به گزارش گروه سایر رسانه های
دفاع پرس، در جریان جنگ هشت ساله ایران و عراق برخی از کشورهای اروپایی به کمک صدام و رژیم بعث شتافتند. این کشورها از کمک‌های مالی، تسلیحاتی و نظامی دریغ نکردند و صدام هم به پشتوانه این حمایت‌ها برای تهاجم گستاخ‌تر و جسورتر می‌شد. فرانسه یکی از کشورهای حامی عراق بود که دخالت‌هایش منجر به قطع روابط سیاسی کشورمان با آن در تیرماه سال 1366 شد.
هر چند فرانسوی‌ها با شروع جنگ اعلام بی‌طرفی کردند ولی با طولانی شدن درگیری‌ها نتوانستند روی مواضعشان بمانند و خیلی زود به حمایت از عراق برخاستند. پیشینه این کشور پس از پیروزی انقلاب نشان داده بود فرانسوی‌ها در عالم سیاست در گفتارشان صداقت ندارند و نباید به عنوان یک کشور دوست یا حداقل بی‌طرف رویشان حساب کرد.
فرانسه در کنار امریکا، انگلستان و کشورهای عربی جزو فعال‌ترین حامیان رژیم بعث بود که انواع سلاح‌های مهم از جمله هواپیماهای میراژ، انواع رادارهای حساس، موشک‌های اگزوست و... را در اختیار عراق قرار داد. این حمایت‌های یک‌جانبه تا ماه‌های پایانی سال 1361 ادامه داشت و به حدی آشکارا و واضح به نظر می‌رسید که رهبران سیاسی این کشور سعی در کنترل حمایت‌ها و بهبود چهره‌شان در صحنه بین‌المللی کردند. در طول جنگ فرانسه آشکارا همه توانش را به کار می‌برد تا از سقوط صدام جلوگیری کند و در کنار کمک‌های مالی و نظامی با استفاده از موقعیتش در شورای امنیت برای صدور قطعنامه‌های متعدد به دنبال فشار مضاعف بر ایران است.
هنگامی که فرانسوا میتران در سال 1360 عنوان نخستین رئیس جمهور سوسیالیست فرانسه را گرفت در نظر داشت با توجیه همگرایی با دیگر کشورهای سوسیالیست، به رژیم بعث عراق نزدیک شود. البته او پشت این سیاست فریبکارانه در نظر داشت نفوذ اقتصادی کشورش به عراق را توجیه کند و با فروش‌های کلان نظامی و تسلیحاتی رفتارش را معنا بخشد. میتران و دیگر ساکنان کاخ الیزه آرزوی تضعیف انقلاب نوپای اسلامی را هم در سر داشتند و امیدوار بودند به هر طریقی مقابل قدرت گرفتن ایرانی‌ها بایستند. حال عراق کشوری بود که در قالب آن به دنبال پیاده‌سازی برنامه‌هایش بود.
کمک‌های بی‌پایان دیپلماتیک، نظامی و اقتصادی فرانسه به صدام باعث می‌شود تا دیکتاتور بغداد در مصاحبه با نشریه لوموند اینگونه سخن بگوید: «روابط ما با فرانسه رضایت‌بخش و حاکی از اعتماد متقابل است اما ما علاقه‌مندیم این روابط را باز هم عمیق‌تر سازیم، من هنوز فرصت نیافته‌ام آقای میتران را ملاقات کنم. به علت جنگ از دو سال پیش تاکنون از عراق خارج نشده‌ام و آقای میتران هم شاید مسافرت به بغداد را در شرایط کنونی دشوار بداند، با این حال ملاقات ما با یکدیگر به محض اینکه فرصت مناسب پیش آید ضروری به نظر می‌رسید.»
با سفر پنج روزه طارق عزیز مرد قدرتمند عراق به فرانسه، خبرگزاری این کشور درباره وضعیت کلی اقتصاد عراق و موضوع سفر طارق عزیز به فرانسه اعلام می‌کند: «عراق اولین مشتری جنگ‌افزارهای فرانسوی، اکنون در مواجهه با شکست در جنگ با ایران برای پاریس مشکلات بسیار سختی را به وجود آورده است. بدین مناسبت کارشناسان مختلف قبل از دیدار طارق عزیز از پاریس چندین بار برای بررسی پرونده نظامی ـ مالی عراق تشکیل جلسه داده‌اند. به گزارش مؤسسه بین‌المللی مطالعات استراتژیک در میان سلاح‌های فرانسوی مورد استفاده عراق حدود 30 میراژ F1؛ 100 دستگاه تانک MX؛ 30 موشک هوا به دریا اگزوست؛ موشک‌های ضد تانک و هلی‌کوپتر به چشم می‌خورد.»
در آستانه عملیات والفجر مقدماتی فرانسوی‌ها خیلی واضح موضع‌گیری‌شان را نسبت به ایران اعلام کردند. شارل هرنو وزیر دفاع فرانسه، در یک موضع‌گیری سیاسی مطلبی را اعلام کرد که عمق روابط استراتژیک دو کشور عراق و فرانسه را بیان می‌کرد: «پیروزی ایران در جنگ ثبات خلیج [فارس] را به خطر می‌اندازد.» وی همچنین با اعلام اینکه عراق از فرانسه درخواست هواپیماهای بسیار پیشرفته سوپر اتاندارد کرده است، افزود که وزارت دفاع فرانسه هنوز با این درخواست موافقت نکرده است؛ یعنی دولت فرانسه با این درخواست مخالفت جدی ندارد و موقعیت مناسبی را برای تحویل این هواپیماها جست‌وجو می‌کند. کمی بعدتر این هواپیماهای مجهز شده به موشک اگزوست به عراق تحویل داده شد و در جنگ نفت‌کش‌ها توسط عراق مورد استفاده قرار گرفت. کلود شسون وزیر خارجه دولت میتران هم رسماً حمایت صریح دولت سوسیالیست فرانسه از عراق در جنگ با جمهوری اسلامی ایران را اعلام کرده و گفته بود فرانسه مناسبات بسیار محکمی با عراق دارد.
شدت حمایت فرانسه از عراق در طول هشت سال جنگ تحمیلی به حدی بود که حتی خبرنگاران غربی هم لب به اعتراف گشوند و از حجم حمایت‌های این کشور اروپایی جهت مقابله با ایران گلایه کردند. اطلاعاتی که در سال 1990 منتشر شد نشان می‌داد که فرانسه به احتمال زیاد از تأمین‌کنندگان زنجیره تولید بمب‌های شیمیایی برای عراق بوده است. همچنین وجود برخی از منابع و آمارها نشان می‌دهد که این کشور حتی از کشتن غیرنظامیان هم هیچ ابایی نداشت. در طول هشت سال دفاع مقدس دست سیاستمداران زیادی به خون مردم بیگناه آلوده شد که در این میان باید سهم زیادی برای فرانسوی‌ها در نظر گرفت.
