به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، سیروس همتی نویسنده وکارگردان نمایش "مرز" درباره این نمایش گفت: نگارش نمایشنامه "مرز" با این اعتقاد که در برخی مواقع یک سرباز یا مقام پایین دست می تواند محق تر از مقام بالا دستش باشد انجام شده است. در نگارش نمایشنامه "مرز" سعی کرده ایم بدون اشاره به موقعیتی خاص نگاه جهانی به مساله داشته باشیم.
وی افزود: در کارهای قبلی من حرکت بازیگران بسیار کم بود و نمایش ها فیزیکال نبود اما در این نمایش با تعبیه راهروهای بالایی و پائینی، حرکات بیشتری را در نمایش ایجاد کردیم. در بخش پادگان نمایش به تئاتر فیزیکال، تئاتر حرکت، ایماء و اشاره خیلی نزدیک شدیم و در بخش قهوه خانه، به سکون و روابط بصری و استفاده از دیالوگ .
همتی تصریح کرد: با ترسیم و طراحی فضای استبداد دریک نقطه مرزی و نشان دادن بافت دراماتیک موجود در این جغرافیا، همذات پنداری تماشاگر نسبت به ظلمی که به یک فرد در چنین موقعیتی می شود ده چندان می شود. محلی شدن این داستان و استفاده از موسیقی مخصوص مردم کردستان و آوا و گویش کردی رنگ وبویی متفاوت به نمایش داده است.
وی خاطرنشان کرد: اجرای موسیقی این اثر برعهده سیاوش لطفی است. موسیقی این نمایش بسیار به مضمون کار نزدیک است؛ برای مثال در بخش ابتدایی کار تماشاگر شنونده شاهنامه خوانی رستم و سهراب است که با صحنه کندن زمین توسط پدر بسیار همخوانی دارد.
نویسنده و کارگردان "مرز" اذعان داشت: طراحی لباس دو شخصیت زن و مرد قهوه خانه دار طوری است که بر بومی بودن این دو شخصیت تاکید می کند اما پوشش شخصیت هایی چون ستوان و فردی که به عنوان زیردست ستوان کار می کند (باج گیر)، معمولی است و به هیچ قوم قبیله ای مربوط نمی باشد. تصمیم داشتم افراد مزدور، چاپلوس و فرصت طلب را مربوط به منطقه خاصی معرفی نکنم.
وی تاکید کرد: پتوی سربازی، کلاه ها و پوتین های موجود در صحنه، فضای داخلی پادگان را تداعی می کند. قهوه خانه ای که زیر سلطه ملاک – ستوان - است فضایی سرد و بی روح دارد و به هیچ وجه محلی گرم وشادی بخش محسوب نمی شود. تسلطی که ستوان در راهروی بالایی صحنه نمایش برمقام زیر دستش دارد، و آزاری که از طرف ستوان به وسیله نور به سرباز می رسد نشان دهنده مقام افضل و شخصیت پلید ستوان است.
