بیانیه انجمن فیلم کوتاه ایران کدام «آزادی بیان» را مطالبه می‌کند؟
به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، فیلم کوتاه به دلیل نوع خاص فرمت خود رسانه‌ای مؤثر در میان شکل‌های هنری دیگر است. همچنین قابلیت فراوانی در جذب مخاطبان گریزان سینما دارد و می‌تواند نقشی تعیین‌کننده در رسانه‌های مختلف بخصوص فضای مجازی داشته باشد. به همین سبب سرمایه‌گذاری در این حیطه حساس، آورده‌های بسیاری به همراه خواهد داشت که اگر نگوییم مورد غفلت مدیران فرهنگی قرار گرفته است، باید اذعان داشت که با کمترین میزان توجه روبه‌رو بوده است.
متأسفانه همین کم‌توجهی مدیران و ناظران سبب شده تا با خیل آثاری مواجه شویم که قرابتی با سینمای متعالی و انقلابی ندارند. طبعاً صاحبان چنین آثاری نمی‌توانند انتظار داشته باشند که آثارشان از رسانه ملی پخش شود و یا در صورت تحقق چنین درخواستی با سانسور و ممیزی مواجه نشوند. باید از فعالان فیلم کوتاه پرسید چند درصد از آثار تولید شده در یک دهه اخیر مطابق با ارزش‌های انقلابی است و یا چه تعداد فیلم کوتاه با مضامین انقلاب اسلامی و دفاع مقدس ساخته و تولید شده است.
انجمن فیلم کوتاه ایران اخیراً و در اعتراض به عملکرد رسانه ملی و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در مقابل توقیف و سانسور فیلم‌های کوتاه بیانیه‌ای صادر کرده که عذری بدتر از گناه است. وظیفه اصلی این انجمن قبل از حمایت از فیلم‌سازان فیلم کوتاه، صیانت از ارزش‌های انقلاب اسلامی و نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران است. وقتی فیلمی با سیاهنمایی و به بهانه نقد جامعه، ارزش‌های آن را نادیده می‌گیرد، چرا باید از شبکه‌های مختلف سیما پخش و در سینماهای کشور اکران شود. در این فضا رسانه ملی و وزارت ارشاد نه‌تنها اجحافی در حق تولیدکنندگان فیلم کوتاه انجام نداده‌اند که به وظیفه قانونی خود عمل کرده‌اند.
همچنین عدم اکران برخی آثار در گروه هنر و تجربه و توقیف و سانسور آنها نیز منافاتی با اصل 23 قانون اساسی ندارد. چرا انجمن فیلم کوتاه موقع حمایت از کارگردانان مورد حمایتش، به صراحت قانون را ملاک عمل دیگران می‌داند اما هنگام تولید آثار به فعالان فیلم کوتاه قانون را متذکر نمی‌شود. آزادی بیانی که در بیانیه انجمن فیلم کوتاه آمده البته حق هر شهروندی است که نظام و قانون جمهوری اسلامی ایران را به رسمیت بشناسد و بپذیرد اما اگر این آزادی بیان با آنارشیست بودن و نقد مغرضانه اشتباه گرفته شود چه باید کرد؟
آزادی بیان مراتبی دارد که اگر تحصیل و به‌درستی به کار گرفته نشود تبدیل به اسلحه‌ای علیه منافع ملی یک کشور خواهد شد. در قسمتی از بیانیه انجمن فیلم کوتاه آمده است که: «فیلم کوتاه توانسته است آسیب‌ها را با جسارت واکاوی کرده و زنگ‌های خطر را خیلی جلوتر به صدا درآورد. همین ویژگی‌های آزادمنشانه فیلم کوتاه، این قالب هنری را از اسارت چهارچوب‌های سینمای تجاری و قواعد دست و پاگیر آزاد کرده است و باعث گردیده فیلم کوتاه ایران در عرصه‌های گوناگون داخلی و بین‌المللی درخششی کم نظیر داشته باشد.» نکته قابل توجه اینکه واکاوی کدام آسیب‌ها در صلاحیت فیلم کوتاه است و کدام زنگ خطر را به صدا درآورده است. چه مصداقی می‌توان برای ویژگی آزادمنشانه فیلم کوتاه برشمرد، اگر تخطی از ارزش‌های انقلاب را جسارت و آزادمنشی تلقی کنیم، بله فیلم کوتاه هیچ قاعده و قانونی را به بهانه تجربه‌اندوزی برنمی‌تابد. در بحث اعمال قواعد دست و پاگیر برای فیلم‌سازان فیلم کوتاه، ایران بهشت چنین کارگردانانی است. حال‌آنکه در خارج مرزهای ایران اسلامی فعالان فیلم کوتاه نمی‌توانند خارج از چارچوب تعیین‌شده اثری تولید کنند و اگر فیلمی در تقابل با ارزش‌ها و سیاست‌های کشور متبوع خود تولید کنند، باید پاسخ‌گو باشند در حالی که در ایران اسلامی انواع فیلم‌های مسئله‌دار در همه حوزهها و فرمت‌ها ساخته می‌شود اما کسی سازندگان آنها را مورد بازخواست قرار نمی‌دهد. صدور همین بیانیه مورد اشاره که علی‌الظاهر در حمایت از فیلم کوتاه نوشته شده نمونه روشنی از آزادی بیان است که نمونه‌های آن را بسیار دیده‌ایم. داشتن کمی انصاف و جوانمردی در بیان خواسته‌ها امری حداقلی است که برای آزادی بیان باید داشته باشیم.
انتهای پیام/ 161
