به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس از ساری، به راستی که در انقلاب اسلامی ایران هیچ سخنی صادقانه تر از سخن امام عزیزمان خمینی بت شکن رضوان ا... تعالی نبوده و هیچ یادگاری در این گنبد دوار، بیشتر از سخنان او شایسته ماندن نیست که در عظمت وصیتنامههای شهدا فرمودند: این وصیت نامهها انسان را تکامل می دهد. و اینک وصیتنامه روحانی شهید «محمد درویش امیری» مصداق بارزی از سخن حضرت امام(ره) است که در ادامه میآید:
اللهم وفقنا لما تحب و ترضی. اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا. الهی ان خذلتنی فمن ذی الذی لینصرنی و ان حرمتنی فمن ذی الذی یرزقنی
گر من از باغ تو یک میوه بچینم چه شود؟
پیش پائی به چراغ تو ببینم چه شود؟
یارب اندر کنف سایه آن سرو بلند
گرمن سوخته یک دم بنشینم چه شود؟
خدا را شکر که بر این بندة عاصی منت نهاد تا در راه رضوان او قدم در پیش نهم.
خدایا شکر بسیار باید که این همه نعمات وافر را بر این وجود نازل و غافل ارزانی داشت.
خدایا ترا شکر که این جان بی قدر را از ضلالت به هدایت کشانیدی.
خدایا خستهام، دل شکستهام از این حیات پست، از سیاه شاه که بر دیدگانم زده شده است و مانع رؤیت خورشید حقیقت میشود.
خدایا دیگر تاب شنیدن گامهای دیو سیاه گناه و معصیت را ندارم که در لحظه از حیاتم بر روحم گام مینهد.
خدایا دارم همچون کبوتری آزاد از هر قید و بند سبکبال و بیقرار در آسمان عشق بسوی نور حقیقت به پرواز در میآیم.
خدایا آن لحظهای را بر من ارزانی دار که روحم پاک شود و قلبم همچون آب زلال شفاف شود و از قفس تنگ این دینای فانی رهانیده شود.
به خاطر اینکه وقتی روحم پاک شود فدایت میشود.
ای پدر بزرگوار! دستانتان را با لبهای تشنه شهید شهادت بوسه میزنم و ملتمسانه از شما تقاضا دارم که از نافرمانی اغماض کنی و در گذری نتوانستم فرزندی نیکو از برای شما باشم این حقیر را عفو فرمائید و از پرودگار بزرگ بخواهی که از این که پردهای از معصیت روح او را فرا گرفته است و منشور حقیقت بسر قلب او نتابیده است در گذرد.
پدر عزیزم! برایم قرآن تلاوت نمائید دعا کنید تا شاید بار معاصیم کمتر گردد و سبکبال شوم و با روئی گشاده به فوز عظیم نائل آیم.
پدر عزیزم! شرمندهام چگونه از شما با همه زحمتهایی که سزاوار آن نبودم برای من متحمل شدهاید تشکر کنم خداوند بزرگ از شما بپذیرد.
پدرم! چیزی از این دنیا نیافتهام فقط یک حقیقت و آن اینکه این دنیا و هر آنچه که بر آن منتهی میشود فانی و در فنا سزاوار نظر و تامل نیست باید به آن همه باقیست نگریست خداحافظ شما امیدوارم که مرا فائز و رستگار بیابید .
مادر عزیزم! تابش نور ایمان بر دلها، به گرمی آه مادران شهید است.
مادرم! خجلم، آکنده از شرم، چگونه میتوانم آن همه زحمتها و مشقتها که برای این حقیر برخویش هموار ساختی جبران کنم. قلم از نگاشتن آن همه لطف و صفا باز نمیایستد.
مادر جان! از شما ملتمسانه میخواهم که مرا عفو نمائید و از درگاه باریتعالی برایم طلب مغفرت کنید مادر برایم قرآن بخوان و نماز بگذار.
شما ای دوستان و خویشاوندان سلام، امیدوارم در صحت و سلامت بسر برید، اگر این حقیر شما را آزار داده ام و یا غیبت و یا تهمتی و بسر شما روا داشته ام چشم بپوشید و از خدای منان از برای این بنده طلب مغفرت نمائید، مرا ببخشید و عفو نمائید.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته بنده حقیر خدا محمد درویش امیری.
