یادداشت/

سینما در شناسایی و صدور انقلاب اسلامی چه کرده است؟

دلیل بی‌توجهی به انقلاب اسلامی از سوی سینماگران داخلی و یا غربی چیست؟ به استثنای فیلم مغرضانه و سراسر تحریف و دروغ «آرگو» چرا شاهد تولید فیلمی مبتنی بر پژوهش‌ها و مطالعات واقعی درباره بزرگ‌ترین انقلاب قرن نیستیم؟
کد خبر: ۳۱۶۸۵۴
تاریخ انتشار: ۱۴ آبان ۱۳۹۷ - ۰۸:۰۱ - 05November 2018

گروه فرهنگ و هنر دفاع پرس، بخش جلوه گاه نور جشنواره جهانی فیلم مقاومت امسال به فیلم های اختصاص پیدا کرده است که با هدف بازروایی انقلاب اسلامی و موضوعات و مضامینی مرتبط با آن باشد. در حالی که 40 سال از انقلاب اسلامی می گذرد متاسفانه، همچنان، انقلاب و شخصیت‌های بزرگ و تاثیرگذار آن در قاب سینما مهجور و کمرنگ هستند.

پیش‌بینی بخشی به این عنوان در مهم‌ترین و قدیمی‌ترین جشنواره سینمایی انقلاب و دفاع مقدس شاید فرصت و ظرفیت تازه‌یی را فراهم آورد تا سینماگران و خالقان آثار به صورت جدی‌تر وارد عرصه شوند و تاریخ انقلاب اسلامی، فرازهای مهم و سرنوشت‌ساز آن همچنین، شخصیت‌های محوری و مهم انقلاب را از دریچه سینما به جامعه و نسل‌های جوان و جدید معرفی و بازشناسی کنند.

سینما در شناسایی و صدور انقلاب اسلامی چه کرده است؟ سینماگران در تبیین اهداف، ویژگی‌ها و دستاوردهای انقلاب چه نقشی ایفا کرده‌اند؟

نگاهی به تاریخ سینما گویای آن است که این رسانه جریان ساز که مهم‌ترین و تاثیرگذارترین ابزار فرهنگی قلمداد می‌شود نقشی مهم در روایت و معرفی انقلاب‌های بزرگ دارد. سینمای غرب و اروپا در طول 100 ساله اخیر ده‌ها فیلم شاخص درباره انقلاب‌های معاصر و کلاسیک تولید کرده است. آثاری که توسط سینماگران آن کشور و یا با سرمایه‌گذاری مشترک و توسط کمپانی‌های بزرگ فیلمسازی ساخته شده‌اند. به عنوان نمونه می‌توان به چند فیلم سینمایی که عناوین آشنایی برای مخاطبان ایرانی دارند اشاره کرد:

زنده باد زاپاتا، من کوبا هستم (انقلاب کوبا)، دانتون (انقلاب فرانسه)، اشباح گویا Goyas Ghosts، گاندی، سالوادور محصول 1986 به كارگرداني اليور استون، رزم‌ناو پوتمكين محصول 1925 به كارگردانی سرگئی آيزنشتاين، چ محصول 2008 به كارگردانی استيون سودربرگ، انقلاب تلويزيونی نمی‌شود محصول 2003 به كارگردانی كيم بارتلی، پاييز محصول 2008 به كارگردانی اوزجان آلپر، بيا و ببين محصول 1985 به كارگردانی ايی كيلموف، 1900 به كارگردانی برناردو برتولوچی محصول، نبرد الجزاير محصول 1966 به كارگردانی گيلو پونته‌كوروف، اسپارتاكوس به كارگردانی استنلی كوبريك محصول 1960، «زد» ساخته‌ی «گوستاوگاوراس» به تهیه کنندگی الجزایر وفرانسه، «حکومت نظامی» به انگلیسی: State Of Siege) فیلمی ساخته کوستا گاوراس (فیلمساز یونانی الاصل سینمای فرانسه) و ده‌ها فیلم دیگر؛ ولی دلیل بی توجهی به انقلاب اسلامی از سوی سینماگران داخلی و یا غربی چیست؟ به استثناء فیلم مغرضانه و سراسر تحریف و دروغ «آرگو» چرا شاهد تولید فیلمی مبتنی بر پژوهش‌ها و مطالعات واقعی درباره بزرگ‌ترین انقلاب قرن نیستیم؟

