گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس _ دکتر «داوود عامری»؛ قلم و اندیشه، همزادانی غیر متجانس ولی به شدت همراه هم بوده و هستند. آن یکی از جنس سخت که هیچ احساسی ندارد و این یکی نرم و نامرئی و تاثیرگذار است و از درون هزار توی عقل و احساس آدمی برمیخیزد و در یک تلاقی مبارک به نام نوشتن و کتابت به هم می‌رسند.
اندیشه و احساس از روح بلند آدمیانی که با تجربیات و زندگی خود مرزهای افکار انسانی را وسعت می دهند، سرچشمه می گیرد و قلم، ابزار دست استادانی بوده که احساسات، افکار و فراز و فرود حوادث زندگی را در سر می پروراندند و این دو، دست به دست هم دادند تا امروز، روز قلم، صفحه‌ای بلند از تاریخ را در ذهن انسانها تداعی کند.
قلم وسیله‌ای است که تفکرات و نیت های ارزشمند و یا بی ارزش آدمی را ثبت می کند و به یادگار می گذارد. بیان و گفتار اهمیت ویژه ای دارد، ولی گفتار تا شکار قلم نشود، پایدار نیست. تفکرات و اندیشه هایی که بر روی سنگ، پوست و یا کاغذ ثبت شده اند، پایدار مانده اند و به نسل ها و دوران های دیگر منتقل شده اند. سنگ نوشته ها هزارها سال است باقی مانده‌اند و همچنان حامل اندیشه نویسندگان خود از اعماق تاریخ هستند و همانطور که با ما سخن گفته اند، با آیندگان نیز سخن خواهد گفت.
نوشته هایی که از هزارها سال پیش بر جای مانده، حامل قسمتی از تجربیات و اندیشه های انسان های گذشته است که با قلم نقش بسته و اسراری را بازگو می کنند. بشر از قلم و آنچه بدان نوشته می شود سود جسته است و آنها را ثبت و ماندگار ساخته است. قرآن کریم آخرین منشور آسمانی که به وسیله جبرئیل بر پیامبر عالیقدرش حضرت محمد (ص) وحی شده است، پس از وحی به دست کاتبان وحی بر صفحه ها نقش بسته است و پس از گذشت 14 قرن بی تغییر به دست ما مسلمانان رسیده است.
تقدس کتاب آسمانی که مهمترین جایگاه را در زندگی کنونی ما دارد، اهمیت کتابت و قلم را به روشنی به ما گوشزد میکند و آخرین معجزه حضرت حق کتاب آسمانی قرآن است که از تلاقی قلم و وحی ظهور یافته است، بدین خاطر قلم و نگاشته های قلم تا به آنجا عظمت و ارزش یافته است که خداوند خالق قلم و اندیشه، به آن سوگند یاد کرده است. «ن و القلم و ما یسطرون».
یکی از روزهای مهم تیر روز قلم است. واژه ای که از مفهوم ابزار بودن خود فاصله گرفته و چنان گسترش معنایی یافته است که وقتی اصطلاح روز قلم را بر زبان جاری می کنیم و یا از زبان کسی می شنویم، ذهن خود را متوجه مفاهیم بسیار بزرگ و عمیقی چون اندیشه ورزی، هنر، فرهنگ، ساحت بزرگ تراوشات اهل قلم و آنچه نوشته می شود، معطوف می کنیم، بنابراین باید گفت که روز قلم روز بزرگداشت اندیشه هایی است که به واسطه قلم به صورت مکتوب ثبت و ضبط شده‌اند و تکریم صاحبان اندیشه است که آنها را خلق کرده اند و دانش امروز بشر حاصل آثار اهل قلم است.
تا جهان بود از سر آدم فراز کس نبود از راز دانش بی نیاز
مردمان بخرد اندر هر زمان راز دانش را به هر گونه زبان
گرد کردند و گرامی داشتند تا به سنگ اند همی بنگاشتند (رودکی)
قلم واسطه بین اندیشه و کلمات است و تا زمانی که اندیشه به رشته تحریر در نیاید، محکوم به فراموشی و تحریف است. پس باید گفت که قلم مهمترین و زیربنایی ترین ابزاری بود که می‌توانست تجربیات اندک انسان ها را حفظ و بر روی هم انباشته کند و اگر انسان امروز به درجه ای از پیشرفت رسیده که خود نیز گاهی با نگاه حیرت به توانمندی های علمی و ابزاری خود می نگرد، به واسطه آن است که بر روی تجربیات ارزشمند قرن های متمادی در عمق تاریخ حیات خود ایستاده است و این اندوخته های علمی، معنوی و احساسی در قالب شعر شاعران بزرگ و پر احساس، عالمان جستجوگر و دانشمندان اهل پرسش و تحقیق مدیون قلم است. قلم زندگی را ثبت کرده و روایتگر لحظه های شاد و همچنین لحظه‌های نگرانی و اضطراب ملت‌ها بوده و هست و با خود زندگی را پیوند زیبا و ناگسستنی به آینده داده است.
بزرگداشت روز قلم، بزرگداشت انسان های بزرگ و متعهدی است که روح بلند خداگونه خود را با واژگانی زیبا و تاثیرگذار در صفحات کاغذ دمیده اند و انسان را به سعادت و زیبایی فرا خوانده اند و امروز ما در این تجربیات ارزشمند همراه بزرگان، لذت خواندن و بهره بردن از اندیشه های پر مهر و آموزنده آنها، لحظه های خود را معنا می کنیم و هشداری است به قلم های به کج اندیش که صداقت و سعادت بشر را به بیراهه برده اند.
ارزشمندتر از قلم، انسانهای صاحب اندیشه و متعهدی هستند که با قلم خود از حق، عدالت، سعادت و زیبایی حقیقی گفته‌اند. قلم شرافت ذاتی ندارد و اگر وسیله ثبت اندیشه های والای انسانی نبود، در حد یک ابزار ابتدایی باقی می ماند و امروز نمی توانست برگی از تقویم را به خود اختصاص دهد. پس روز قلم، روز احترام و تعظیم در مقابل تمام انسانهایی است که با هزاران سختی و تلاش، راستی را به دروغ ترجیح دادند و اندیشه و تجربیات سازنده ارزشمندی را با هزینه عمر و سلامتی به یادگار گذاشته و می گذارند و آن را در اختیار دیگران قرار می دهند. در مقابل هر پلشتی مقاومت کرده و ارزش های قلم را حفظ می کنند و همچنان بر پیمان خود ایستاده اند که قلم خریدنی نیست و باید برای حفظ آن از با ارزش‌ترین سرمایه انسانی که همان عمر گرانبهاست مایه گذاشت.
دانش چو گوهری است، که ارزان نمی شود عمرش بود بها، باید گران خرید.
انتهای پیام/
