نخستین نظامى که در نماز به او اقتدا کردم

خبرگزاری دفاع مقدس، شهید شیرودى چهره اى شناخته شده و البته گمنام در میان سرداران افتخارآفرین هشت سال دفاع مقدس است. کسى که رهبر معظم انقلاب حضرت آیت الله خامنه اى(مدظله العالى) از او با عنوان "نخستین نظامى که در نماز به او اقتدا کردم" یاد مى کنند.

دلاوری که بسیارى از صاحب نظران با توجه به جنگ هاى هوایى اش او را نامدارترین خلبان جهان نامیدند.

شهید فلاحى در این خصوص گفته بود: "او غیرممکن را ممکن ساخت و کسى بود که وقتى خبر شهادتش را به امام دادیم فرمود: او آمرزیده است."

درهمین رابطه، بیژن شیرودى از همرزمان شهید درباره شهید شیرودى مى گوید: "خلبان شهید شیرودى یک نظامى شجاع و دلیر و بى نظیر بود و زمانى که رژیم بعثى عراق با نیروهاى زرهى خود به ایران حمله کرد شهید شیرودى با کمک هم رزمان خود جلوى پیشروى عراقى ها را گرفت و باتوجه به اوضاع نابسامان کشورمان در اوایل انقلاب نقش ممتاز و بى نظیر او در سرکوب متجاوزان و منافقان قابل توجه بود هرزمانى که ایشان در آسمانى بود رزمندگان نیروى مضاعفى مى گرفتند. در اوج بحران داخلى و تلاش منافقان علیه انقلاب، شهید شیرودى تلاش فراوانى را علیه آنان انجام مى داد و زمانى که براى دیدن والدین خود به شیرود تنکابن مى آمد همشهریان خود را نسبت به توطئه هاى آنان آشنا مى ساخت و در مراسم تظاهرات و راهپیمایى شرکت فعال داشت."

محمدعلى میرزایى یکى دیگر از خلبانان هوانیروز و همرزم شهید شیرودى نیز مى گوید: "شیرودى همچون ستاره پرفروغ آسمان همواره براى رسیدن به اهداف عالیه خویش نور افشانى مى کرد و در راه عشق و شهادت و پایمردى خستگى را نمى شناخت و تا پاى جان مى رفت و زمانى که در پایگاه هوایى کرمانشاه بودیم، رهبر معظم انقلاب در نماز جماعت به ایشان اقتدا کرد و نماز خواند و مؤذن این نماز جماعت بنده بودم."

شجاعت و دلیرمردى شیرودى در بین خلبانان هوانیروز مثال زدنى بود و هیچ مانعى نمى توانست وى را از انجام مأموریت باز دارد.

خلبان تیزپرواز آسمان ایران که از همان روزهاى آغازین جنگ را خوب شناخت و با حضور در مناطق جنگى عاشقانه حماسه آفرید، آنجا که شهید دکتر چمران با افتخار از وى به عنوان ستاره درخشان جنگ کردستان یاد کرد.

شیرودى، روستازاده اى بود که آسمانى شد و روستاى "بالاشیرود" تنکابن کودکى اش را به یاد دارد.

پرواز در رگهاى او جریان داشت و ارتش دانشگاهى براى آموختن پرواز شد و سال هاى خدمت در ارتش از او خلبانى ساخت که به قول تیمسار فلاحى ناجى غرب و فاتح گردنه ها شد. آشنایى اش با امیر سرلشکر خلبان شهید احمد کشورى از اتفاقات خوب زندگى شیرودى است. این دو عقابان تیزپرواز آسمان ایران شدند.

شیرودى به اتفاق چند تن از خلبانان با اوج گیرى جنگ کردستان وارد عرصه شد و از خود شجاعت و ابتکار عمل زیادى نشان داد به طورى که خبر شجاعتش نه تنها در ایران بلکه در تمام خبرگزارى هاى مهم جهان منعکس شد.

شهید شیرودى بالاترین ساعت پرواز در جنگ را در جهان داشت و با بیش از 40 بار سانحه و بیش از 300 مورد اصابت گلوله بر بالگردش بازهم سرسختانه جنگید.

او 360 بار از خطر مرگ نجات یافت، اما سرانجام در آخرین پرواز خود در 8 اردیبهشت 1360در منطقه بازى دراز هنگامى که عراق لشکر 250 تانک و پشتیبانى توپخانه و خمپاره انداز و چند فروند جنگده روسى و فرانسوى را براى باز پسگیرى ذهاب گسیل داشت به مقابله با آنان پرداخت و پس از انهدام چندین تانک از پشت سر مورد اصابت گلوله هاى تانک قرار گرفت و به شهادت رسید.

خلبان شهید على اکبر شیرودى در فرازى از وصیت نامه خود مى نویسد: "هنگامى که پرواز مى کنم احساس مى کنم همچون عاشق به سوى معشوق خود نزدیک مى شوم و در بازگشت هر چند پروازم موفقیت آمیز بوده باشد، مقدارى غمگین هستم چون احساس مى کنم هنوز خالص نشده ام تا به سوى خداوند برگردم."

درادامه روایتى از "خانم شاطرآبادى" همسر شهید شیرودى پیرامون ارادت این شهید به مادر خویش مى خوانیم.

"شهید خیلى به مادرشان علاقه مند بودند و براى خود من هم رفتار و منش مادر خیلى قابل احترام بود. خیلى خونگرم و مهربان و با محبت بودند. رابطه عاطفى خیلى عمیقى بین شهید و مادرش بود و این براى همه اطرافیان و خانواده ملموس بود. وقتى شجاعت اخلاقى شهید شیرودى را مى دیدم به یاد مادرشان مى افتادم.

مادرایشان از قبل براى شهادت على اکبر آماده شده بود. یک بار به من گفت: "من اکبر را که مى بینم، مثل یک میوه خیلى رسیده اى است که هر لحظه ممکن است از درخت بیافتد." این را واقعا به عینه قبول کرده بودند که شیرودى یک روز شهید مى شود و خود شیرودى هم بارها صحبت کرده و خانواده را آماده کرده بود. مادر هم از اینکه شیرودى با شهادتش به آرزویش رسیده است خوشحال بود.

روحش شاد و یادش گرامی باد.