به گزارش سرویس فرهنگی خبرگزاری دفاع مقدس این مستند که پیرامون سختیهای فیلمسازی درباره قشر روحانی است، ارتباط مستقیمی با کتاب فیه ما فیه مولانا ندارد و در حقیقت بخشی از مشکلات ساخت فیلم درباره قشر روحانیت را روایت میکند.
داوریفر درباره ایده ساخت این فیلم مستند میگوید: ابتدا قرار بود سهگانه «شیخ شوخ کاشی»، «شور شیخ شورا» و «شرح شیخ شیرین» ساخته شود که متاسفانه ساخت یکی از این فیلمها متوقف شد و عنوان دیگری هم تغییر کرد. بنابراین برای ساخت مستند «برعکس عکس» به سراغ قشر دیگری از روحانیون رفتم که باز هم با مخالفت روبرو شدم. در نهایت به این ایده رسیدم که درباره این مخالفتها فیلمی با عنوان «فیه ما فیه» بسازم.
وی با اشاره به مشکلات فیلمسازی پیرامون این موضوع تصریح کرد: مسائلی از قبیل تعیین وقت و جلب رضایت سوژهها، پروسهای طولانی مدت بود که بیش از یکسال زمان برد. مشکل بعدی هم این بود که بتوانیم با دوربین همراه آنان باشیم، زیرا در بعضی از موارد اصلا راضی نبودند. مهمترین مسئله پس از اتمام فیلم هم مجوز برای اکران عمومی، اعمال تغییرات و جلب رضایت پایانی سوژهها بود؛ اما تیم تولید در تمام مراحل ساخت فیلم تلاش کردند تا فیلم خوبی ساخته شود.
داوریفر با تاکید بر اهمیت موضوع فیلم در جذابیت یک اثر مستند خاطرنشان کرد: در ساخت یک مستند انتخاب سوژه 50 درصد موفقیت کار است. در فیلم مستند کارگردان با موضوع روبرو است و در سینمای داستانی با فیلمنامه مواجه میشود. شما زمانیکه انتخاب درستی از یک موضوع داشته باشید، در حقیقت 50 درصد مسیر را طی کردهاید و باقی راه بر اساس دانش کارگردانی، مهارت و ذوق است که به ایده اضافه میشود. مثلاً وقتی من در ساخت مستند «شیخ شوخ کاشی» سراغ حاج آقا قرائتی رفتم، در واقع آن 50 درصد رو بیمه کردم.
وی افزود: به دلیل اینکه فقط در ارتباط با قشر روحانیت و چهرههای سیاسی فیلم ساختهام، در این امر به یک فوت کوزهگری رسیدم! اولین ضربهای که کارگردانها به خود میزنند این است که با تجهیزات فنی و دغدغه ثبت کادرهای زیبا به سمت یک سوژه میروند. در حقیقت با این کار، با فیلتری به سوژه نزدیک میشوند که نمیگذارد کاراکتر راحت مقابل دوربین قرار گیرد! یک سهپایه 800 و دوربینی با حجم قابل توجه که فضای زیادی هم اشغال میکند و یک بوم صدا و همه این موارد اجازه نمیدهند که سوژه راحت در اختیار شما باشد.
من همیشه برای ساخت فیلمها از دوربینهای هندیکم خانگی اما حرفهای استفاده میکنم و نکته جالبتر اینجاست که صدابردار سر کار نمیبرم و از خود سوژه به عنوان صدابردار استفاده میکنم! در واقع با این سبک فیلمسازی دنبال شناخت سوژه توسط خودش هستم، یعنی همان سینماوریته ای که تنها به دنبال سوژه است.
این مستندساز در پایان، پیرامون برگزاری جشنواره سینماحقیقت هم گفت: همه مستندسازها میدانند که معتبرترین جشنواره مستند کشور جشنواره سینماحقیقت است. جشنوارههای دیگر هم بخشهای متنوعی دارند که مستند هم زیرمجموعهای از آن به شمار میآید. گاهی حتی جشنوارهها برای اینکه ویترین پُربارتری داشته باشند، از فیلمهای مستند، کوتاه و انیمیشن استفاده میکنند؛ اما سینماحقیقت تنها جشنوارهای است که اگر کسی تکلیفش به عنوان مستندساز با خودش مشخص باشد، اولویتش فقط و فقط جشنواره سینماحقیقت است.
مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی سازمان امور سینمایی، هشتمین دوره جشنواره بینالمللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» را همزمان با ولادت باسعادت حضرت امام موسی کاظم(ع) و طی روزهای 9 تا 16 آذرماه 1393، با شعار «حقیقت بهترین راهنماست» که از فرمایشات حضرت علی(ع) است، در شهر تهران برگزار خواهد کرد.
انتهای پیام/
