به گزارش گروه اخبار داخلی دفاع پرس، شواهد تاریخی نشان می‌دهد که پیشینه مجلس و شورا در امور حکومتی ایران به دوره اشکانیان باز می‌گردد، اشکانیان متاثر از فرهنگ مقدونی که برای 80 سال توسط اعقاب سلوکوس بر ایران حاکمیت یافته بود؛ مجلسی با عنوان «مهستان» تشکیل داده بودند که امور مهم در آنجا حل و فصل می‌شد، این مجلس از شاهزادگان اشكانی و از روسای خانواده‌های درجه اول تشكیل شده بود.
مورخان رومی از این مجلس با نام «سنا» یاد كرده‌اند، مجلس «مغستان» نیز مجلسی مرکب از اعضای مجلس مهستان و روحانیون درجه اول بود که در برابر مهستان اختیار چندانی نداشت، از آن پس تا زمان تشکیل مجلس تنظیمات در دوره ناصری که ارگانی تشریفاتی بود و مدت زیادی دوام نیاورد ایران هیچ‌گاه حکومت شورایی به خود ندیده بود و همواره به صورت پادشاهی اداره می‌شد.
اما بالاخره تلاش‌های ایرانیان برای شورایی کردن حکومت در انقلاب مشروطه به ثمر نشست و مجلس شورای ملی که میراث گران‌بهای مشروطیت بود، پا به عرصه سیاست در ایران نهاد.
پس از امضای فرمان مشروطیت توسط «مظفرالدین شاه»، سران مشروطه گرد آمده و علی‌رغم کارشکنی‌های عناصر مرتجع که هنوز به دوام و بقای رژیم استبداد امیدوار بودند، به بحث پیرامون مقدمات تشکیل مجلس مشغول شدند؛ بدین‌ترتیب از بین سران مشروطه و حاضرین مجلس موقتی تشکیل شد، این مجلس موقتی تا تشکیل مجلس منتخب، هفته‌ای دو روز تشکیل جلسه می‌داد و از طرف این مجلس دوازده نفر مأمور نوشتن نظام‌نامه انتخابات مجلس شدند، انتخابات تهران در 25 شهریور 1285ش، آغاز شد.
سرانجام نظام‌نامه انتخابات تدوین و روز 13 رجب سال 1324 قمری به امضای «مظفرالدین شاه» رسید، پس از تدوین نظام‌نامه، انتخابات در 25 شهریور 1285ش، در تهران برگزار شده و 60 وکیل از سوی تهرانی‌ها عازم مجلس شورای ملی شدند، کمی بعد انتخابات در دیگر شهرستان‌ها هم برگزار شد.
نخستین جلسه رسمی مجلس شورای ملی در تاریخ قانون‌گذاری پس از پنج سال و 7 ماه و 8 روز فترت در اول تیر 1300 توسط «احمدشاه قاجار» گشایش یافت. نمایندگان این دوره مجلس به موجب ماده شش نظام‌نامه انتخابات از بین طبقه اشراف و شاهزادگان، تجار و مالکان، روحانیون و اصناف انتخاب شدند.
پس از پایان خطابه موزیک نظام نواخته شد و بعد از پایان جلسه سلام، نمایندگان به مدرسه نظام که برای تشکیل مجلس شورا در نظر گرفته شده بود رفتند، اما به دلیل ضیق وقت جلسه را به عصر روز دوشنبه 16 مهر 1285ش موکول کردند.
در آن جلسه «صنیع الدوله» به ریاست، «وثوق الدوله» به عنوان نائب رئیس اول و «امین الضرب» به عنوان نائب رئیس دوم برگزیده شدند و بدین ترتیب برای نخستین بار مجلس شورای ملی در ایران کار رسمی‌اش را آغاز کرد.
این مجلس، قانون اساسی ایران را که مشتمل بر 51 اصل بود در تاریخ هشتم دی‌ماه 1285 به «توشیح مظفرالدین شاه» و پس از فوت وی متمم قانون اساسی را 15 مهرماه 1286 به امضای «محمدعلی شاه» رساندند. این مجلس در روز دوم تیر ماه 1278 خورشیدی مصادف با 23 جمادی‌الثانی 1326 قمری به دستور «محمدعلي شاه قاجار» به توپ بسته شد.
«مظفرالدین شاه» متولد 1296 قمری و چهارمین فرزند «ناصرالدین شاه» بود که از پنج سالگی به عنوان ولیعهد انتخاب شد و قریب به 40 سال در آذربایجان حکومت کرد و پس از به قتل رسیدن «ناصرالدین شاه» به تهران آمده و بر تخت سلطنت تکیه زد؛ «مظفرالدین شاه» در سال1324 قمری فرمان مشروطیت را صادر و امضا نمود و پنج روز پس از صدور این فرمان دار فانی را وداع گفت.
