به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع پرس، مرحوم آیت‌الله حاج میرزا جواد ملکی تبریزی (ره) در کتاب شریف المراقبات درباره آداب ماه محرم آورده است: «روایت شده مستحب است تمام ماه محرم را روزه بگیرید. و در مورد روزه روز تاسوعا و عاشورا روایت مخصوص داریم اما احتیاط این است که روز عاشورا را روزه نگیرید ولی از خوردن و آشامیدن تا عصر خودداری نمایید و آنگاه چیزی بخورید یا بیاشامید.
به دلیل اینکه امام حسین (ع) و یاران حضرت در عصر از غصه‌های این دنیای پست رهایی یافتند و در هنگام عصر سعادتمند شده و به مطلوب خود که عبارت بود از دیدار خداوند بزرگ، رسیدند. و شاید به همین جهت است که دوستان عزادار آن حضرت (علیه السلام) در عصر این روز غم و غصه آن‌ها کاهش پیدا کرده و از بین می‌رود.
دو نکته:
در سایر اعمال شب و روز عاشورا، از قبیل نمازها و دعاهای آن غیر از زیارت‌ها و نمازهای آن اشکال‌هایی وجود دارد و ممکن است این اعمال ساخته و پرداخته مخالفین شیعه باشد.
مواردی مانند استحباب سرمه کشیدن و غیر آن؛ و حتی اگر از معصومین علیهم السلام نیز روایت شده باشد، باز هم انجام مراسم عزاداری و صلوات فرستادن بر امام علیه السلام و اصحاب او و لعنت نمودن کشندگان آن‌ها بهتر از انجام چیزهایی است که در آن روایات وارد شده است. زیرا در روایت بر این اعمال نیز تاکید شده است.
از چیزهایی که عقل آن‌ها را همراه با زیارت آن حضرت علیه اسلام لازم می‌داند، زیارت اهل بیت و یاران شهید اوست؛ بخصوص با زیارت‌هایی که وارد شده است.
رعایت اخلاص
آنچه در این باب و غیر آن اهمیت دارد، این است که این کارها را بخاطر رسم و عادت انجام نداده و سعی کنیم این کارها را با نیتی خالص و برای رضای خدا انجام داده و در خلوص خود نیز صادق باشیم. زیرا کار کوچکی که با نیت خالصانه و صادقانه همراه باشد بهتر از کارهای زیادی است که خلوص و صداقت در آن نباشد؛ حتی اگر چندین هزار برابر باشد.
در هنگام انجام اعمال نیز باید مواظب باشید که ریا و دوستی ستایش مردم در نیت وارد نشود. و برای اینکه بفهمید ریا در نیت وارد شده یا نه، می‌توانید بجای اینکه مثلا در خانه خود عزاداری را برپا کنید در منزل دوست خود این کار را انجام دهید بطوری که مردم ندانند شما مجلس را برگزار کرده‌اید. آنگاه ببینید حال قلب شما از این کار تغییر پیدا می‌کند و حال شما در سنگین بودن مخارج عزاداری و کمی آن یا خوشحالی شما از شکوه مجلس یا سادگی آن متفاوت است، در صورتی که مردم بدانند که شما برپا کننده مجلس عزا می‌باشید یا ندانند.
انتهای پیام/ 121