آن چه مسلم است قدرت انقلاب ایران نه به خاطر قدرت نظامی یا اقتصادی آن، بلکه به خاطر وجه فرهنگی و معنوی آن است. انقلاب اسلامی ایران یک مصداق از مصادیق گفتمان معنویت خواهی و عدالت خواهی در سیاست یا حضور دین در سیاست است که امروزه نمود عملی این خواسته و تکرار آن را در قیام‌های کشورهای مسلمان که به نام بیداری اسلامی خوانده می‌شود، شاهد هستیم. این مطالبه در کشورهای اسلامی از راه قهر و زور به آنها منتقل نشده است، بلکه این همان قدرت نرم انقلاب اسلامی است که ریشه در اعتقادات اسلامی مشترک همۀ مسلمان‌ها دارد و به صورت غیرمستقیم در این کشورها باعث خیزش‌های اسلامی شده است و همچنان ادامه دارد.

در قدرت نرم انقلاب اسلامی ایران چه ویژگی‌هایی نهفته است و چگونه در انقلاب های منطقة عربی و شمال آفریقا نمود یافته است. این قدرت در ایدئولوژی اسلامی آن و تبلیغ حضور معنویت در سیاست نهفته است که در انقلاب ایران توسط امام (ره) کشف و به دنیا اعلام شد و با شروع این جنبش‌ها در کشورهای اسلامی این قدرت توسط مردم این کشورها فهم و تبدیل به موج بیداری اسلامی شد و ظهور آن را در شعارها و اقدامات عملی انقلابیون در این کشورها می توان مشاهده کرد».

واقعا چرا انقلابی که ظرفیت عظیم تاثیرگذاری و الهام‌گیری را برای ملل مسلمان و یا مستقل دارد از دریچه سینما نادیده گرفته شده است؟ چرا در سینمای ایران که خوشبختانه از نظر توانایی و دانش تخصصی و نیروی انسانی و امکانات و سازوکارها فوق العاده است و همواره در فستیوال‌های بین‌المللی آثار این سینما می‌درخشد اثر ماندگار و تاثیرگذار و جریان‌ساز در قالب تولید ملی یا مشترک با ملیت‌های دیگر ساخته نشده است؟

سینما در این سال‌ها همواره به سراغ مراجع سیاسی و دینی و رهبران انقلابی و خالقان جنبش‌های سیاسی و توده‌ای رفته است. از اسپارتاکوس تا زاپاتا، فیدل کاسترو، چه‌گوارا، عمر مختار، گاندی و ... چرا هیچ سینماگری درباره امام خمینی (ره) که بنیانگذار بزرگرترین انقلاب قرن با الگوهای و بنیان‌های اصیل الهی و دینی بوده، نرفته است؟ چرا سینماگران و مهم‌تر، متولیان فرهنگی و سیاستگذاران سینمایی ما در دوره‌ها و دولت‌های مختلف از این مهم ترین مولفه موردنیاز سینما غافل مانده‌اند؟

جشنواره جهانی فیلم مقاومت بهترین فرصت پژوهش و تحلیل در این زمینه است. آسیب شناسی سینمای انقلاب و غفلت‌های سینما درباره گفتمان انقلاب اسلامی.

این جشنواره شایسته است از مسوولان فرهنگی و سینمایی بپرسد چرا تاکنون در این باره کوتاهی شده است؟ چرا انگیزه‌های لازم برای سینماگران و فیلمسازان ما برای ورود به این عرصه وجود ندارد؟ موانع چیست و راهکارها کدام است؟ چرا درباره شخصیت‌های مهم تاریخ انقلاب اسلامی، فیلمی ساخته نشده است؟

انتهای پیام/ 121

نظر شما
پربیننده ها
آخرین اخبار