دومین دوره قانون‌گذاری پس از یک سال و 4 ماه و 21 روز فترت در تاریخ 24 فروردین 1288 افتتاح شد، این مجلس نیز به دنبال اولتیماتوم دولت روس در روز سوم دی‌ماه 1289 منحل شد.
سومین دوره قانون‌گذاری پس از سه سال فترت در تاریخ 14 آذرماه 1293 توسط «احمدشاه قاجار» افتتاح گردید. این دوره مجلس شورای ملی نیز به علت شروع جنگ جهانی اول بیش از یک سال دوام نیافت.
چهارمین دوره قانون‌گذاری پس از پنج سال و 7 ماه و 8 روز فترت در اول تیر 1300 توسط «احمدشاه قاجار» گشایش یافت و در 30 خرداد 1302 پایان یافت.
پنجمین دوره قانون‌گذاری در تاریخ 22 بهمن 1302 افتتاح شد، در این دوره بود که سلطنت قاجاریه منحل شد و مجلس موسسان در 21 آذرماه همان سال سلطنت را به پهلوی داد؛ مجلس پنجم شورای ملی نیز در تاریخ 22 بهمن 1304 خاتمه یافت.
دوره ششم قانون‌گذاری در تاریخ 19 تیرماه 1305 خورشیدی توسط «رضاشاه» افتتاح و در تاریخ 22 مرداد 1307 پایان یافت. در این دوره مجموعا 276 جلسه تشکیل شد.
هفتمین دوره قانون‌گذاری در تاریخ 14 مهر 1307 افتتاح و در تاریخ اول آبان 1309 پایان یافت.
هشتمین دوره قانون‌گذاری در تاریخ 24 آذرماه 1309 افتتاح و در تاریخ 24 دی‌ماه 1311 خاتمه یافت.
نهمین دوره قانون‌گذاری در تاریخ 24 اسفندماه 1311 افتتاح و در تاریخ 21 فروردین 1314 پایان یافت؛ طرح تاسیس دانشگاه تهران در این دوره به تصویب رسید.
دهمین دوره قانون‌گذاری روز پنج‌شنبه 15 خردادماه 1314 افتتاح و در تاریخ 22 خرداد 1316 پایان یافت.
یازدهمین دوره قانون‌گذاری در 20 شهریور 1316 افتتاح و در تاریخ 27 شهریور 1318 پایان یافت.
دوزادهمین دوره قانون‌گذاری مجلس شورای ملی در تاریخ سوم آبان 1318 افتتاح شد و در 9 آبان 1320 پایان یافت. در شهریور همین سال بود که ایران به اشغال نیروهای متفقین درآمد و «رضاشاه» از سوی انگلیسی‌ها وادار به استعفا شد و سلطنت به پسرش «محمدرضا» واگذار شد.
سیزدهمین دوره قانون‌گذاری در تاریخ 22 آبان 1320 توسط محمدرضا شاه پهلوی افتتاح و در تاریخ اول آذر 1322 پایان یافت.
چهاردهمین دوره قانون‌گذاری در تاریخ ششم اسفندماه 1322 افتتاح و در 21 اسفند 1324 خاتمه یافت؛ در این دوره برای نخستین‌بار پس از تکراری بودن ادوار، تعداد 800 کاندیدا بر سر 136 کرسی مجلس به رقابت پرداختند.
پانزدهمین دوره قانون‌گذاری پس از یک فترت طولانی 2 سال و 4 ماه و دو روز در تاریخ 25 تیر ماه 1326 افتتاح و در تاریخ 6 مرداد 1328 به پایان رسید.
شانزدهمین دوره قانون‌گذاری در تاریخ 20 بهمن 1328با نخستین دوره مجلس سنا توسط «محمدرضا شاه پهلوی» پس از شش ماه و 13 روز فترت افتتاح شد، تعدادی از کرسی‌های این مجلس در اختیار جبهه ملی قرار گرفت و «محمد مصدق» و دوستانش مباحث مربوط به نفت را که در دوره پانزدهم مطرح شده بود در این دوره ادامه دادند. در تاریخ 20 مهرماه همین سال مصدق رهبر اقلیت ملی مجلس دولت را در مورد مسئله ملی نفت استیضاح کرد.
