طنازیِ قلم سعید تشکری در رمان «آرتیست»

سعید تشکری در رمان «آرتیست» با کاربلدی و چیره‌دستی اجازه نمی‌دهد تلخیِ زیر پوست شهر، طنازیِ قلمش را تحت تأثیر قرار دهد و تا آخر لحن گرم و مفرح خودش را حفظ می‌کند.
کد خبر: ۳۹۴۶۲۷
تاریخ انتشار: ۱۸ ارديبهشت ۱۳۹۹ - ۰۲:۲۸ - 07May 2020

گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ صنم کاظمی؛ رمان آرتیست، اثر نویسندۀ شناخته شده و پرکار مشهدی، سعید تشکری است که چندی قبل منتشر شده است. آرتیست داستان نویسندۀ بی‌پولی است که استخدام می‌‌شود تا در قبال دریافت پول قابل توجهی، داستانی بنویسد برای ورود یا بهتر است بگوییم بازگشت پیرمردی ساکن خانۀ سالمندان به اجتماع.

پیرمردی متمول که دوست دارد به اسم و رسم گذشتۀ خود و شکوهِ خاندانش بازگردد و خانۀ پدری‌اش و جایگاهِ اجتماعی‌اش را دوباره به دست آورد. نویسنده که چند ماه است شروع به آموختن ورزش رزمیِ نیتجوتسو کرده است، در طول کار، درگیر ماجراهای پیچیده‌ای می‌شود که قدرت جسمی و نویسندگی و اخلاقی‌اش را به چالش می‌کشد و او را در دوراهیِ انتخاب و رویارویی با حقایقِ زندگیِ بیرون و زندگی و درونِ خودش قرار می‌دهد.

سعید تشکری با انتخاب لحن و زبانی طناز و گرم و غیررسمی برای روایتش، به خوبی مخاطب را درگیرِ داستانش می‌کند. او فصل‌هایی بسیار کوتاه از رمانش را به تاریخچۀ ورزش نینجوتسو و فصل‌هایی را به نقل قول‌هایی از شکسپیر و پولوس و ... و همچنین آموخته‎‌ها و عقاید خودش دربارۀ اصول و قواعد نویسندگی اختصاص می‌دهد و آن فصل‌ها را قبل از بعضی از فصل‌های داستانش می‌چیند و بعد هنرمندانه در دل قصه به بازی می‌گیردشان و هجوشان می‌کند.

آرتیست مخاطب را هم همراه نویسندۀ داخل داستان از اتاق کوچکش بیرون می‌کشد، مدتی در شهر می‌گرداند و اجازه می‌دهد تا می‌تواند زیبایی‌ها را ببیند و دستش را روی پوستِ لطیف و زیبای رفاهِ زندگی شهری بکشد و بعد ناگهان پرتابش می‌کند به زیر پوستِ شهر، جایی که چهرۀ دیگرِ شهر و زندگی را می‌بیند اما سعید تشکری با کاربلدی و چیره‌دستی اجازه نمی‌دهد تلخیِ زیر پوست شهر، طنازیِ قلمش را تحت تأثیر قرار دهد و تا آخر لحن گرم و مفرح خودش را حفظ می‌کند. آرتیست رمانی خوش‌خوان است و می‌تواند ساعاتِ خوشی را برای خواننده‌اش رقم بزند و درعین حال درگیرش کند و برایش نکاتی برای آموختن یا به فکر فرورفتن هم داشته باشد.

انتهای پیام/ 121

نظر شما
پربیننده ها