به گزارش خبرنگار ساجد، شهید «حسین سپونی» ۱۰ فروردین ۱۳۴۴ در تهران چشم به جهان گشود. وی با آغاز جنگ تحمیلی عازم جبهه حق علیه باطل شد و سرانجام ۱۲ دی ۱۳۶۰ در مریوان به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
متن وصیتنامهای را که از این شهید والامقام به یادگار مانده است، در ادامه میخوانید:
«بسم الله الرحمن الرحیم
پدر عزیز! من به راهی میروم که حق است. من تمام اعمالم، راه رفتنم، گفتارم، کردارم و اندیشهام و حتی خوردن و خوابیدنم، به خاطر خدا و برای خداست.
راهی که آخر آن به نور الهی و بهشت ختم میشود که خداوند به بندگان نیکش وعده داده و فرموده است: کسانی که برای من و به خاطر من با خلوص نیت کار و پیکار کنند، به آنها بهشت را وعده میدهم.
پس از توای پدر عزیز میخواهم، برادرانم علی و حسن و حتی خواهرانم را به این راه دعوت کنی و به کارها و اعمال و رفتارشان خوب توجه کنی که این وظیفه شرعی بر گردن شما مادران و پدران است تا از راه صراط مستقیم منحرف نشوند؛ به خصوص خواهرانم که بر گردن مادر عزیز و همچنین برادرانم که بر گردن پدر مهربانم است.
پدر! بعد از شهادت من به علی و حسن بگو برادرت راهی را انتخاب کرد و رفت، که آن راه، راه خدا بود.
شما هم وظیفه داری به عنوان یک شخص مسلمان و متعهد و مسئول مردم را به وحدت هر چه بیشتر دعوت کنی؛ همچنان که خداوند در قرآن میفرماید: «و اعتصموا بحبل الله جمیعا و لا تفرقوا» ای مردم! متفرق نشوید و وحدت خود را حفظ کنید و به ریسمان الهی چنگ زنید؛ و پیام دیگرم این است: با دشمنان قرآن، با قاطعیت هر چه بیشتر رفتار کنید و با آنها به مبارزه و مقابله برخیزید و آنها را بکشید که به راستی شما پیکارگران در راه خدا هستید و اجری عظیم نزد خدا دارید و اگر کشته شوید، شهیدان در راه خدا هستید که هیچ وقت نمیمیرید و نزد خدا روزی میخورید.
هیچگاه رهبر عزیز این منجی انسانهای مستضعف و دشمن مستکبران را تنها نگذارید و همیشه از او پشتیبانی کنید و اهل کوفه نباشید و حسین (ع) زمانتان را تنها نگذارید.
اگر من شهید شدم، در شهادتم نگریید؛ چون شهادت یک سعادت ابدی است و این را به دیگران هم بگویید.
مادر و پدر عزیز و مهربانم! من به شما افتخار میکنم که فرزندی به دنیا آوردید و آن را برای اسلام تربیت کردید و به راه اسلام و قرآن دادید؛ که این خود افتخار بزرگی است.
وصیت دیگرم این که من به خاطر نذری که کردم، ۴۰ تومان به شاهزاده حسین (ع) بدهکارم.»
انتهای پیام/ 111