به گزارش دفاع پرس، جواد اردکانی فعالیت هنریاش را بیست سال پیش با سینمای مقاومت شروع کرد و آخرین اثری هم که تا به حال ساخته مربوط به همین حوزه میشود.
او اوایل دههی 70 در دو فیلم " تونل" و "جای امن" دستیار مجتبی راعی (کارگردان) بود که اولی مربوط به دفاع مقدس و دومی راجع به واقعه 17 شهریور میشد.
اردکانی چند سال بعد با ژانر کودک به عنوان کارگردان وارد سینما شد و "چوری" را ساخت اما سه سال بعد در 1382 فیلمی به نام "قناری" را جلوی دوربین برد که درباره ی مقاومت مردم فلسطین بود.
سومین فیلم اردکانی "سیبیل مردونه" که در سال 1386 تولید شد، باز هم در ژانر کودک بود اما او در دو سال متوالی بعد، دو اثر را راجع به زندگی سرداران شهید "برونسی" و "کاوه" ساخت که نامهای آنها به ترتیب "به کبودی یاس" و"شور شیرین" بود.
شاید جواد اردکانی برای اظهار نظر دربارهی سینمای دفاع مقدس و البته به طور کلی سینمای مقاومت، گزینهی مناسبی باشد که در ادامه گفتگوی ما را با این فیلمساز میخوانید.
به نظر شما آثاری که در زمینه دفاع مقدس ساخته میشوند کافی است یا نه و آیا این آثار توانسته تمام ابعاد آن واقعه را پوشش بدهد؟
از یک فیلم، هرچند که فیلم خوبی باشد، نمیتوان توقع داشت که آیینهی تمام نمای جنگ باشد، بلکه مجموعه ای از فیلمها میتوانند هر کدام زاویهای از قضیه را بازتاب دهند و تصویر کامل جنگ را نه در یک فیلم، بلکه باید در سینمای دفاع مقدس دید.
چه کاری باید کرد که آثار تکراری در این زمینه تولید نشود؟
خیلی از عوامل میتوانند در بدیع بودن آثار نقش داشته باشند اما مهم ترین این عوامل ارتباط فیلمسازان و فیلمنامه نویسان با رزمندههای هشت سال دفاع مقدس و بیان ناگفتههای آن سالها است.
برای اینکه فیلمهای دفاع مقدس در سطح جهانی دیده بشوند باید چه کار کرد؟
باید در همه زمینهها به سطح جهانی در حوزه فیلمسازی برسیم. ما با آن که از لحاظ فرهنگی چیزی کم نداریم اما سینمای ایران به جهت تکنولوژی و زیرساخت فقیر است و به همین دلیل ما نمیتوانیم در سطح جهانی فیلم بسازیم و این مدیریت فرهنگی است که باید به فکر باشد.
مصداق سینمای مقاومت غیراز فیلمهای دفاع مقدسی چه چیزی می تواند باشد؟
دفاع مقدس را باید به روز تعریف کنیم، اگر جنگ هشت ساله از ارزش بسیاری برخوردار است اما دفاع و مقاومت تنها به آن هشت سال محدود نمی شود، به نظر من هر فیلمی که در دفاع از فرهنگ و ارزشهای ما ساخته شود و هر اثری که جهاد اقتصادی دیروز و امروز ما در جنگ بزرگ اقتصادی را به تصویر بکشد میتواند در حوزه فیلم مقاومت تعریف شود.
به نظر شما راههای غیر جشنوارهای برای جهانی شدن سینمای دفاع مقدس چیست؟
جشنواره خیلی نمیتواند تاثیرگذار باشد و تمام ظرفیت آن به یک تریبون محدود است . ما برای معرفی سینمایمان به دنیا نیاز به نفوذ به بازارهای منطقهای وجهانی داریم که با ساز و کار فعلی تقریبأ ناشدنی است. جهان و منطقه به کنار، ما الان در کشور خودمان نمی توانیم فیلمهای دفاع مقدسی و خیلی از فیلمهای دیگر را به درستی اکران کنیم. به عنوان مثال در حوزه فیلم کودک، فیلمهای زیادی ساخته میشود ولی درصد بسیار کمی از آنها اکران میشوند. چون کسی به دنبال اصلاح ساختار پخش فیلم نیست و حتی از راه اندازی اکران دانش آموزی که میتواند باعث رونق کل سینما و از جمله سینمای کودک شود عاجزیم.
چه تفاوتهایی بین سینمای دفاع مقدس در دههی شصت و دههی نود وجود دارند؟
فیلم های دههی شصت به شدت به روح دفاع مقدس نزدیک بودند و همچنین فیلمسازهای آن زمان به لحاظ شخصیتی رنگ و بوی دفاع مقدس را داشتند. اما اکنون فیلمسازان و عوامل فیلم ها از آن حال و هوا فاصله گرفتهاند و اگر چه ما به لحاظ تکنیکی در زمینهی ساخت فیلم پیشرفت کردهایم اما فیلمهای جنگی ما به نسبت آثار دهه های قبل قدرت تأثیر گذاری کمتری دارند .
چقدر مایههای طنز میتواند به بیان دفاع مقدس کمک کند؟
دفاع مقدس، زندگی بود و مثل زندگی ابعاد مختلفی داشت که یکی از آنها البته طنز و شوخی در فضای جبههها و بین رزمندگان بود. ولی اینکه بخواهیم برای جذب مشتری درصد شوخی و لودگی را در فیلمهای جنگی افزایش دهیم و از سهم سایر ابعاد و زوایای جنگ کم کنیم، این میتواند سبب توهین به بچه های جنگ و خیانت به دفاع مقدس باشد.
آیا بازهم تمایل به ساخت فیلم دفاع مقدسی دارید؟
خیلی دوست دارم راجع به شهدا فیلم بسازم ولی باید شرایط آن فراهم شود تا نسبت به شخصیتی که برای فیلمم پیدا میکنم بتوانم بهتر ادای دین کنم.
منبع:باشگاه خبرنگاران
