کتاب «پیترها و عکاسی زیر آتش»، داستان عکاسی جنگ است و از تجربه 10 تن از معروف‌ترین عکاسان زنده برگرفته شده است، کسانی که وقتی به جنگ می‌رفتند، سلاحی جز دوربین نداشتند.
این اثر، کتاب تاریخی نیست، حتی به طور یکسان هم به جنگ‌های مختلف نمی‌پردازد چراکه بیشتر عکاسان زنده امروز به دوران ویتنام تعلق دارند. آنچه کتاب «پیترها و عکاسی زیر آتش» ارائه می‌کند، گلچینی است از داستان‌هایی واقعی؛ داستان‌هایی دلخراش، قهرمانانه، سوزناک و حتی خنده‌‌آور از تجربه‌های عکاسان خط مقدم درگیری‌ها، از قبرس دهه پنجاه تا افغانستان قرن بیست و یکم میلادی.
کتاب «پیترها و عکاسی زیر آتش» با ترجمه «سولماز حدادیان» دربردارنده دوازده بخش نظیر «شاهدی برای هر جنگ»، «پاتریک شاول»، «فیلیپ جونز گریفث»، «ران هاویو»، «کاترین لروی»، «دان مک کالین»، «سوزان میسلاس»، «کریستوفر موریس»، «جیمز ناکتوی»، «مگی استبر» و «لورنت وان در استاک» است.
در بخشی از این اثر درباره «پاتریک شاول» آمده است: شاول سال 1949 در پاریس به دنیا آمد. او عکاسی کهنه‌کار با سابقه حضور در بیش از بیست درگیری و جنگ مسلحانه است. شاول کارش را در دهه 60 با حضور در جنگ شش روزه و ویتنام آغاز کرد و با عکاسی از درگیری‌های موزامبیک، آنگولا، السالوادور، ایران و عراق، چچن، خلیج فارس، یوگسلاوی سابق، پاناما و بسیاری از جاهای دیگر پی گرفت.
او هر چند هنوز هم به عکاسی وفادار مانده، اما سال 2000 یک شرکت تولید فیلم مستند به نام مارگریتا و فیلم تأسیس کرد و تاکنون چهار فیلم را، به صورت مستقل یا مشارکتی با موضوع درگیری‌های چچن و رام‌الله تولید کرده است.
او برای عکاسی، برنده چندین جایزه مهم از جمله جایزه عکس خبری جهان (ورلد پرس فوتو) و جایزه بهترین عکس سال دانشگاه میسوری شده است، او در پاریس زندگی می‌کند.
در بخش دیگر کتاب «پیترها و عکاسی زیر آتش» درباره «تحریف رسانه‌ها» آمده است: دولت‌ها و ارتش‌هایشان خوب می‌دانند چطور از عکاسان و رسانه‌ها استفاده کنند. ما در گذشته نظاره‌گر جنگ بودیم اما حالا خودمان هم جزوی از آن شده‌ایم، درست مثل غیرنظامی‌ها. مردم بی‌گناه کشته می‌شوند و تنها وقتی کشتن مردم برایشان کارایی دارد که رسانه‌ها هم آن جا باشند.
ما به یک سلاح تازه تبدیل شده‌ایم، برای همین هم دیگر عکاسی را مثل گذشته دوست ندارم، وقتی این کار را شروع کردم، هیچ کس عکاسی را مثل شغل نگاه نمی‌کرد، در واقع عکاسی شیوه‌ای از زندگی بود.
اما حالا عکاسی یک شغل شده و ما هم به یک ابزار تبدیل شده‌ایم، پیش‌تر چندان به چشم ارتشی‌ها نمی‌‌آمدیم. در ویتنام آمریکایی‌ها کاری به کارمان نداشتند، برایشان وجود خارجی نداشتیم. برای آنها تنها وجه جذاب حضور ما گرفتن عکسی برای مامان بود، اصلاً متوجه نبودند که مامان روزنامه هم می‌خواند، در واقع خیلی از مامان‌ها روزنامه می‌خواندند.
امروزه هر چیزی ارزش خبری دارد، در چنین وضعی عکاس‌ها باید خیلی سنجیده، بی‌نقص و زیرکانه کار کنند تا نگذارند ازشان سوء استفاده کنند. خب، تکلیف تازه کارهایی که فقط دنبال شهرت و پول هستند، چه می‌شود؟ معلوم است، می‌افتند تو تله‌هایی که برایشان گذاشته‌اند، خیلی سخت است که تو تله نیفتی.
نشر «ساقی» کتاب «پیترها و عکاسی زیر آتش» با ترجمه «سولماز حدادیان» را در 234 صفحه و با قیمت 8500 تومان منتشر و روانه بازار نشر کرده است.
