شهید چمران: خدایا تو را شاکرم که به من نعمت توکل و رضا عطا کردی

شهید «مصطفی چمران» در فرازی از نیایش‌های عارفانه خود نوشته است: خدایا تو را شکر می‌کنم که به من نعمت توکل و رضا عطا کردی و در سخت‌ترین طوفان‌ها و خطرناک‌ترین گرداب‌ها، آن‌چنان به من اطمینان و آرامش دادی که با سرنوشت و همه پستی و بلندی‌هایش آشتی کردم و به آن‌چه تو بر من مقدر کرده‌ای رضا دادم.
کد خبر: ۲۹۶۲۸۶
تاریخ انتشار: ۳۱ خرداد ۱۳۹۷ - ۰۱:۳۹ - 21June 2018

خدایا تو راشاکرم که به من نعمت توکل و رضا عطا کردیبه گزارش خبرنگار دفاع پرس از تهران، «مصطفی چمران» در ۱۵ خردادماه سال ۱۳۱۱ در محله «سرپولک» تهران چشم به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه «انتصاریه» و دوران متوسطه را در دبیرستان «دارالفنون» و «البرز» گذراند. وی سپس در دانشکده فنی تهران مشغول به تحصیل شد و در سال ۱۳۳۶ در رشته الکترومکانیک فارغ‌التحصیل شد و درهمان دانشکده یک سال تدریس کرد.

چمران با بورسیه تحصیلی شاگردان ممتاز به آمریکا رفت و در آن‌جا تحصیلات فوق‌لیسانس خود را در دانشگاه «تگزاس» گذراند و پس از تحقیقات علمی در بین دانشمندان معروف دنیا در دانشگاه «برکلی» واقع در ایالت «کالیفرنیا» موفق به گرفتن دکتری الکترونیک و فیزیک پلاسما شد.

وی در سال ۱۳۴۱ برای اولین‌بار انجمن اسلامی دانشجویان آمریکا را تشکیل داد.

پس از قیام ۱۵ خرداد سال ۱۳۴۲ به خاطر حمایت از امام خمینی (ره) به مصر رفت و ۲ سال در سخت‌ترین دوره‌های چریکی و جنگ‌های نامنظم دوره دید و سپس برای تعلیم سربازان و رزمندگان به لبنان سفر کرد و در سال ۱۳۴۹ پایگاه چریکی مستقلی در آن‌جا ایجاد کرد.

در سال ۱۳۵۲ با امام موسی صدر در تشکیل سازمان «امل» همراه شد و جناح نظامی آن را در دست گرفت. در سال ۱۳۵۷ وقتی که انقلاب اسلامی پیروز شد؛ اولین گروه‌های پاسداران انقلاب اسلامی را تربیت کرد و در سال ۵۸ از طرف امام خمینی (ره) منتصب به وزارت دفاع گشت. در همان سال به کمک شهید «علی اصغر وصالی» و نیروهایش شهر «پاوه» را از ضدانقلاب پاکسازی کرد.

در سال ۱۳۵۹ به عنوان نماینده مردم تهران در مجلس انتخاب شد در دی‌ماه همان سال در جبهه «سوسنگرد» حضور پیدا کرد و از ناحیه پای چپ آسیب دید.

وی نهایتا در ۳۱ خردادماه سال ۶۱ بر اثر اصابت ترکش خمپاره در جبهه‌های حق علیه باطل به شهادت نائل آمد.

فرازی از نیایش‌های عارفانه شهید «مصطفی چمران»:

خدایا تو را شکر می‌کنم که به من نعمت توکل و رضا عطا کردی و در سخت‌ترین طوفان‌ها و خطرناک‌ترین گرداب‌ها، آن‌چنان به من اطمینان و آرامش دادی که با سرنوشت و همه پستی و بلندی‌هایش آشتی کردم و به آن‌چه تو بر من مقدر کرده‌ای رضا دادم.

خدایا در مواقع خطر مرا تنها نگذاشتی، تو در کویر تنهایی، انیس شب‌های تار من شدی. تو در ظلمت ناامیدی دست مرا گرفتی و کمک کردی که هیچ عقل و منطقی قادر به محاسبه و پیش‌بینی نبود. تو بر دلم الهام کردی و به رضا و توکل مرا مسلح نمودی و درمیان ابر‌های ابهام و در مسیری تاریک، مجهور و وحشتناک مرا هدایت کردی.

انتهای پیام/

نظر شما
پربیننده ها
آخرین اخبار