به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس به نقل از تسنیم، مریم فردی فرزند ارشد زندهیاد امیرحسین فردی با اشاره به مهمترین دغدغههای پدر در روزهای آخر عمرشان اظهار داشت: مهمترین دغدغه پدر در روزهای آخر عمرشان، ادبیات انقلاب اسلامی و جان بخشیدن به آن و هدایت به سمتی که بتواند ثمربخش باشد، بود. بیشترین دلمشغولیهای ایشان جوانان بودند؛ جوانانی که در شهرستانها زندگی میکردند و به دلیل نزدیک نبودن به مراکز اصلی فرهنگی و نداشتن امکانات کافی به هدر میرفتند.
وی در ادامه به جشنوارههایی که از سوی زندهیاد فردی پایهگذاری شد، اشاره کرد و افزود: خواسته پدر این بود که جوانانی که امکان ابراز خودشان را نداشتند و تریبونی نداشتند که از آن طریق خودشان را معرفی کنند و آثارشان را به دیگران نشان دهند، پیدا و معرفی کنند. با همین دید به سراغ برگزاری جشنوارههای مختلف داستانی در حوزه ادبیات انقلاب اسلامی رفتند. جشنوارههایی مانند شهید غنیپورو جشنواره داستان انقلاب با همین نیت برگزار شد. ایشان میخواستند با راهاندازی این نوع جشنوارهها جوانان را به جامعه ادبی معرفی کنند.
فرزند ارشد زندهیاد امیرحسین فردی با اشاره به برنامههای متعددی که در بزرگداشت وی برگزار شده است، ادامه داد: برنامههای متعددی بعد از رحلت پدر برگزار شد، دوستان متعددی درباره شخصیت ایشان صحبت کردند، اما یک وجه از وجوه شخصیتی ایشان مغفول ماند و آن هم بعد الهی ایشان بود. به نظرم این مهمترین بعد از ابعاد شخصیتی ایشان بود. برای پدرم مرگ شیرینترین اتفاقی بود که امکان داشت در زندگیاش رخ دهد؛ چرا که او را در جوار کسی قرار میداد که تمام عمرش تشنه آن بود. به صراحت میتوانم بگویم که تمام زندگی ایشان برای خدا بود. هر قدمی که برمیداشتند، برای رضایت خداوند بود. برای رسیدن به خدا بیتاب بود و اصلاً مرگ خواسته خودش بود.
فردی با بیان اینکه پدر هرگز از اعتقادات انقلابیش کوتاه نیامد، به اتفاقات بعد از انتخابات سال 88 اشاره کرد و یادآور شد: در آن ایام هم نگران جوانان بود و میترسید که جوانان تحت تأثیر تبلیغات مسموم قرار بگیرند و منش حضرت امام(ره) را فراموش کنند. همه ما شاهد این بودیم که چقدر نگران انقلاب، سرزمینشان، تلاشهایی بودند که برای انقلاب در طی این سالها انجام شده و خون شهدایی که برای اعتلای این کشور ریخته شده هستند.
وی ادامه داد: پدر بر همین اساس اصرار شدید داشتند که نسبت به حوادثی که در دنیای پیرامون میگذرد، بی تفاوت نباشیم. از اخبار سایر کشورها مطلع باشیم. خواندن روزنامه و پیگیری اخبار منطقه کار هر روز ایشان بود. ایشان ما را پیوسته ترغیب میکردند که از جریان حوادث مطلع باشیم و آن را ریشهیابی کنیم.
فرزند ارشد زندهیاد امیرحسین فردی در پاسخ به این پرسش که پدر بیشتر چه آثاری را مطالعه میکردند، گفت: ایشان به نویسندگان روس به ویژه تولستوی علاقه زیادی داشتند و آثار او را بارها و بارها مطالعه کرده بودند. ایشان برای مطالعه محدودیتی قائل نبودند. از همه جریانهای فکری مطالعه میکردند و به ما هم توصیه میکردند که همه کتابها را بخوانیم و حرفها را بشنویم و بعد راهمان را انتخاب کنیم.
وی در پایان افزود: ایشان در میان آثاری که نوشتند، کتاب «اسماعیل» را خیلی دوست داشتند، چون برای نوشتن آن انرژی گذاشته بودند. علاوه بر این کتاب «آشیانه در مه» را خیلی دوست داشتند، چرا که به نوعی احساسات کودکیشان در این اثر منعکس شده است.