در روز سوم اسفند 1329 پیشنهاد ملی شدن صنعت نفت به مجلس ارائه شد و پس از تصویب مجلس در 24 اسفند همین سال در 29 اسفند 1329 به تصویب مجلس سنا رسید. در همین دوره با تمایل نمایندگان مجلس دکتر محمد مصدق در اردیبهشت 1330 خورشیدی به نخست وزیری انتخاب گردید. مجلس شانزدهم با همه فراز و نشیب‌ها در 29 بهمن 1330 پایان رفت.
هفدهمین دوره قانون‌گذاری در تاریخ 17 اردیبهشت‌ماه 1331 افتتاح شد در حالی که از 136 کرسی نمایندگان فقط 79 کرسی آن دارای نماینده بود، به دنبال درگیری مصدق با مخالفان، وي در دوازده مرداد 1322 طی رفراندمی دوره هفدهم مجلس شورای ملی را منحل و شروع انتخابات دوره هجدهم را موکل به اصلاح قانون انتخابات کرد.
شاه از فرصت عدم وجود مجلس استفاده کرده و مصدق را عزل و زاهدی را به نخست‌وزیری گماشت و هم چنین طی فرمانی در 28 آبان همین سال دستور انحلال مجلسین را صادر کرد.
هجدهمین دوره قانون‌گذاری در 27 اسفند 1322 خورشیدی افتتاح و در تاریخ 26 فروردین 1335 پایان یافت.
نوزدهمین دوره قانون‌گذاری در ایران در تاریخ 10 خرداد ماه 1335 افتتاح و پس از 4 سال در 19 خرداد 1339 به پایان رسید. در این دوره بود که اجلاسیه مجلس از دو سال به 4 سال تغییر و تعداد نمایندگان نیز از 136 نفر به 200 نفر افزایش یافت.
بیستمین دوره قانون‌گذاری پس از انتخاب نمایندگان، به دلیل اعتراضات، انتخابات منحل شده و بار دیگر بعد از برگزاری انتخابات، مجلس بيستم در 12 اسفند 1339 افتتاح شد و این مجلس نیز در 19 اردیبهشت 1340 توسط «علی امینی» منحل شد.
انتخابات مجلس شورای ٩ شور به وجود آمده بود، پنج نخست وزیر طی 4 سال به روی کار آمدند که هیچ کدام از آن‌ها موفق به ادامه کار نشداند.
سرانجام به دنبال مبارزات قهرمانانه ملت ایران براي سرنگونی رژيم ستمگر پهلوي و استعفای بسیاری از نمایندگان و سقوط رژیم سلطنتی، عمر مجلس بیست و چهارم نیز در 21 بهمن 1357 پایان یافت.
روسای مجلس شورای ملی
دوره اول: مرتضی قلی‌خان هدایت (1285)، حاج میرزا محموخان(1286)، میرزا اسماعیل خان(1287)
دوره دوم: صادق‌خان مستشارالدوله (1288)، میرزا اسماعیل‌خان(1289)، محمد علی‌خان ذکاء‌المل
دوره سوم: حسین پیرنیا (1293)
دوره چهارم: حسین پیرنیا(1300)
دوره پنجم: حسین پیرنیا (1302)، میرزا حسن خان مستوفی (1304)
دوره ششم: سید محمد تدوین (1305)، حسین پیرنیا (1306)
دوره هفتم: حسین دادگر (1307)
دوره هشتم: حسین دادگر (1309)
دوره نهم: حسین دادگر(1311)
دوره دهم: میرزا حسن‌خان اسفندیاری (1314)
دوره یازدهم: میرزا حسن‌خان اسفندیاری (1316)
دوره دوازدهم: میرزا حسن‌خان اسفندیاری (1318)
دوره سیزدهم: میرزا حسن‌خان اسفندیاری (1320)
دوره چهاردهم: محمد صادق طباطبایی (1322)
دوره پانزدهم: رضا حکمت (1326)
دوره شانزدهم: رضا حکمت (1328)
دوره هفدهم: حسن امامی (1331)، سید ابوالقاسم کاشانی (1322)، عبدالله معظمی (1322)
دوره هجدهم: رضا حکمت (1332)
دوره نوزدهم: رضا حکمت (1335)
دوره بیستم: رضا حکمت (1339)
دوره بیست و یکم : عبدالله ریاضی (1342)
دوره بیست و دوم : عبدالله ریاضی (1346)
دوره بیست و سوم: عبدالله ریاضی(1350)
دوره بیست و چهارم: عبدالله ریاضی (1354)،جواد سعید (1357)
سرانجام به دنبال مبارزات قهرمانانه ملت ایران براي سرنگونی رژيم ستمگر پهلوی و استعفای بسیاری از نمایندگان و سقوط رژیم سلطنتی، عمر مجلس بیست و چهارم نیز در 21 بهمن 1357 پایان یافت.
