به گزارش خبرنگار ساجد، شهید «علی‌اصغر وصالیتهرانیفرد» در سال 1329 در منطقه دولاب تهران چشم به جهان گشود. با پیروزی انقلاب، وی انتظامات زندان قصر را تشکیل داد و در سال 59 وارد تشکیلات نوپای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و از بنیانگذاران اصلی بخش اطلاعات سپاه شد و مدتی نیز فرماندهی بخش اطلاعات خارجی را بر عهده گرفت. روز تاسوعای سال 1359 تصمیم گرفته شد عملیاتی برای روز عاشورا تدارک دیده شود، حوالی ظهر عاشورا، سرانجام در تنگه حاجیان از ناحیه سر مورد اصابت گلوله قرار گرفت و بر اثر همین جراحت، مصادف با چهلمین روز شهادت برادرش اسماعیل، به شهادت رسید.
نامه شهید «علی‌اصغر وصالی تهرانی‌فرد»
«تاریخ 9/6 از زندان شماره (1) بند 6 شماره عکس
نام و شهرت فرستنده: اصغر وصالی تهرانی‌فرد
نام پدر: حسن
قرار شماره تاریخ... صادره از تهران
بسم الله الرحمن الرحیم
تیمسار معظم ریاست محترم دادستانی ارتش مسلح شاهنشاهی
محترما به عرض می‌رسانم که اینجانب اصغر وصالی تهرانی‌فرد که محکوم به دوازده سال زندان می‌باشم. اخیرا با مشکلی روبرو شده‌ام که تاکنون سابقه نداشته. موضوع از این قرار است که جناب سرگرد یحیائی رئیس زندان شماره (یک) دستور داده‌اند که هرکس می‌خواهد روزه بگیرد حق خوابیدن در حیاط زندان را ندارد و اگر کسی بخواهد سحر برای سحری خوردن بلند شود، می‌باید در درون بند در اطاقی بخوابد و اینجانب نیز برای روزه بالاجبار چند شبی در اطاق بند خوابیدم اما به علت گرمی زیاد هوا دیگر برایم مقدور نبود، لذا بعد از چند شب مجبورا به حیاط زندان آمده و در آنجا خوابیدم منتهی اجازه بلند شدن در سحر را برای خوردن سحری انتظامات زندان نمی‌دهند و اجبارا بدون سحری روزه می‌گیرم و این کار باعث شده که سلامتی‌ام به خطر بیافتد و اختلالی در دستگاه هاضمه و گوارشی اینجانب بوجود بیاید و با توجه به اینکه در تابستان، علاوه بر گرمی هوا تشنگی شدید می‌آورد و باعث کم شدن آب بدن می‌شود روزها نیز طولانی است، از طرفی روزه یک فریضه واجب است و ترک آن گناه کبیره به حساب می‌آید و هرگز آن را ترک نخواهم کرد و از طرف دیگر با محدودیتی که قائل شدن [شده‌اند] عملا دو راه بین حیاط خوابیدن و روزه گرفتن قرار داده‌اند در صورتی که حق قانونی یک زندانی است که در حیاط زندان بخوابد و جزء آئین‌نامه زندان است و همچنین روزه گرفتن نه تنها مغایر با قوانین زندان نیست بلکه قوانین زندان در تایید آن نیز می‌باشد ولی متاسفانه شرایطی که اکنون حاکم است این حق را از من سلب کرده و مقامات زندان می‌گویند که از نظر مدیریت امکان ندارد در حالی که در سال‌های پیش چنین مسئله وجود نداشت لذا اینجانب محترما از آن ریاست محترم تقاضا دارم که عاجلا به این مشکل رسیدگی نمایید. متشکرم
با کمال احترامات فائقه»
انتهای پیام/ 181
