637 تجاوز عراق به ایران قبل از آغاز جنگ/ دستگیری خلبان مصری در ابتدای جنگ

خبرگزاری دفاع مقدس، پس از آنکه صدام حسین در روز بیست و ششم شهریور ماه 1359 قرارداد 1975 الجزایر را به طور یکجانبه ملغا دانست و آن را در مقابل دیدگان خبرنگاران و دوربین های تلویزیونی پاره کرد، درگیری ها در طول نوار مرزی تشدید شد.

در روز بیست و هفتم شهریور اکثر نقاط مرزی شاهد تبادل آتش سنگین میان نیروهای نظامی طرفین بود. در این میان درگیری ها در فکه به قدری شدید و خطرناک بود که نیروی هوایی ناچار به برقراری پوشش هوایی در این منطقه شد که نتیجه ی پرواز هواپیماهای ایرانی بر فراز منطقه، انهدام ادوات سنگین دشمن و بخشی از یگانهای زرهی و مکانیزه ی ارتش عراق بود. متأسفانه در این درگیری، یک فروند هواپیمای f5 خودی هدف قرار گرفت و خلبان آن به اسارت نیروهای عراقی درآمد.

در روز بیست و هشتم شهریور ماه، دشمن به منطقه ی میمک نفوذ کرد و بخش هایی از این منطقه را اشغال نمود.

در روز بیست و نهم شهریور ماه نیز درگیری ها در همه ی نقاط مرزی ادامه یافت و جبهه ی شمالی (کردستان و آذربایجان غربی) نیز با ورود سپاه یکم ارتش عراق فعال گردید.

در روز سی ام شهریور ماه 1359 مرزهای غربی کشور شامل نقاط مرزی استانهای کرمانشاه و ایلام شکسته شد و یگانهایی از سپاه دوم دشمن در منطقه نفوذ و گسترش یافتند.

از صبح روز سی و یکم شهریور ماه 1359 هجوم نیروهای دشمن در زمین سرعت گرفت و اولین نیروهای سپاه دوم عراق توانستند وارد قصر شیرین شوند. تا ظهر همین روز درگیری ها در دیگر مناطق مرزی گسترش یافت و ارتش متجاوز عراق توانست به طور کامل از همه ی خطوط مرزی عبور نماید.

در ساعت سیزده روز سی و یکم شهریور ماه 1359 فرودگاه بین المللی اهواز بمباران شد. دقایقی بعد، همه ی مناطق مرزی از زمین، هوا و دریا، مورد هجوم دشمن واقع شدند.

حوالی ساعت چهارده فرودگاه بین المللی مهرآباد تهران و پایگاه یکم شکاری، مورد هجوم واقع شد که یکی از دو باند نظامی پایگاه یکم شکاری به همراه برخی از هواپیماها منهدم گردیدند. همزمان با بمباران فرودگاه بین المللی مهرآباد تهران و پایگاههای نظامی، مراکز صدا و سیما و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در سنندج مورد هدف قرار گرفتند. همچنین تا پایان روز سی و یکم شهریور ماه 1359 بر اثر حملات ناجوانمردانه ی هواپیماهای دشمن، نوزده شهر دیگر کشور مورد هجوم قرار گرفت.

پیش از آغاز بمباران هوایی پایگاههای نظامی و فرودگاههای کشور، یک کشتی در خور موسی مورد هدف موشک اندازهای دشمن واقع شد که این اقدام عراق آخرین و ششصد و سی و هفتمین تجاوز ارتش صدام پیش از آغاز رسمی جنگ تحمیلی از سوی ایران تلقی گردید.

دو ساعت پس از آغاز این هجوم وحشیانه، حضرت آیت الله خامنه ای نماینده ی حضرت امام خمینی (ره) در ارتش جمهوری اسلامی ایران و همچنین نماینده ی رهبری در شورای عالی دفاع ملی، طی اطلاعیه ای رادیویی خبر آغاز جنگ تحمیلی را به ملت دادند و از مردم خواستند تا با حفظ آرامش خود آماده ی دفاع از کشور گردند. حضرت امام خمینی بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران نیز طی سخنرانی کوتاهی که از رادیو و تلویزیون پخش شد، ضمن دعوت مردم به حفظ آرامش، نیروهای مسلح کشور را به دفاع در مقابل متجاوزین بعثی فراخواندند.

همزمان با حملات هوایی، شهرهای استراتژیک مرزی همچون خرمشهر، آبادان، اهواز، اندیمشک، اسلام آباد غرب، سر پل زهاب، قصر شیرین، گیلان غرب، مهران، ایلام، دهلران، موصیان و دزفول زیر آتش شدید خمپاره اندازها و توپ های دوربرد قرار گرفتند.

بعد از ظهر روز سی و یکم شهریور ماه 1359 پاسگاه های مرزی در منطقه ی عمومی شلمچه به تسخیر نیروهای دشمن درآمد. اگرچه بر اثر مقاومت رزمندگان ایرانی بار دیگر پاسگاه های خودی باز پس گرفته شد و حتی با کمی پیشروی به داخل خاک عراق پاسگاه شلمچه ی عراق نیز به تصرف نیروهای ایرانی درآمد؛ ولی فشار دشمن باعث شد که نیروهای خودی عقب بنشینند و بار دیگر دور تکهای دشمن سرعت فزاینده ای یابد.

حمایت های بی دریغ دول استکباری و پادوهای منطقه ای مرتجع آنان از جنگی که رژیم بعثی عراق بر ملت مظلوم ایران تحمیل نموده بود، از همان لحظات آغازین نبرد، مشخص شد.

در ساعت چهارده و چهل و پنج دقیقه، هواپیماهای عراقی برای بمباران پایگاه سوم شکاری در همدان بر فراز آسمان این شهر ظاهر شدند که پدافند هوایی این پایگاه توانست یک فروند از هواپیماهای دشمن را سرنگون نماید. خلبان این هواپیما برای زنده ماندن بیرون پرید که توسط نیروهای ایرانی دستگیر شد.

در همان بازجویی اولیه مشخص شد که این خلبان مصری می باشد که به خدمت نیروی هوایی ارتش عراق درآمده است. این حمایت های خارجی از امکانات نظامی گرفته تا حمایت های تبلیغاتی و سیاسی از حزب بعث در سطح بین المللی با هدف براندازی نظام جمهوری اسلامی و یا دست کم تسلط مجدد سیاسی، اقتصادی و نظامی بر ایران از سوی استکبار جهانی به سرکردگی ایالات متحده ی آمریکا صورت می گرفت که اینگونه اقدامات آنان تا پایان نبرد نظامی میان دو کشور ادامه داشت.