به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، نویسنده و کارگردان نمایش "پوتین های عمو بابا" به مناسبت اجرای این اثر نمایشی در تالار قشقایی یادداشتی را به شرح زیرمنتشر کرد:
"پوتینهای عموبابا" نمایشی با موضوع جنگ و در ستایش عشق است. جنگ یک پدیده بزرگ و تأثیرگذار است که تا سالها درباره وقایع بزرگ آن و مردمان این سرزمین که ناخواسته با آن پیوند خوردند حرف زده خواهد شد.
گروهی با باور و اعتقاد خود درگیر این واقعه شدند و ما آنها را به عنوان مردان جنگ میشناسیم و جمع زیادی منتظر مردان خود شدند. همان کسانی که ما آنها را به عنوان مادران جنگ یاد میکنیم.
نمایش "پوتین های عمو بابا" نگاهی به سرگذشت همین مردم یعنی مادران جنگ دارد. مادران جنگ، نسل مردمان دریادل و بزرگ و عاشق این سرزمین هستند. نمایش "پوتینهای عموبابا" روایت مادران جنگ است که انتظار آنها یک عشق بزرگ است.
همیشه از مردان جنگ شنیدهایم. آنها که رفتند و برای ما یک قهرمان خواهند بود. ولی حکایت عشق و انتظار مادران جنگ یک ماجرا و داستان دیگر است. چیزی که مدتها بود دلم میخواست درباره آن بنویسم. عشق و جنگ دو حس متضاد هستند که مرگ و زندگی را با هم پیوند میزنند.
"پوتینهای عموبابا" نگاهی به مضمون عشق و مادران جنگ دارد. یک تراژدی عاشقانه که جنگ عامل آن است. این چندمین نمایش من است که در آن به موضوع جنگ و شخصیت مادر میپردازم. در بین همه آثارم یک تریلوژی سهگانه از مضمون و شخصیت یکسان را دنبال کردهام.
اولین این آثار با نمایش "در بیداری" شروع شد. "در بیداری" نمایشی بود که در آن شخصیت مادر به عنوان یک قهرمان با مقاومت خود نمیخواست مرگ فرزندش را باور کند. و بعد نمایش "بلوطهای تلخ" را نوشتم و اجرا کردم که گذشت مادر از خون فرزندانش و ایثار او محور این درام بود.
حالا سومین اثر از این سه گانه نمایش "پوتینهای عموبابا" است که عشق مادران جنگ را تصویر میکند. در همه این آثار به رابطه خانواده و آنها که درگیر جنگ شدهاند پرداختهام و برای من شخصیت مادر به عنوان یک قهرمان واقعی نمود داشته است.
مقاومت، گذشت، و عشق عصاره شخصیت مادران جنگ است که "پوتینهای عموبابا" این تراژدی را به نام آنها به پایان میرساند. حالا که نمایش اجرا میشود دلم میخواهد این عشق بزرگ را هدیهای از طرف خدا بدانم که تلخی و درد جنگ را به کام ما شیرین میکند.
همیشه قهرمانهایی که میمانند آنها هستند که با عشق به فرجام میرسند و "پوتینهای عموبابا" صدای گامهایی است به سوی عشق.اینک در ستایش این مادران در نمایشی با موضوع جنگ فقط باید نوشت؛ عشق هیچ وقت پایان ندارد.
