به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، صدام که حمله کرد هرکس کاری داشت به مسجد میرفت. مهمات و تجهیزات نظامی توی همین مسجد تقسیم میشد. دشمن هم که این را میدانست بیشتر گلوله و خمپاره میزد. هنوز هم بعد سالها آثار ترکش و گلوله روی دیوار و کف مسجد به یادگار مانده است.
«خرمشهر شقایقی خونرنگ است که داغ جنگ بر سینه دارد... داغ شهادت. ویرانههای شهر را قفسی درهمشکسته بدان که راه به آزادی پرندگانِ روح گشوده است تا بال در فضای شهر آسمانی خرمشهر باز کنند». شاید به جرات بتوان گفت زیباترین توصیف از خرمشهر را سید شهیدان اهل قلم سید مرتضی آوینی تا به امروز قلم زده است. خرمشهر قلب ایران اسلامی در روزهای سخت خون و آتش چنان دلیرانه در مقابل دشمن ایستادگی کرد که خونین شهر نام گرفت و تا به ابد از خاطره آن در صفحات تاریخ این سرزمین به زیبایی یاد خواهد شد.
شهر آسمانی خرمشهر قلبی به نام مسجد جامع دارد که اگرچه کوچک است اما خاطرات بسیاری از روزهای سخت حمله به کشور و اشغال آن را دل دارد که هنوز بعد سالها وقتی از کوچههای مجاور مسجد عبور میکنی زمزمههای پیرمردان شهر به گوش میرسد که زیر لب نوای شیرین «ممد نبودی ببینی شهر آزاد گشته...» را زمزمه میکند.
هرجای شهر را که نگاه کنی هنوز هم یادگاریهای روزهای جنگ خودش را نشان میدهد. اگرچه جنگ زخمی کهنه را روی قلبهای مردم خرمشهر گذاشت اما هنوز خاطرات شیرین نمازهای جماعت زیر آتش و گوله، رفت و آمد رزمندهها و محمد جهان آرا را به یادگار دارد.
مسجد در میانه شهر بود. صدام که حمله کرد هرکس کاری داشت به مسجد میرفت. مهمات و تجهیزات نظامی توی همین مسجد تقسیم میشد. دشمن هم که این را میدانست بیشتر گلوله و خمپاره میزد. هنوز هم جای گلولهها خمپارهها روی دیوار و کف مسجد یادگار مانده است.
از تاریخ ساخت و موسس مسجد جامعاطلاعات دقیقی در دست نیست. تنها قدمت آن را ۱۲۰ سال قبل در زمانی که بازرگانان مسلمان از کشورهای عربی از خرمشهر عبور میکردند و برای ادای نماز به این محل میآمدند یاد شده است. اما آنچه مسجد خرمشهر را اینگونه افتخار آمیز کرده است نه قدمت تاریخی آن بلکه سرگذشت این مسجد با شکل گیری انقلاب و شروع جنگ تحمیلی بود.
چهارم آبان سال ۵۹ روز سقوط خرمشهر بود. شب گذشته با وجود مقاومت مدافعان نیروهای عراقی تا نزدیکی مسجد پیشروی کرده بودند و دستور عقب نشینی صادر شده بود با این حال تعدادی از بچهها تا آخرین لحظات در مسجد ماندند. فردای آن روز شهر به دست نیروهای عراقی افتاد و نیروها پشت پل خرمشهر نظاره گر سقوط شهر بودند.
اسیر عراقی در کتاب «اسرار جنگ تحمیلی به روایت اسرای عراقی» از روزهای اشغال خرمشهر اینطور روایت میکند: «ما وارد خیابانهای خرمشهر شدیم ولی تا آن لحظه دستور پیاده شدن و استقرار به ما نداده بودند. با همه این احوال بسیاری از افراد پیاده شدند و به داخل خانهها و مغازهها هجوم بردند و با لگد و قنداق تفنگ و با شکستن قفلها داخل خانهها و مغازهها شده و اموال آنها را به تاراج بردند. حرکت کردیم و به نزدیک مسجد جامع خرمشهر رسیدیم. در آنجا بود که با مقاومت شدیدی از طرف نیروهای شما مواجه شدیم. با اینکه مقاومت منظم نبود ولی بسیار کوبنده و قهرمانانه بود.»
امام که فرمود: خرمشهر باید آزاد شود، کسی فکرش را هم نمیکرد با وجود موانعی که ارتش عراق برای نگه داشتن خرمشهر گذاشته است بتوان شهر را دوباره گرفت. همه چیزبه نفع دشمن و به ضرر نیروهای ایرانی بود. تنها توکل بر خدا و پشتوانه نیروی ایمان میتواسنت کاری که به ظاهر غیر ممکن بود را ممکن کند.
عملیات بیت المقدس با هدف آزادسازی خرمشهر، هویزه، پادگان حمید و جاده اهواز خرمشهر روز دهم اردیبهشت در سه مرحله و با رمز بسم الله الرحمن الرحیم. بسم الله القاسم الجبارین، یا علی ابن ابی طالب از سوی فرماندهی آغاز شد مرحله چهارم عملیات در روز اول خرداد ماه با هدف اصلی فتح خرمشهر انجام شد و روز دوم عملیات با نتیجه بسیار درخشانی نیروها توانستند شهر را به طور کامل به احاطه خود درآورند. اواخر روز دوم خرداد ماه قرارگاه کربلا با بررسی اخرین وضعیت نیروها را به شهر فراخواند.
خرمشهر روز سوم کاملا فتح شده بود. رزمندگان پرچم پر افتخار جمهوری اسلامی ایران را برفراز مستجد جامع نصب کردند. شهر پس از ۱۹ اسارت دوباره آزاد شد. رزمندهها در اولین اقدام نماز شکر را در مسجد خرمشهر اقامه کردند و خبر آزاد سازی خرمشهر در اخبار سراسری ساعت ۲ ملت قهرمان ایران را غرق در شادی و سرور کرد.
تصاویر زیر آزادی خرمشهر را پس از ورود رزمنده هانشان میدهد که در مقابل مسجد جامع خرمشهر نماد مقاومت و استادگی این شهر لحظه زیبای آزادی را ثبت کردهاند.
حاج احمد متوسلیان از فرماندهان لشکر ۲۷ محمد رسول الله هیچگاه نخواست نامش به عنوان فاتح خرمشهر سر زبانها باشد. رزاقزاده از راویان دفاع مقدس و رزمنده عملیات بیت المقدس میگوید: در مرحله سوم عملیات الی بیتالمقدس فرماندهان به این نتیجه رسیدند که باید به سمت مرز حرکت کرده و در نتیجه تیپ محمد رسولالله (ص) به سمت داخل خرمشهر حرکت کرد.
حاجاحمد متوسلیان در آن لحظات اعلام کرد من هرگز قصد رفتن به خرمشهر را ندارم و به شلمچه میروم؛ چرا که هرگز به دنبال قهرمان شدن نیستم تا در آینده از من به عنوان فاتح خرمشهر نام ببرند، من میخواهم جایی بروم که دشمن آنجاست و این جملات او در هنگامی بیان میشد که همه مراحل عملیات طرحریزی شده بود.