مجلس شورای اسلامی
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، اگرچه هنوز مجلس نام شورای ملی به خود داشت اما شمارش دوره‌های مجالس از ابتدا آغاز شد و اولین دوره مجلس پس از پيروزي شكوهمند انقلاب اسلامي، روز 7 خرداد 1359 آغاز به کار کرد و در تاریخ ششم خرداد 1363 نیز پایان یافت؛ تا به امروز 9 دوره مجلس با اقتدار و بدون وقفه برگزار شده و هم اكنون مجلس دهم شورای اسلامي در حال خدمت به ملت است.
مجلس اول:
نخستین دوره مجلس در تاریخ 7 خرداد 1359 آغاز به کار کرد و در تاریخ 6 خرداد 1363 نیز پایان یافت.
اولین دوره مجلس به دلیل پیروزی انقلاب اسلامی با حوادث و فراز و نشیب‌های بسیاری همراه بود به طوری که برگزاری سه دوره انتخابات ریاست جمهوری به دلیل برکناری «ابوالحسن بنی‌صدر»، ترور «شهيد محمدعلی رجایی» و سومین انتخابات ریاست جمهوری در سال 1360، تشکیل شورای عالی انقلاب فرهنگی، تعطیلی دانشگاه‌ها، قطع کامل روابط ایران با آمریکا، وقوع جنگ 8 ساله تحمیلی و.... از جمله مسائل مطرح در دوره مجلس اول بود. اولين دوره مجلس با 28 کمیسیون دائمی و 8 کمیسیون ویژه و خاص به وظایف محوله رسیدگی می‌کرد.
مجلس دوم:
انتخابات دومین دوره مجلس شورای اسلامی در تاریخ 26 فروردین 1363 برگزار شد و در 8 خرداد 1363 دومین دور مجلس آغاز به کار کرد. مجلس دوم شورای اسلامی در تاریخ 6 خرداد 1367 به کار خود پایان داد.
تصویب کلیات قانون مطبوعات، آغاز به کار شورای عالی انقلاب فرهنگی از جمله مهم‌ترین مصوبات این دوره است. این مجلس با 28 کمیسیون دائمی و 3 کمیسیون خاص و ویژه 318 مصوبه به تصویب رساند.
مجلس سوم:
سومین دوره قانون‌گذاری پس از پیروزی انقلاب اسلامی 7 خرداد 1367 افتتاح و 6 خرداد سال 1371 خاتمه یافت. پذیرش قطعنامه 598، موافقت بنيانگذار كبير انقلاب اسلامی با استعفای منتظری از قائم مقامی رهبری، درخواست مجلس برای بازنگری در قانون اساسی، ارتحال حضرت امام خمینی (ره)، انتخاب حضرت آيت‌الله خامنه‌ای به عنوان رهبر انقلاب اسلامی، برگزاری پنجمین دوره انتخابات ریاست جمهوری از مهم‌ترین حوادث این دوره است.
تعداد قوانین مصوب سومين دوره مجلس شوراي اسلامی 251 مصوبه بود که با 25 کمیسیون دائمی و 3 کمیسیون خاص و ویژه به امورات مختلف رسیدگی می‌کرد.
مجلس چهارم:
انتخابات چهارمين دوره مجلس شورای اسلامی در تاریخ 21 فروردین 1371 انجام شد و مجلس چهارم از 7 خرداد همان سال کار خود را آغاز و در تاریخ 6 خرداد 1375 به کار خود خاتمه داد، مجلس چهارم نیز با 23 کمیسیون دائمی به کار خود ادامه داد.
مجلس پنجم:
انتخابات مجلس پنجم شورای اسلامی برخلاف مجالس قبلی در اسفند 1374 برگزار و باز برخلاف مجالس پیشین با کمی تاخیر در 12 خرداد 1375 آغاز به کار کرد. این مجلس در تاریخ ششم خرداد سال 1379 پایان یافت، این مجلس نیز برای 24 کمیسیون دائمی و 2 کمیسیون خاص بود.
مجلس ششم:
انتخابات ششمین دوره مجلس شورای اسلامی در تاریخ 29 بهمن 1378 برگزار شد و نخستین جلسه رسمی این مجلس در تاریخ 7 خرداد 1379 آغاز شده و در ششم خرداد 1383 پایان یافت. افزایش تعداد نمایندگان از 270 نفر به 290 نفر براساس اصل 64 قانون اساسی از مهم‌ترین اقدامات این دوره است. مجلس ششم نیز با 14 کمیسیون دائمی به کار خود پایان داد.
