شبکه های فارسی زبان خارج از کشور، مولود نامبارک استعمار نوین

به گزارش خبرنگار اجتماعی دفاع پرس، شبکه های تلویزیونی فارسی زبان خارج از کشور مولود نامبارک استعمار نوین به شمار می روند. درواقع آن ها دستگاه تبلیغاتی کشور های استعمار گری هستند که روزگاری با نیروهای جنگی و ادوات نظامی به مرزها ی جغرافیایی حمله ور می شدند و حال در قالب امپریالیسم فرهنگی، باور ها و اندیشه ی ملت ها را مورد هجمه قرار می دهند .

در این راستا حدود پانزده سال پیش شاهد حضور شبکه های تلویزیونی فارسی زبانی با اهداف عمدتا سیاسی و تجاری در ایالات متحده ی امریکا بودیم که با توجه به بودجه های کلانی که توسط کنگره ی امریکا برای حمایت از این شبکه ها به تصویب می رسید، توانستند نزدیک به 10 سال به حیات فعالانه خود ادامه دهند.اما پس از مدتی که اهداف مغرضانه و سودجویانه ی آن ها برای مردم ایران روشن شد، به شدت بخش وسیعی از مخاطبین خود را ا دست دادند، که این مسئله سبب ساز شکل گیری شبکه ی تلویزیونی صدای آمریکا شد که رسما تحت نظر دولت این کشور فعالیت های خود را سامان می بخشید.

آن ها با بکارگیری عملیات روانی خاصی و جنگ های تبلیغاتی، مخاطب ایرانی را مورد هجوم وسیعی از اخبار و گزارش های تحریف شده قرار می دادند، اما به دلیل رویکرد نامناسبی که نسبت به ملت ایران داشتند و استفاده از عناصر رسانه ای شناخته شده ی سلطنت طلب مورد اعتماد ملت ایران واقع نشده و سیاست های رسانه ای آن ها خیلی زود حتی مورد نقد بسیاری از هم فکران خودشان قرار گرفت.

شبکه ی جهانی بی بی سی نیز به موازات فعالیت های رسانه ای امریکا و با استفاده از تجربیاتی که از سیاست های رسانه ای شکست خورده ی این کشور به دست آورده بود، در سال 1385 پیشنهاد تاسیس یک شبکه ی فارسی زبان را به وزارت امور خارجه ی رژیم سلطنتی انگلستان ارائه کرد که این پیشنهاد در دی ماه سال 1387 و در حالی که تنها شش ماه به انتخابات ریاست جمهوری ایران مانده بود،عملیاتی شد.

این رسانه که با هدف تاثیرگذاری بر انتخابات راه اندازی شده و در مدت کوتاهی به واسطه ی شیوه ی نوینی که برگزید موفق به جذب مخاطبین داخلی شد، اما پس از آن که انتخابات شکوهمند سال 88 به پایان رسید و مردم متوجه نقش پررنگ این شبکه در جریان فتنه شدند، اعتماد خود را نسبت به این شبکه ی به اصطلاح خبری از دست دادند.

انگلستان که متوجه این جو بی اعتمادی شده بود، به موازات بی بی سی فارسی، مقدمات تاسیس شبکه ای جدید را با رویکردی فرهنگی و اجتماعی فراهم کرد که متشکل از کارمندانی ایرانی، افغانی، هندی و انگلیسی بود. نام رسانه ی جدید را من و تو گذاشته و مدیریت برنامه سازی آن را نیزبه چند بهایی سپرد که تاکنون هویت واقعی آن ها حتی برای مخاطبین این شبکه فاش نشده است. لازم به ذکر است که تشکیلات رسانه ای شبکه ی من و تو نیز در ساختمان قدیمی بی بی سی مستقر شده که این مسئله نشان دهنده ی نزدیکی مواضع و اهداف پشت پرده ی این رسانه ها به شمار می رود.

هدف اصلی  شبکه ی تلویزیونی من و تو  تغییر سبک زندگی مردم و به ویژه نسل جوان جامعه ی ایران بوده و در همین رابطه، اقدام به  تولید برنامه هایی مانند: بفرمایید شام و پخش سریال هایی منافی عفت و عرف جامعه ی مذهبی ایران کرده که علاوه بر تغییر ذائقه ی غذایی مخاطب، مناسبات رفتاری آن ها را نیز هدف قرار داده است.

 شبکه ی من و تو با توجه به سابقه ی بدی که رسانه های سیاسی خارج نشین در ادوار گذشته داشت، در ابتدا خود را رسانه ای متعلق به همه ی تفکرات و عقاید سیاسی نشان داد اما پس از پخش اولین مستند های این شبکه در باره ی شکل گیری انقلاب اسلامی، ملی شدن صنعت نفت و زندگی رضاخان، رویکرد سیاسی آن ها روشن گشت. درواقع شبکه ی من و تو با هدفی بلند مدت تر از بی بی سی فارسی و برای تاثیر بر انتخابات ریاست جمهوری سال 1392 شکل گرفته بود که البته نتوانست در این زمینه به نتیجه ی مورد نظر برسد.

اما این پایان کار نیست و ما هر روزه شاهد شکل گیری شبکه هایی در اشکال مختلف و با هدف گذاری های متفاوتی هستیم، شبکه هایی مانند جم و فارسی وان با پخش سریال هایی که روابط افسار گسیخته جنسی را به تصویر می کشد، سعی در متزلزل ساختن بنیان های خانواده دارند و همین امر، زنگ خطر را برای فعالین رسانه ای و به ویژه صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران به صدا در می آورد که با رویکردی مناسب و سرمایه گذاری در تولید برنامه هایی مخاطب پسند، فیلم و سریال های فاخر، به جنگ رسانه ای با این شبکه های منحط بروند و آثار تخریبی آن ها را تقلیل بخشند.

گزارش از: پوریا بهرادکیان