به گزارش خبرنگار ساجد، شهید «یدالله نوذری» یک مهر 1343 در برازجان چشم به جهان گشود. وی با آغاز جنگ تحمیلی عازم جبهه حق علیه باطل شد و سرانجام شش فروردین 1361 در شوش به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
این شهید والامقام نامه‌ای خطاب به خانواده خود نوشته است که آن را در ادامه می‌خوانید:
«بسم الله الرحمن الرحیم
به نام خدا
به نام او که هستی من در دستش می‌باشد و به یاد او که با دیگر برادران به عشق او برای رضای او به جنگ با کفار می‌شتابیم و درود بر امام امت خمینی کبیر.
فقط 2 نکته را متذکر می‌شوم:
یکی این‌که از شما همگی می‌خواهم که سخنان دلسوزانه و آگاهانه امام را خوب گوش کنید و در زندگی آن را نصب الهی قرار دهید و خواهش دیگر من اینست که وصیت‌نامه شهدا را بخوانید و ببینید هدف این‌ها از این‌که به استقبال شهادت می‌روند چیست.
در آخر سخنی با مادرم دارم: مادر جان من از تو خواهش می‌کنم خوب فکر کنی که چرا من به جبهه رفتم. اگر این موضوع را دریافتی دیگر کمتر متأثر و ناراحت می‌شوی. البته من از تو نمی‌خواهم که اصلاً ناراحت نشوی چون هر چه باشد تو مادری و من فرزند تو هستم و فعلا در پیش شما نیستم.
بنابراین از تو می‌خواهم که زیاد ناراحت نشوی و در مورد شهادت هم اگر فکر می‌کنی که من ممکن است شهید بشوم و مقداری ناراحت بشوی بهتر است به آیه زیر که از قرآن کریم است توجه کنی و دیگر ناراحت نشوی. قرآن کریم در این آیه می‌فرماید: «اینما تکونوا یدرککم الموت و لو کنتم فی بروج مشیده» یعنی مرگ در هر کجا که باشید شما را فرا می‌گیرد حتی اگر در دژهای محکم و استوار باشید.
بنابراین من که این مرگ را صد درصد در پیش دارم آیا بهتر نیست به جای این‌که یک تصادف بکنم یا این‌که در خانه بمیرم در راه دفاع از دین اگر لیاقتش را داشته باشم شهید شوم.
1360/4/8»
انتهای پیام/ 111
