وصیت‌نامه شهید پرویز بهاری/ خدا را شاکرم که حضور در جبهه را نصیبم کرد

به گزارش خبرنگار ساجد، شهید «پرویز بهاری» یک فروردین ۱۳۴۳ در شهر آستانه از توابع شهرستان شازند چشم به جهان گشود. وی با آغاز جنگ تحمیلی عازم جبهه حق علیه باطل شد و سرانجام ۱۴ دی ۱۳۶۱ در نفت شهر به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

متن وصیت‌نامه‌ای را که از این شهید والامقام به یادگار مانده است، در ادامه می‌خوانید:

«هر کس مرا طلب کند می‌یابد و هر کس مرا بیابد می‌شناسد و هر کس مرا شناخت دوستم می‌دارد و هر کس مرا دوست داشت عاشقم می‌شود و هر کس که عاشقم شد عاشقش می‌شوم و هر کس که من عاشقش شدم او را شهید می‌کنم و هر که من او را شهید کنم بر من دیه دارد و من دیه او هستم.

اکنون که در سیاهی شب با خدای خود تنها هستم به عنوان آخرین پیام این نوشته را می‌نویسم.

به نام خدا آغاز می‌کنم که تنها نامی است و در زبان هر رزمنده مسلمان است.

سلام بر مهدی موعود عالم بشریت و سلام بر نایب بر حقش و ابراهیم زمان و بت شکن دوران خمینی کبیر و سلام بر امت شهید پرور ایران که پشت استکبار جهانی و نوکران سر سپرده او را به خاک مالیده و در راه برقراری حکومت اسلامی کوشش می‌کنند.

خدا را شاکرم که حضور در جبهه را نصیب ما کرده و به یاد خدا و برای خدا جهاد نماییم. تا با جهاد و شهادت حقانیت این انقلاب و این رهبر را به جهانیان بنمایم من این راه را انتخاب کرده‌ام؛ خودم را آماده جهاد با کفر می‌کنم. در طول عمرم که کاری برای اسلام نکرده‌ام، امیدوارم خونم بتواند کارساز برای اسلام باشد اگر ارزش آن‌را داشته باشم.

با سلام به پدر و مادر عزیزم‌ای مادرم با تو سخن می‌گویم تو که خیلی برایم زحمت کشیدی این را خوب می‌دانم؛ اما خدا را شکر کن که زحمات تو به هدر نرفت، چون خوب فرزندی تربیت کردی و پیش فاطمه زهرا در روز قیامت سربلند خواهی بود. اما مادر خوبم و برادران و خواهرانم من دلم کمی شور می‌زند که شما برایم ناراحتی کنید مگر ندیدی امام برای فرزندانش ناراحتی نکرد.

من که از پسر فاطمه زهرا بهتر نیستم و در زمان خودمان نیز از شهید بهشتی و رجایی و باهنر که بهتر نیستم. پس مبادا برایم ناراحتی کنی باید افتخار کنی که فرزندی در راه احیای دین خدا دادی و از شما می‌خواهم که از خدا بخواهید که از گناهان و خطاهایم درگذرد.

اما پدرم می‌دانم منتظری تا بیایم و جبران زحماتت را بکشم و در پیری غمخوارت باشم، ان‌شاءالله اجر و پاداش شما را خداوند می‌دهد. امیدوارم که برادرانم و پدر و مادر شما‌ها همچون والدین دیگر شهدا استقامت کنید مگر قرآن نمی‌گوید از هر چیز که بیشتر دوست داری باید در راه خدا بگذاری و در آخر از تمام دوستان و آشنایان می‌خواهم اگر خطایی و کار زشتی از بنده سر زده ببخشید و مرا حلال کنید و در ضمن ای کسانی که وصیت‌نامه مرا به گوشتان می‌رسد من قدری نماز قضا دارم و این مسئولیت را بر همگی شما واگذار می‌کنم.

به امید پیروزی حق بر علیه باطل و طول عمر امام عزیزمان»

انتهای پیام/ 111