شهیدی که از کفش هایش شناسایی شد
عملیات بیت المقدس که امام خمینی(ره) از آن به عنوان فتح الفتوح یاد میکند از جمله عملیاتهای بزرگ و موفقیت آمیز رزمندگان در دوران دفاع مقدس بود که به جهت آزادسازی شهر خرمشهر از جایگاه ویژهای برخوردار است.
گستردگی و بزرگی اهداف باعث شد تا نیروهای ارتش و سپاه با تمام توان خود در این عملیات شرکت کنند. از دیگر بخشهای مهم و تاثیر گذاری عملیات بیت المقدس و دیگر عملیاتهای دوران جنگ تحمیلی بحث امدادرسانی مجروحین و مداوای آنان بود که توسط پزشکان و امدادگران در خط مقدم جبههها انجام میشد.
گفتوگوی زیر حاصل مصاحبه خبرنگار دفاع مقدس با سید محمود جوزی از پزشکیاران جنگ تحمیلی و سرپرست بهداری لشکر ۲۷ محمد رسول الله(ص) است که در عملیات بیت المقدس نیز حضور فعال داشت.
جوزی با اشاره به نحوه حضور خود در جبهه گفت: من و بچههای دیگر از طریق گردان حبیببنمظاهر لشکر ۲۷ محمد رسول الله(ص) به جبهه اعزام شدیم. پس از مجروحیت شهید ممقانی در عملیات بیت المقدس به عنوان سرپرست بهداری لشکر ۲۷ منسوب شدم.
وی در خصوص حضور نیروهای امدادی در عملیات بیت المقدس اظهار کرد: قرارگاهها بیمارستانهای صحرایی برپا کرده بودند و هر تیپ هم دارای آمبولانس بود. ارتش نیز دو کانکس امدادی را در جاده اهواز خرمشهر مستقر کرد. آمبولانس ها برای پشتیبانی از خط نیز در جاده تردد میکردند.
این پزشکیار دوران دفاع مقدس با بیان اینکه از مرحله اول در عملیات بیت المقدس حضور داشته است، بیان کرد: با توجه به حجم عملیات، زخمیها زیاد بود. قسمت تعاون بیشتر از کشتهها خبر داشتند.
جوزی با اشاره به حضور حاج احمد متوسلیان و شهید همت در این عملیات افزود: تیپ ۲۷ محمد رسول الله از قسمت شلمچه وارد خرمشهر شد. اوایل عملیات حاج احمد پایش ترکش خورد و مجروح شد بنابراین بیشتر مسئولیت برعهده شهید همت بود. به دلیل سنگین بودن عملیات هرکس سعی داشت کار خودش را به بهترین نحو انجام دهد. ما که در بهداری بودیم حواسمان به کار مجروحان بود و چون عملیات حدود یک ماه طول کشید تنها در محدوده خودمان کار انجام میدادیم.
وی گفت: اواسط عملیات بود که هیچ پیشرویی نداشتیم. اعلام کرده بودند مردم در مساجد دعای توسل بخوانند عملیات یک مدتی گیر کرده بود شبی اعلام کردند برای فتح خرمشهر و روحیه دادن به رزمندهها در مساجد دعای توسل بخوانند. رزمندهها نیز آن شب در منطقه عملیاتی دعای توسل برگزار کردند بعد از آن بود که راه کمی باز شد و نیروها توانستند خرمشهر را بگیرند.
پزشکیار دفاع مقدس با بیان خاطرهای عنوان کرد: شهید علی ابراهیمی از دوستان ما بود که همیشه گیوه به پا میکرد. یک روز به خط رفت تا مجروحها را به عقب بیاورد احساس کردیم زمان بازگشتش طول کشید. نگران شدیم و به خط رفتیم. دیدیم که ماشینش ترکش خورده و یک لنگه از گیوهاش توی آمبولانس است همانجا فهمیدیم اتفاقی افتاده.
به معراج شهدا رفتیم تا از او خبری بگیریم. از مسئول کانکسی که شهدا را در آن نگهداری میکردند خواستیم تا در کانکس را باز کند. شهدا به حدی جراحت داشتند که نمیتوانستیم آنها را تشخیص دهیم. پیکرها را روی هم چیده بودند و پاهایشان سمت در کانکس قرار گرفته بود. در بین آن همه ما شهیدعلی ابراهیمی را از روی یک لنگه گیوهای که به پا داشت شناسایی کردیم.
وی در پایان بیان کرد: از دیگر بچههای پزشکیار گردان شهید محمود اولیایی بود که جشن ازدواجش را یک ماه پیش از عملیات ازدواج کرد و در عملیات بیت المقدس شهید شد.
