گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس: معمولاً برای افرادی که مشهور هستند و یا به‌عنوان «اسطوره» در عرصه‌ای از جامعه مطرح می‌شوند، سردیس یا تندیس می‌سازند و یا این‌که کوچه، خیابان یا مکانی را به نام آن‌ها می‌کنند؛ در میان ورزشکاران هم معمولا رسم این‌گونه است که گاهی ورزشگاهی را به‌نام یک قهرمان یا اسطوره ورزشی می‌کنند. در میان ورزشکاران، علاوه بر اسطوره‌هایی که به‌خاطر کسب عناوین و افتخارات قهرمانی وجود دارند، اسطوره‌های دیگری نیز هستند که به‌دلایل دیگری مورد احترام قرار می‌گیرند. ورزشکارانی که «ورزش پهلوانی» را به «ورزش قهرمانی» ترجیح می‌دهند اگرچه که ممکن است در این راه نیز مدال‌های قهرمانی زیادی را کسب کنند اما زمانی که باید میان «قهرمانی» و «پهلوانی»، یک راه را انتخاب کنند، ترجیح می‌دهند تا پهلوانی قهرمان باشند به جای این‌که صرفاً قهرمان شوند. زیرا فردی که صرفاً به‌دنبال قهرمانی است، ممکن است زمانی به یک جایگاهی برسد که برای دستیابی به عناوین و مدال‌های بالاتر، مجبور شود تا اعتقادات و حتی ملیت خود را بفروشد اما پهلوان، همیشه پهلوان است، چه در سکوهای قهرمانی جهانی باشد چه در زورخانه‌ای در کوچه‌پس‌کوچه‌های شهری کوچک، مهم این است که مرام پهلوانی‌اش را حفظ کند.
در میان پهلوانان، کسانی بودند که مرام پهلوانی را به اوج خود رساندند و علاوه بر رفتارهای غیرت‌مندانه و جوانمرادنه‌ای که نه فقط در میادین ورزشی، بلکه در تمام میادین زندگی، از خود نشان دادند، ناگهان به همه زندگی خود پشت پا زدند تا این پهلوانی و زور بازوی خود را در راهی خرج کنند که خریدارش خداست.
وقتی حرف از جوانمردی می‌آید، ذهن‌ها به سوی «پوریای ولی» معطوف می‌شود؛ آری! درست است «پوریا» هم جوانمرد بود، اما «ابراهیم» هم در جوانمردی، چیزی از «پوریای ولی» کم نداشت. می‌گویند زمانی که کشتی شروع شد، «ابراهیم» خیلی بد کشتی را شروع کرد و حریف وی مرتب حمله و او هم با خو‌سردی دفاع می‌کرد تا این‌که سه اخطاره شد و باخت. حریف «ابراهیم» در حالی که از خوشحالی گریه می‌کرد، خم شد و دست وی را بوسید و بعد از کشتی نیز به یکی از دوستان او گفت که «آقا عجب رفیق با مرامی دارید. من قبل از مسابقه به آقا ابرام گفتم، شک ندارم که از شما می‌خورم؛ اما هوای ما رو داشته باش، مادر و برادرام بالای سالن نشسته‌اند. کاری کن ما خیلی ضایع نشیم. رفیقتون سنگ تموم گذاشت. نمی‌دونی مادرم چقدر خوشحاله». بعد هم گریه‌اش گرفت و گفت: «من تازه ازدواج کرده‌ام. به جایزه نقدی مسابقه هم خیلی احتیاج داشتم، نمی‌دونی چقدر خوشحالم». آری! این مرامِ پهلوانی شهید «ابراهیم هادی» بود؛ پهلوانی که زور بازوی خود را بر سر ضعیفان فرود نیاورد؛ بلکه گذشت و گذشت تا این‌که در کانال «کمیل» در راه دفاع از اعتقادات، ناموس و وطن خود، تا آخرین قطره خون خود مقابل دشمن بعثی تا بن دندان مسلح مقاومت کرد و آن‌جا بود که زور بازوی خود را به رخ همه کشید و برای همین شد که خدا هم او را خرید؛ آن هم چه خریدنی! طوری خرید که گویی جسم او را هم از روی زمین برداشت و به عرش برد؛ چراکه هنوز که هنوز است، از پیکر «ابراهیم» خبری نیست!
پهلوان شهید «ابراهیم هادی»
از این دسته پهلوانان زیادند، پهلوانانی که گمنام هستند و همین گمنامی است که بر ارزش پهلوانی آن‌ها افزوده است؛ برای همین است که «محمد بنا» کشتی‌گیر پیشکسوت کشورمان، وقتی که خانه کشتی فدراسیون کشتی کشور را به نام وی کردند، درخواست کرد تا این سالن را به‌نام شهید مدافع حرم «مصطفی صدرزاده» کنند.
