با شهادت مرتضی «ما رَاَیْتُ اِلاّ جَمیلا» برایم قابل درک شد

به گزارش دفاع پرس از مشهد، شهید مدافع حرم «مرتضی عطایی» جانشین فرمانده تیپ عمار لشکر فاطمیون سال گذشته همزمان با روز عرفه در منطقه «لاذقیه» به درجه رفیع شهادت نائل آمد. متن زیر دل‌نوشته همسر این شهید والامقام است، که تقدیم مخاطبین خبرگزاری دفاع مقدس می­‌شود.

بسم رب الشهداء والصدیقین

هنوز جانم را برای خدا نداده‌ام که ببینم چه لذتی دارد. ولی چشیدم که وقتی عزیزت را برای خدا می­ دهی چه قدر لذت بخش است. آدم انرژی می­‌گیرد.

وقتی عزیزت را برای خدا تقدیم می­‌کنی، گویی تمام سلول‌های بدنت خدا را شکر می‌کنند و به سجده می‌افتند. که خدایا هر چه دارم، تمام وجودم، تمام دنیایم و حتی آخرتم همه و همه فقط مال تو و در عوض غرق در لذت می­‌شوم، لذت دادن همه چیز برای خدا.

مثالی که می‌زنم درست نیست، فقط برای فهم موضوع می­‌گویم. مورچه اطرافش را در حد چشم خود می­‌بیند نه بیشتر. هر آدمی هم در حد اعمال خود عالم ورای دنیا را حس می­‌کند.

همیشه این سخن «ما رایت الا جمیلا» حضرت زینب کبری (س) برایم سوال بود. یک بار این جمله را از زبان همسر شهید نجفی شنیدم، آن روز خیلی به این جمله فکر کردم ولی درکش سخت بود.

عزیزم را که برای خدا دادم و لذتش را حس کردم ،تازه فهمیدم وقتی چیزی در توان و فهم ما نیست نباید خورده گرفت و یا شک کرد. چه برسد به اینکه رد کنی.

همیشه آیه شریف قرآن را می خواندم و می‌شنیدم که شهدا زنده‌اند و نزد خدا روزی می‌خوردند، یقین داشتم که آیات قرآن همه صدق است ولی بعضی چیزها برایم به عینیت نرسیده بود. وقتی آن شب آقا مرتضی در معراج شهدا بعد از چهار روز از شهادت برایم گریه کرد، در واقع زنده بودن شهید را با چشم خود دیدم.

پس بیاییم وقتی چیزی در حد توان و فهم ما نیست را رد نکنیم تا هم قیامت در پیشگاه خداوند شرمنده نباشیم و هم خدایی نکرده باعث شکستن دلی نباشیم.

الهی همه بنده باشیم.

انتهای پیام/