مجلس هفتم:
هفتمین دوره مجلس شورای اسلامی در تاریخ 7 خرداد 1383 آغاز به کار کرده و در ششم خرداد 1387 پایان یافت. در این دوره محل مجلس شورای اسلامی براساس یکی از مصوبه‌های مجلس ششم از محل مجلس سابق (معروف به مجلس سنا) در آبان ماه سال 1383 به بهارستان انتقال یافت.
همچنین در این دوره رای‌گیری از حالت «قیام و قعود» به صورت الکترونیکی تغییر پیدا کرد. مجلس هفتم نیز با 14 کمیسیون دائمی فعالیت می‌کرد.
مجلس هشتم:
هشتمین دوره مجلس شورای اسلامی ساعت 8:50 صبح روز 7 خرداد 1387 افتتاح گردید. در طول مجلس هشتم 4 نفر از نمایندگان دار فانی را وداع گفتند. مجلس هشتم در تاریخ ششم خرداد 1391 با 15 کمیسیون دائمی، 2 کمیسیون ویژه و یک کمیسیون مشترک به کار خود خاتمه داد.
مجلس نهم:
انتخابات نهم مجلس شورای اسلامی در دو مرحله انجام شد، مرحله اول در تاریخ 12 اسفند 1390 و مرحله دوم در تاریخ 15 اردیبهشت 1391 برگزار شد.
نهمين دوره مجلس شورای اسلامی در تاریخ 7 خرداد 1391 با حضور مسوولان کشوری و لشكری و طی مراسمی باشکوه آغاز به کار کرد.
تصویب کلیات قانون مطبوعات، آغاز به کار شورای عالی انقلاب فرهنگی از جمله مهم‌ترین مصوبات این دوره است. این مجلس با 28 کمیسیون دائمی و 3 کمیسیون خاص و ویژه 318 مصوبه به تصویب رساند.
مجلس شورای اسلامی مهم‌ترین و اصلی‌ترین رکن قانون‌گذاری و نظارت بر نظام جمهوری اسلامی ایران است که نمایندگان آن به صورت مستقیم و با رای مخفی مردم انتخاب می‌شوند، دوره نمایندگی مجلس شورای اسلامی 4 سال و دوره نمایندگی نمایندگان نیز همزمان با دوره مجلس شورای اسلامی است، بنابراین اگر نماینده‌ای از طریق انتخابات میان دوره‌ای به نمایندگی انتخاب شود مدت نمایندگی وي محدود به پایان دوره مجلس خواهد بود.
مجلس شورای اسلامی تعطیل‌بردار نبوده و به همین جهت انتخابات هر دوره مجلس باید بیش از پایان دوره قبل برگزار شود تا کشور در هیچ دوره‌ای بدون مجلس نباشد بنابراین هیچ عاملی نمی‌تواند مانع انتخابات و تشکیل مجلس شود مگر جنگ و اشغال نظامی که در این صورت با پیشنهاد رئیس‌جمهور و تصویب دو سوم نمایندگان و تایید شورای نگهبان انتخابات مناطق اشغال شده یا کل کشور برای مدت معینی متوقف می‌شود در این صورت مجلس سابق به کار خود ادامه خواهد داد.
مجلس دهم:
دهمین دوره مجلس شورای اسلامی صبح روز شنبه هشتم خرداد 1395 با حضور شخصیت‌های لشگری و کشوری آغاز به کار کرد.
این دوره از مجلس دارای 13 کمیسیون تخصصی است که نمایندگان براساس تخصص خود به عضویت این کمیسیون‌ها در آمده‌اند.
نمایندگان مجلس دهم متن سوگندنامه قانون اساسی را قرائت کردند
متن سوگند نمایندگان طبق اصل 67 قانون اساسی به شرح ذیل بود:
بسم الله الرحمن الرحیم
«من در برابر قرآن مجید به خدای متعال سوگند یاد می‌کنم و با تکیه بر شرف انسانی خویش تعهد می‌کنم که پاسدار حریم اسلام و نگهبان دستاوردهای انقلاب اسلامی ملت ایران و مبانی جمهوری اسلامی باشم. همچنین ودیعه‌ای که ملت به ما سپرده به عنوان امینی عادل پاسداری کنم، و در انجام وظایف وکالت، امانت و تقوا را رعایت نمایم و همواره به استقلال و اعتلای کشور و حفظ حقوق ملت و خدمت به مردم پایبند باشم، از قانون اساسی اطاعت کنم و در گفته‌ها و نوشته‌ها و اظهار نظرها استقلال کشور و آزادی مردم و تامین مصالح آنان را مدنظر داشته باشم.»
انتهای پیام/ 151
