گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ رسول حسنی؛ ذات کودک این است که برای آنکه خود را با دنیای بزرگ‌سالان تطبیق دهد و به‌اصطلاح خود را نشان بدهد نیازمند آن است که قهرمانی داشته باشد و از این طریق به رویاها و تخیل خود پاسخ دهد. کودکان دیروز قهرمان خود را از لابه‌لای داستان‌های پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها بیرون می‌کشیدند و کودکان امروز از میان فیلم‌ها و سریال‌های غربی.
قهرمانان کودکان دیروز ریشه در همین آب و خاک داشتند و قهرمان کودکان امروز بدون ریشه و دارای کالبدی پوشالی هستند که جز وحشت و جنگ‌طلبی و توهم چیزی به ارمغان نمی‌آورند. جدای از تاثیرات مخربی که بر سلامت روح و روان کودکان می‌گذارند، آنها را فردی بی‌هویت و بیگانه با گذشته خود بار می‌آورند.
دشمنان ما اصلا نیازی به شبهه‌افکنی و دگرگون‌سازی تاریخ ندارند، همین که آنها کودکان ما را مصرف‌کننده صرفِ محصولات فرهنگی خود تربیت کنند در جنگ فرهنگی پیروز شده‌اند و ما در این میان تنها یاد دادن چند شعار مرگ بر آمریکا و مرگ بر اسرائیل اکتفا کرده‌ایم، بدون آنکه لزوم دادن این شعارها و فلسفه آن را به فرزندان خود آموخته باشیم.
گذشته از این که ابدا سینمای کودک و نوجوان نداریم اما پاسخ سوال را باید در کجا جستجو کنیم که در کدام فیلم و سریال خود پای‌بندی به شعارهای انقلاب را گنجانده‌ایم تا از این طریق آنها را در ذهن کودکان نهادینه کنیم؟ جواب چنان واضح است که نیازی به توضیح ندارد.
در ۴۰ سالگی دفاع مقدس حتی یک رزمنده در قاب سینمای کودک تصویرسازی نشده است تا دلخوش باشیم در این عرصه که حرفی برای گفتن داریم. جز چند انیمیشن سفارشی به شدت ضعیف که در مقابل انیمیشن‌های بزرگ جهان به چشم نمی‌آیند قدمی برنداشته‌ایم. اگر امروز نتوانیم کودکان خود را از زیر سیطره «داستان اسباب‌بازی» نجات دهیم در نوجوانی چگونه او را از تارهای نامریی «مرد عنکبوتی» نجات دهیم و بعدتر انتظار نداشته باشیم مرد به بن‌بست رسیده و عاصی فیلم جوکر، قهرمانش نباشد.
خلاصه کلام اینکه با وجود جوانان مستعد در حوزه انیمیشن و وجود بی‌شمار قهرمان وطنی در حوزه علم و فن‌آوری و از آن مهم‌تر رزمندگان دفاع مقدس و جبهه مقاومت، این همه تغافل و کم‌کاری جای سوال بسیار دارد. اگر از هم‌اکنون که بسیار هم دیر و نابهنگام است قدمی برنداریم فردا دچار خسرانی بزرگ خواهیم شد که به سختی قابل جبران نخواهد بود.
انتهای پیام/ 161