«مصطفی» هم شبیه «ابراهیم»، یک کشتی‌گیر پهلوان بود و شبیه او، زور بازوی خود را جمع کرد تا زمانی از آن استفاده کند که اعتقادات و ملیتش در خطر باشد؛ بنابراین موقعی که حرم ناموس اهل بیت (ع) در خطر قرار گرفت و تکفیری‌ها درصدد بودند تا به ایران هم برسند، به نبرد با آن‌ها رفت، آن هم با نام مستعار «سید ابراهیم» و در این راه، ظهر روز تاسوعا مقارن با اول آبان ۹۴ در عملیات «محرم» در حومه «حلب» سوریه به آرزوی خود، یعنی شهادت در راه خدا رسید و در بهشت همنشین با «ابراهیم هادی» شد.
بعد از این‌که خانه کشتی «محمد بنا» به خانه کشتی شهید مدافع حرم «مصطفی صدرزاده» تغییر نام داد؛ کار به این‌جا ختم نشد، انگار قرار بود تا عطر و بوی شهید و شهادت، بیشتر آن‌جا را فرا بگیرد؛ چراکه خبر آمد قرار است در آستانه سالروز شهادت حضرت زهرا (س)، پیکر مطهر یک شهید گمنام ۱۹ ساله که در عملیات «کربلای ۵» در منطقه «شلمچه» به شهادت رسیده است، در کنار این خانه کشتی آرام بگیرد.
شهید مدافع حرم مصطفی صدرزاده در کنار سردار سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی
روز موعود یعنی سه‌شنبه هشتم بهمن که فرا رسید، تعداد زیادی از پیشکسوتان کشتی‌گیر کشور با گوش‌های شکسته خود، به استقبال این شهید والامقام آمده بودند؛ اما انگار نه انگار که آن‌ها همه پهلوانان و قهرمانان کشور هستند که روزگاری پشت حریف‌های زیادی را به خاک مالیده‌اند؛ چراکه در آن روز همه‌شان، مقابل یک جوان ۱۹ ساله تعظیم کرده بودند و خاضعانه خطاب به این شهید گمنام می‌گفتند که «قهرمان و پهلوان واقعی تویی»!
در همین راستا، «محمد بنا» که پیش از این در اقدامی ارزشی، درخواست کرده بود تا این خانه کشتی که به نام وی بود، به خانه کشتی شهید مدافع حرم «مصطفی صدرزاده» تغییر نام دهد، در این مراسم به خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس گفت: امروز تجلیل از مقام والای شهدا یک وظیفه است و ما هیچ موقع چه در محیط ورزشی و چه در محیط‌های دیگر، نباید شهدا را فراموش کنیم؛ چراکه ما به قیمت خون این عزیزان و دلاوری آن‌ها امروز داریم در امنیت زندگی می‌کنیم.
وی ادامه داد: هرچه ما به مقام والای شهیدان ادای احترام کنیم، برکت خدا در زندگی مادی ما افزایش می‌یابد؛ چراکه شهدا نزد پروردگار خود روزی می‌خورند و اصلا نیازی به ما ندارند و سر سفره مولا علی (ع) نشسته و در خوشی به سر می‌برند؛ اما ما باید با یاد کردن از آن‌ها، دل‌مان برای خودمان بسوزد.
«محمد بنا» ضمن گرامیداشت یاد و خاطره شهدای کشتی‌گیر کشور، گفت: کم نیستند دلاوران کشتی‌گیری که در دوران دفاع مقدس، رشادت کرده و به مقام شهادت نائل آمدند که نمونه‌های آن شهیدان «منافی‌زاده»، «ابراهیم هادی»، «مرغوب‌کار» و... هستند.
تشییع پیکر مطهر یک شهید گمنام والامقام در خانه کشتی شهید صدرزاده
همچنین، «حمید سوریان» یکی دیگر از قهرمانان و پهلوانان کشتی‌گیر کشورمان که در مراسم تشییع و خاکسپاری پیکر مطهر یک شهید گمنام والامقام در خانه کشتی شهید مدافع حرم «مصطفی صدرزاده» حضور پیدا کرده بود نیز به خبرنگار دفاع‌پرس گفت: قهرمانان واقعی این شهدا هستند؛ کسانی که از جان و جوانی خود گذشتند. در واقع قهرمانان اصلی این آب و خاک، آن‌ها هستند و حضور این شهید والامقام در خانه کشتی شهید مدافع حرم «مصطفی صدرزاده» موجب می‌شود تا جوانان کشتی‌گیر ما بتوانند ان‌شاءالله پرچم کشورمان را بر قله‌های قهرمانی و پهلوانی حفظ کنند.
انتهای پیام/ 113
