به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، حبیب‌الله بهمنی، کارگردان سینما در گفت‌وگویی با بیان اینکه سینمای دفاع مقدس تنها ژانر ایرانی سینما محسوب می‌شود، اظهار کرد: سینما محصولی وارداتی از غرب است و پیرو هم اصل ژانر‌هایی که در این هنر صنعت فعال هستند، عمدتاً با استاندارد‌های غرب تعریف شده‌اند، اما سینمای دفاع مقدس را می‌توان گونه‌ای نام برد که معیار‌های آن بر پایه فرهنگی دینی و بومی کشورمان شکل گرفته است، لذا اگر قرار باشد به سینمای کشورمان افتخار کنیم در درجه اول باید این گونه را خطاب قرار دهیم؛ گونه‌ای که توانسته از ارزش‌های انقلاب دفاع کند.
وی افزود: جدا از اهمیت و افتخاری که این گونه‌ای سینمایی در کشورمان دارد، متاسفانه جایگاه آن، شکل مناسبی ندارد. دلیل این وضعیت نیز از آنجا نشئت می‌گیرد که این گونه سینمایی نتوانسته همخوانی مناسبی با زمان حال داشته باشد و اتفاقات خوب این حوزه تنها به سینمای دهه ۶۰ و ۷۰ مربوط می‌شود، در حالی‌که سینما می‌توانست با نگاه درست به این حوزه، امروز در این ژانر حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشد.
این کارگردان در پاسخ به این سؤال که آیا سینمای دفاع مقدس توانایی آن را دارد که با نسل جوان ارتباط برقرار کند، گفت: دقیقاً یکی از مشکلاتی که باعث شده، سینمای دفاع مقدس به حاشیه رانده شود همین نکته است که این گونه سینمایی نتوانسته خود را با استاندارد‌های روز این ژانر همخوان کند. این مسئله نیز تنها به سخت‌افزار خلاصه نمی‌شود، بلکه در نوع نگاه هم این موضوع را شاهد هستیم. در کلامی دیگر باید بگویم نباید همانگونه که ما در دهه ۶۰ شخصیت‌پردازی می‌کردیم به جنگ بپردازیم، زیرا سلیقه امروز نوع دیگری از نگاه را طلب می‌کند.
وی متذکر شد: درباره مسئله سخت‌افزار می‌خواهم نکته‌ای را متذکر شوم، آنهم اینکه سیستم پشتیبانی ما نه تنها نسبت به گذشته بهتر نشده، بلکه افول نیز داشته است لذا وقتی فیلمسازی می‌خواهد فیلمی جنگی بسازد، باید برای گرفتن یک اسلحه به نهاد‌های متعدد متوسل شود تا در نهایت آنچه می‌خواهد را به دست آورد. در چنین شرایطی آیا می‌توان انتظار داشت ما کار‌هایی خلق کنیم که به لحاظ تصویری، قابلیت رقابت با فیلم‌های پرخرج خارجی را دارا باشند؟
بهمنی در ادامه به ارائه پیشنهاداتی پرداخت و گفت: راهکار من برای رهایی از این وضعیت، استفاده از نیرو‌های جوان و تازه نفس است که هم سینما را خوب بشناسند هم اینکه با سلیقه نسل جوان آشنایی لازم را داشته باشند. این گفته به معنای نادیده گرفتن فیلمسازان با تجربه نیست، چون خودم نیز فیلمسازی هستم که جزو باتجربه‌ها محسوب می‌شوم، اما دفاع مقدس نباید تنها توسط ما رقم بخورد، بلکه خون تازه‌ای احتیاج است تا کار‌های خوبی را روانه بازار کند. لازم به ذکر است که نیروی جوان علاوه بر سینماگران باید به مدیران فرهنگی نیز تعمیم پیدا کند و مدیران در کنار تعهد، تخصص نیز داشته باشند.
کارگردان فیلم «سیب و سلما» در پاسخ به سؤالی دیگر مبنی بر اینکه آیا باید تنها از سینمای داستانی توقع داشت تصویرگر ارزش‌های دفاع مقدس باشد؟ گفت: به نظرم ارزیابی موفقیت سینمای مستند بسیار سخت و دشوار است، چون کمیت در این حوزه بسیار بالا است. لذا انتظار نداشته باشید من در یک مصاحبه بتوانم نتیجه قطعی پیرامون این موضوع بدهم، اما به طور اجمالی باید بگویم، فیلم‌هایی که تا به امروز من در حوزه مستند دیده‌ام آثاری موفق بود‌ه‌اند، چون در آن‌ها نگاهی که به دفاع مقدس شده، مبتنی بر واقعیت است، همچنین دغدغه‌مندی فیلمسازی را به خوبی می‌شود در این دست کار‌ها مشاهده کرد.
وی ادامه داد: درباره مستندسازی باید نکته‌ای را متذکر شوم. آنهم اینکه هر چند به لحاظ کیفی در این حوزه موفق عمل کرده‌ایم، اما نتوانسته‌ایم در بحث جذب مخاطب به موفقیت دست یابیم لذا عمده تولیدات این حوزه، تنها در جشنواره‌ها و تلویزیون دیده می‌شوند، درصورتی‌که در بسیاری از کشور‌های صاحب سینما، مستند همانند سینمای داستانی درآمدزا است.
وی درباره ذائقه‌سازی در سینمای دفاع مقدس هم چنین توضیح داد: برخی مواقع این گفته را می‌شنویم که سینمای دفاع مقدس مخاطب لازم را ندارد، به نظرم این گفته نوعی بی‌انصافی محض در حق این گونه است، چون در سینما ذائقه‌سازی یکی از اقداماتی است که به روی آن سرمایه‌گذاری می‌شود، اما وقتی ما خود با تولید کار‌های کم کیفیت مخاطب را به دیدن فیلم‌های صرفاً مفرح تشویق می‌کنیم نمی‌توانیم از سطح سلیقه مردم ایرادی بگیریم. مطلب دیگر اینکه سینمای مفرح یکی از نیاز‌های هنر هفتم است، اما باید توجه داشت در این حوزه نباید ما الگوی خود را سینمای هند قرار دهیم؛ سینمایی که مخاطب در آن از جهان واقعیت فاصله گرفته و در یک رؤیای غیرواقعی فرو می‌رود.
وی در پایان این گفت‌وگو تأکید کرد: برای اینکه ما سینمایی موفق در ژانر دفاع مقدس داشته باشیم، صرف اتکا به جلوه‌های ویژه یا بهره بردن از موضوعات طنز جوابگو نیست، بلکه آنچه اهمیت دارد، محتوای کار است. در کلامی دیگر اگر قرار است به سخت‌افزار توجه کنیم باید معنا را هم مدنظر قرار دهیم یا اگر قرار است بستر قصه خود را طنز انتخاب کنیم، حتماً فیلم موردنظر نباید از معنا و مفهوم تهی باشد. بگذارید مثالی روشن بزنم. فیلم «محمد رسول‌الله» به لحاظ تکنیک چیزی کم نداشت، اما، چون کار روایت جذابی نداشت نتوانست با تماشاگر ارتباط برقرار کند. این اتفاق در سینمای دفاع مقدس هم می‌تواند رخ دهد.
منبع: ایکنا
