "امنیت، سلامت و نشاط؛ ره آورد نظم و قانون" این شعار از آن رو برگزیده شده است که پلیس همچون همیشه و بیش از پیش به ایمنی، سلامت و شادابی می اندیشد و یقین دارد که با تامین حداکثری این سه می توان هر مشکلی را از میان راند و با شور و اشتیاق، گام در راه تعالی فردی و رشد و توسعه جمعی نهاد لیکن پلیس یقین دارد که این سه عامل زمانی به تمامی محقق می شوند که همگان از کوچک و بزرگ و از شهری و روستایی، کنش های خود را در چارچوب قانون تنظیم نمایند و رعایت نظم و انضباط عمومی را به منزله یک مسئولیت و تعهد اجتماعی بنگرند.
8- یقین داریم که همه ما با رعایت نظم و قانون، امسال نوروزی سرشار از امنیت، مملو از سلامت و لبریز از شادابی خواهیم داشت.
