به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، «حمید داودآبادی» رزمنده، جانباز و پژوهش‌گر دوران دفاع مقدس، در صفحه اجتماعی خود، نوشت:
«به بهانه سالگرد شهادت مظلومانه شهیدی که همچنان بنیاد شهیدشناسی، او را در فهرست شهدا تشخیص نداده است.
شاید که او به‌جای نوش جان فرمودن تیر و ترکش و گاز شیمیایی در جبهه، بر اثر خوردن بیت‌المال جان داده باشد! و یا مثل فلان آقازاده، گلوله در مغز خود خالی کرده باشد! تا شهید محسوب شود و در VIP بهشت زهرا (س) تهران جای گیرد!
شاید اگر «ثابت شهابی‌نشاط»، چند سالی دیرتر یعنی آبان ۱۳۹۸ به‌جای شیمیایی شدن، کف خیابان جان می‌داد، امروز به راحتی شهید قلمداد می‌شد و مسئولین مملکتی برای دیدار با خانواده‌اش صف می‌کشیدند!
سال‌هایی نه‌چندان دور، کشور دچار جنگی ناخواسته شد و نوجوانان غیرت‌مند، نه به حرص پست و مقام و درجه و رتبه و حق و حقوق، که فقط برای دفاع از اسلام، انقلاب و کشور، باوجودی که مرد جنگی نبودند، سر از پا نشناختند و شتافتند.
در حالی که برخی حضرات مسئول که شعار‌های داغ می‌دادند، آقازاده‌های خود را یا برای تحصیل و رئیس شدن امروز، به خارج فرستادند یا برخی اگر مجبور شدند بجه نانازشون را به سربازی اجباری زمان جنگ بفرستند، در کنار خود به‌عنوان مسئول دفتر و محافظ خدمت کردند.
آن‌روز دو نوجوان و تعدادی دیگر از دوستان‌شان که در شیرخوادگاه بزرگ شده بودند، غیرت‌شان از برخی مسئولین بی‌رگ بسیار بیشتر و بالاتر بود و باوجودی که از نعمت داشتن پدر و مادر و خانواده محروم بودند، به جبهه نبرد با متجاوزان شتافتند.
بسیاری از آنان در مرز‌های ایران اسلامی، به‌دور از خانه‌ی نداشته خود، غریبانه شهید شدند و تعدادی مثل «ثابت و ثاقب شهابی‌نشاط» مجروح و مصدوم شیمیایی و ترکش شده و امروز غریب شهر شدند و محتاج نیم‌نگاه همان مسئولین، تا جانبازی و شهادت‌شان و اذن ورود به بهشت نه، که همین بهشت زهرا (س) کنار دست تهران را تایید کنند!
یاد دوقلوهای افسانه‌ای، شیران جبهه و غریبان شهر «ثاقب و ثابت شهابی‌نشاط» به‌خیر.
و قطعا یوم‌القیامه که دیر نیست، ماییم که محتاج نیم‌نگاه آنان هستیم تا از عذاب سوزان جهنمی که در همین دنیا، با بی‌غیرتی خود آفریده‌ایمش، خلاصی یابیم!»
به گزارش دفاع‌پرس، شهیدان «ثاقب و ثابت شهابی‌نشاط»، دوقلو‌هایی بودند که سال ۱۳۴۳ داخل سبدی در کنار یکی از مجتمع‌های بهزیستی رها شدند. آن‌ها در سن ۱۸ سالگی به‌عنوان رزمنده در گردان «سلمان» از لشکر ۲۷ محمد رسول‌الله (ص) به‌عنوان امدادگر برای شرکت در عملیات «مسلم بن عقیل» به «سومار» رفتند.
«ثاقب» بعد از جنگ به مجتمع بهزیستی شهید «قدوسی» برگشت و زندگی خود را به‌همین صورت تا لحظه شهادتش یعنی ۱۸ دی سال ۱۳۷۷ با جراحات شیمیایی ادامه داد و «ثابت» نیز بعد از مدتی، با خانواده «فرحزاده» وصلت کرد و صاحب سه فرزند شد.
«ثابت» که در بانک ملت مسئولیت‌هایی داشت، به‌دلیل از دست دادن یکی از کلیه‌هایش در جنگ و عوارض شیمیایی، بار‌ها درگیر تخت‌های بیمارستان شد و سرانجام در یکی از روز‌های آذر سال ۸۵، نفس‌هایش در بیمارستان «ساسان» به شمارش افتاد و وی به جمع همرزمان شهید خود پیوست.
بعد از شهادت «ثابت»، کمیسیونی تشکیل شد تا تصمیم بگیرد که پیکر مطهرش در گلزار شهدا واقع در بهشت زهرا (س) خاکسپاری شود یا نه؟ که سرانجام وی در قطعه ۵۰، دو ردیف آن سوتر از مزار برادرش، «ثاقب» به خاک سپرده شد.
بعد از گذشت مدتی، وقتی «مجید» فرزند شهید «ثابت شهابی‌نشاط» برای گرفتن معرفی‌نامه به بنیاد شهید رفت، فهمید که پرونده‌ای برای شهادت پدرش ثبت نشده و با هر تلاشی بود، به بایگانی بنیاد شهید منطقه ۱۴ تهران راه پیدا کرد و با تعجب دید که پرونده شهید «ثابت» را جزو پرونده‌های راکد نگهداری می‌کنند؛ بنابراین موضوع را با سردار «احمدرضا رادان» مطرح کرد و سردار «رادان» هم نامه‌ای نوشت تا موضوع شهید «ثابت» به کمیسیون شکایت ماده ۱۶ برود تا بلکه تعیین تکلیف شود.
مدیرکل کمیسیون پزشکی نامه سردار را جلوی چشم‌های «مجید» پاره کرد و دور ریخت! وقتی سردار از این اقدام باخبر شد، با پیگیری‌هایش فقط دو روز طول کشید تا آقای مدیرکل با خانواده شهید «شهابی» تماس گرفت و خواست که برای ارائه درخواست بررسی به کمیسون ماده ۱۶ بروند؛ اما کمیسیون ماده ۱۶ باز هم بر همان تصمیم قبلی خود ماند و رأی به احراز شهادت وی نداد.
این مسائل درحالی است که سوم خرداد امسال، از همسر شهید «ثاقب شهابی‌نشاط» به‌عنوان «همسر شهید» آن هم توسط رئیس جمهور تجلیل و تقدیرنامه‌ای که در آن امضای حجت‌الاسلام «شهیدی» رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران در آن بود، به وی اعطا شد.
همچنین از طرفی دیگر، بنیاد شهید و امور ایثارگران، جانبازی شهید «ثاقب شهابی‌نشاط» را در ۲۲ مهر ۱۳۷۷ با پنج بار جراحت در سال‌های ۶۱، ۶۲ و ۶۵ تایید کرده و یکی از مواردِ تاییدیه آن‌ها، شیمیایی کامل بدن در تاریخ ۲۵ دی سال ۱۳۶۵ در عملیات کربلای ۵ بود.
انتهای پیام/ 113
