به گزارش خبرنگار ساجد، بسیجی شهید «احمد سهرابی» در تاریخ ۲۰ شهریور ۱۳۴۵ در شمیران تهران چشم به جهان گشود. وی در تاریخ ۱۷ آبان ۱۳۶۳ در میمک عراق به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
متن وصیت‌نامه‌ای را که از این شهید والامقام به یادگار مانده است، در ادامه می‌خوانید:
«بسم الله الرحمن الرحیم
إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذينَ يُقاتِلونَ في سَبيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُم بُنيانٌ مَرصوصٌ
به درستی که خداوند دوست دارد کسی را که در راه خدا در صف کارزار بایستد و در راه خدا جهاد کند.
با سلام و درود به محضر آقا امام زمان (عج) و نایب بر حقش امام خمینی و امت شهیدپرور و با درود بی‌کران به رزمندگان سلحشور و با سلام به خانواده‌های شهدا که چشم و چراغ این ملتند و با سلام به تمامی شهدا کربلا تا شهدای کربلای ایران.
با سلام به خانواده عزیز گرامی‌ام امیدوارم حال یکایک شما‌ها خوب باشد و سلام به پدر بزرگوارم که چنین جوانان رشید سلحشور تحویل جامعه می‌دهد و با سلام به مادر خوب و دوست داشتنی و با سلام به مادر خوب و دوست داشتنی و با سلام خدمت خواهرانم که من هیچ وقت یک برادر خوب برای شما نبودم.
پدر و مادرم من این وصیت‌نامه را می‌نویسم که بعد از شنیدن شهادت پسرتان هیچ ناراحت نباشید به خاطر اینکه شما دین خود را اداء کردید و در راه خدا قربانی کردید و ان‌شاءالله در آخرت سربلند خواهید بود.
پدر و مادر من برای شما بدی کردم و هیچ به حرفتان گوش ندادم و فرزند خوبی برای شما نبودم فقط مادرم برایم دعا کن که مرگم در راه خدا باشد.
برادران و خواهران عزیزم ان‌شاءالله در شهادت من هیچ گریه و زاری نمی‌کنید برای اینکه اگر گریه کنید منافقین دیوصفت از این کار شما سوء استفاده می‌کنند و قلب امام عزیزمان را می‌شکنند و خواهشی که دارم تا آخرین قطره خون خود پیرو امام باشید و امام را تنها نگذارید.
و برادرم اکبر جان امیدوارم که شما هم از طرف من از کلیه بچه‌های محل و دوستان و آشنایان طلب آمرزش بکنید و بگویید که یک وقت از من بدی سر زده مرا ببخشید؛ و خواهشی دیگری که دارم، ان‌شاءالله تا آنجایی که می‌توانید همیشه در نماز‌های جماعت و در دعای کمیل و دعای توسل شرکت کنید و اگر هم هر وقت به یاد من افتادید یک فاتحه برایم بخوانید؛ و اگر جنازه من آمد مرا در امامزاده علی اکبر چیذر به خاک بسپارید.
و خواهشی هم که از کلیه برادران بسیجی دارم این است که مسجد را رها نکنید و همیشه در نماز‌های جماعت شرکت کنید و از همه شما طلب آمرزش دارم و اگر یک موقع از من بدی دیدند به بزرگی خودشان مرا ببخشید، و در آخر از شما می‌خواهم که مرا حلال کنید.
والسلام
فرزند کوچک شما احمد سهرابی
خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار
۱۳۶۲/۱۰/۲۸»
انتهای پیام/ 900
