گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس: سلبریتی‌ها به اتکای فضای مجازی هر کدام به یک رسانه تبدیل شده‌اند، رسانه‌هایی که با مصلحت‌اندیشی و عافیت‌طلبی هر وقت که بخواهند اعلام حضور می‌کنند و هر وقت بخواهند سر در لاک خود فرو می‌کنند. فرقی نمی‌کند دلیل این حضور و غیاب چیست، مهم آن است منافعشان حفظ شود و ماهی خود را صید کنند. این سلبریتی‌ها پست‌هایی را به اشتراک می‌گذارند که هر چند ظاهرشان اظهار همدردی با مردم است اما در باطن هدفی جز اثبات ناکارامدی نظام ندارند. یکی از همین سلبریتی‌هایی که مثلا درد مردم دارد در یکی از پست‌های خود نوشته است:
ما آینده‌مان غبار آلود است، دیگر چراغی نمی‌بینیم و سخت ناامید شده‌ایم.» اما همین آقای بازیگر در مطلبی دیگر از دویدن و بازی و ساخت کلیپ برای رفع خستگی در سواحل «سانتامونیکا» می‌گوید. یکی دیگر از «حب الایران یجمعنا» دم می‌زند و سر از MBC Persia در می‌آورد تا در کنار خوانندگان معلوم‌الحال لس‌آنجلسی رقصیدن‌ها و آوازخوانی‌ها را داوری کند. همین بازیگری که سیاست خارجی ایران را در مواجهه با دولت عربستان صعودی را نقد می‌کرد امروز در MBC Persia مجری‌گری می‌کند که بخش مهمی از سرمایه و مالکیت آن متعلق به عربستانی است که هیچ‌گاه دست از سیاست‌های ضد ایرانی‌اش برنداشته و برنخواهد داشت.
همین سلبریتی‌هایی که با حمایت مردم عکس و نام‌شان روی سردر سینماها رفته‌اند، چگونه می‌توانند حال مردم را درک کنند. وقتی با درآمد میلیاردی، برای ندادن مالیات و فرار از آن به قانون و تبصره متوسل می‌شوند. اما همین مردم با حداقل معیشت بخشی از حقوقشان بابت مالیات کسر می‌شود. هنرمندانی که برای همدردی با مردم، بیانیه اعتراض‌آمیز علیه ناکارآمدی نظام صادر می‌کنند و عده زیادی نیز آن را امضا می‌کنند.
اگر واقعا درد این هنرمندان، درد مردم است و در ادعای خود صادق هستند ـ که همه معترضین مردم بودند و نه اغتشاش‌گران ـ پس چرا در این اعتراضات حتی یک نفر از آنها حضور نداشت. این مساله از دو حال خارج نیست، یا خود را از مردم نمی‌دانند و در ادعای خود صادق نیستند، یا اینکه بیانیه‌هایشان چیزی جز بازی رسانه‌ای و سیاست‌ورزی برای جلب رضایت اربابان ضد ایرانی‌شان نیست.
البته مردم به وضع اقتصادی موجود، به اوضاع اسفبار فرهنگی، به سیاست‌های خارجی و داخلی معترضند، اما چرا باید سلبریتی‌ها مدعی‌العموم این جماعت رنج کشیده باشند؟ مردم نیز چگونه باید این حمایت دروغین را باور کنند؟ بهتر نیست هنرمندان بی‌وطن مردم را به حال خود بگذارند و خود را قیم آنها فرض نکنند.
مردمی که انقلاب را به پیروزی رساندند، با تجزیه‌طلبان و منافقین خلق دست و پنجه نرم کردند، هشت سال در مقابل همه قدرت‌های متجاوز جهان به دفاع پرداختند و فتنه 88 را سرکوب کردند بدون شک بعد از این هم می‌توانند گلیم خود را به سلامت از آب بیرون بکشند. مردم برای طلا شدن به اکسیر مسموم دیگران نیازی ندارند. این دیگران شامل همه کسانی است که با مردم نیستند از سلبریتی‌هایی که برای دیده شدن در MBC Persia سر بر دامن خبث عربستان می‌گذارند، تا سیاستمدارانی که با سوءمدیریت خود وضعیت معیشتی مردم را دشوار می‌کنند و تا مدیران فرهنگی که با ولنگاری و بی‌تدبیری پرچم سفید در جنگ نرم دشمنان بالا می‌برند، دیگران هستند.
مردم بصیرتر از آنی هستند که سره را از ناسره تشخیص ندهند و دیگران را نشناسند. اگر احترامی برای سلبریتی‌ها قائلند از مناعت طبع و نجابت آنهاست. این بیانیه‌ها و حمایت‌ها نیز نمی‌تواند دام فریبی برای مردم باشد. آنچه برای آنها اهمیت دارد، ارزش‌هایی است که برای آن هزینه کرده‌اند، چه این هزینه‌ها از نان‌شان باشد یا جان‌شان. در هر صورت همچنان پای عهدی که بسته‌اند ایستاده‌اند و در صورت لزوم هزینه خواهند کرد. باید دید سلبریتی‌ها جز بیانیه صادر کردن و پرسه در شهرهای اروپایی و کشف حجاب برای مملکت‌شان چگونه هزینه خواهند کرد.
انتهای پیام/ 161
