به گزارش خبرنگار دفاع پرس از یاسوج، «عبدالله پیشوا (دزک)» سال ۱۳۴۵ در خانواده‌ای مذهبی در روستای «علی‌آباد» از توابع «دشمن‌زیاری» شهرستان «کهگیلویه» به دنیا آمد و دوران رشد و بالندگی را در در زادگاهش سپری کرد.
وی برای دفاع از ارزش‌های اسلامی و حاکمیت مقدس جمهوی اسلامی، قامت خود را به لباس سربازی آراست و به مناطق عملیاتی حق علیه باطل رفت تا همپای رزمندگان دلاور، از تمامیت ارضی این کهن بوم و بر محافظت و نگهبانی کند.
این سرباز فداکار اسلام، سرانجام در سال ۱۳۶۶ به آرزوی جاودانه خود که همان شهادت در راه حق و حقیقت بود، دست یافت و در «کردستان» به کاروان عاشوراییان پیوست.
وصیت‌نامه شهید «عبدالله پیشوا (دزک)»:
با سلام و درود فراوان به رهبر کبیر انقلاب اسلامى ایران و سلام بر جمهورى اسلامى و درود فراوان به شهداى اسلام از شهداى دشت کربلا تا شهداى جمهورى اسلامى ایران مخصوصاً شهیدان محراب و حزب جمهورى اسلامى ایران. چند کلامى به‌عنوان وصیت براى شما شنوندگان محترم عرضه مى‌دارم که امیدوارم پذیرا باشید.
اینجانب «عبدالله دزک» از روستاى «على‌آباد» برحسب احساس مسئولیتى که جمهورى اسلامى ایران به رهبرى عالی‌قدر امام خمینى و با توجه به فرمایشات گهربار او بر خود مکلف دانستم که دست از زندگى و پدر و مادر و برادر [و] خواهر و همسر شسته و راهى جبهه‌هاى حق علیه باطل شوم.
ما براى دفاع از میهن اسلامى و اسلام عزیزمان بپا خواسته‌ایم تا اینکه بتوانیم خارى از سر راه انقلاب برداریم و نه خارى باشیم سر راه انقلاب. بپا خواسته‌ایم تا اینکه آمریکا و شوروى بدانند که ما آگاهانه و با بینش کامل بسوى جبهه شتافته‌ایم و نه ناآگاهانه و اجازه هیچ‌گونه دخالتى از طرف ابرقدرت‌ها از داخل و خارج از کشور نخواهیم داد؛ و شما امت پشت جبهه، امیدوارم که با دقت کامل و با هوشیارى کامل دشمنان اسلام را داخل کشور سرکوب نمایید هم از لحاظ معنوى و هم از لحاظ مادى و هم از لحاظ نظامى. همان‌طوری که شعار مى‌دهید ما اهل کوفه نیستیم امام تنها بماند، شعارتان را عملی سازید که هم عملى کرده‌اید و جبهه را هم از لحاظ نیروى انسانى و هم از لحاظ اقتصادى گرم نگاه دارید و نگذارید رزمندگان خسته شوند و کمبود براى آن‌ها رخ بدهد.
و اما وصیتى به جوانان عزیز دارم که جبهه احتیاج مبرم به شما دارد، جبهه‌ها را خالى نگذارید و مبادا جان خود را در رختخواب از دست بدهید و سعى کنید که در راه خدا بمیرید که این جان شما امانتى است که به این دنیا خداوند امانت کرده است و باید بدون از خیانت تحویل صاحب اصلى آن بدهید.
و اما شما پدر و مادر عزیزم! سلام، با عرض پوزش و عذر مى‌خواهم که تا حال نتوانستم فرزند لایقى براى شما باشم و امروز موقع بنده بود که براى شما زحمت بکشم و جبران زحمات شما را بنمایم، ولى خواست خدا بود که این سعادت نصیبم گشت. در مرگ من بى‌تابى نکنید و ناراحت نشوید و سیاه نپوشید که از این عمل شما، دشمن شاد و من ناراحت مى‌شوم.
و اما شما اى برادران! امیدوارم که به‌جاى گریه، با پرچم قرمزى و با لبخندى مسرور بر سر مزارم بیایید و در شادى من که از شوق شهادت است سهیم باشید و شما اى برادران! امیدوارم که راهم را ادامه بدهید و نگذارید اسلحه من بدست دشمن بیفتد؛ و شما اى خواهران! زینب‌وار بعد از من زندگى نمایید و مبادا خودتان را ناراحت نمایید و فقط از شما التماس دعا دارم و بس.
و اما وصیتى دارم به همسر عزیزم که بعد از مرگ من ناراحت نشوید و سیاه مپوشید و من را حلال نمایید.
اما وصیتى دارم به کلیه اقوام اعم از عمویان و خالویان و خاله و عمه‌هایم! از اینکه خدمت‌گذار خوبى براى شما نبودم، مرا ببخشید و حلالم نمایید و در این ایام زندگى اگر بدى از اینجانب دیده‌اید ببخشید و در آخر از کلیه شنوندگان که در این تشییع جنازه شرکت کرده‌اند طلب بخشش مى‌نمایم و از همه شما التماس دعا دارم.
بیوگرافی شهید:
نام و نام خانوادگی: عبدالله پیشوا (دزک)
محل تولد: علی‌آباد
نام پدر: فرج‌الله
تاریخ تولد: ۱۳۴۵
تاریخ شهادت: ۱۳۶۶
محل شهادت: کردستان
انتهای پیام/
روحتون شاد و یادتون گرامی باد پدر عزیزم 
