گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ رسول حسنی؛ انقلاب اسلامی به معنای واقعی کلمه یک رستاخیز عظیم و بنیادی در همه ارکان ایران بود. ایرانِ رژیم پهلوی شاید نام اسلامی بودن را یدک می‌کشید اما انقلابی نبود. اسلام غیر انقلابی اسلام اموی است و نه اسلام علوی، حضرت امام خمینی (ره) نقاب خنثای اسلامی بودن را درهم شکست و با طرح مسئله ولایت فقیه و تشکیل حکومت بر اساس اصول اسلام، جمهوری اسلامی ایران را پدید آورد که انقلابی بودن جزء ذات و خصیصه آن بود.
در این میان فرهنگ و هنر کشور نیز دارای ماهیتی انقلابی شد. هر اثر هنری که در ایران اسلامی تولید می‌شود اگر انقلابی نباشد، اثری خنثا است که جز صرف هزینه و کاستن توان و استعداد نیروی انسانی ثمر دیگری ندارد. در مجموعه یادداشت «هنر انقلابی» که مناسبت ایام‌الله فجر منتشر می‌شود، سعی شده تا زوایای این مقوله را مورد کنکاش قرار بگیرد تا بدانیم حدود و ابعاد این هنر چیست. در تحلیل «هنر انقلابی» بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی مد نظر قرار گرفته تا از این طریق درک هنر انقلابی میسر شود.
در ادامه قسمت سوم یادداشت «هنر انقلابی» را می‌خوانید.
ملیت و دیانت در هنر
«هنر انقلابی» در ذات خود هنری است حرکت آفرین که دیانت و ملیت را باید توامان انعکاس بدهد. ملی‌گرایی و دین ارتجاعی به تنهایی نمی‌تواند ارزش‌های انقلابی را حفظ کند. وجود این دو نگاه به یک اندازه می‌تواند ایران اسلامی را در معرض خطر قرار بدهد. هر چند که هنرمندان مدعی مهین دوستی در هنرشان جز انعکاس سیاهی و القای یاس و ناامیدی خدمتی به مردم نکردند در مقابل دین‌داران به ظاهر متشرع که همه فرهنگ ایران را به دیده انکار می‌نگریستند با آثاراشان خلایی عظیم برای رخنه فرهنگ غرب ایجاد کردند.
در طول جنگ تحمیلی هنرمندان بسیاری عیار واقعی خود را نشان دادند، عده‌ای جلای وطن کردند و با هنرشان علیه مردم خود وارد میدان شدند و عده‌ای با لباس هنر وارد میدان شدند و در حوزه‌های مختلف اعم از شعر موسیقی، فیلم، رمان و... به مردم خدمت کردند و البته تعدادی نیز مشی بی‌تفاوتی در پیش گرفتند، هر چند در کنار ایران ماندند اما با مردم نبودند. این دسته از افراد در حاشیه امنی که برای خود ساخته بودند به خلق آثاری دست می‌زدند که جز در محافل روشنفکرانه و گعده‌های دوستانه‌شان خریداری نداشتند.
در شرایط دشوار امروز که بسیار سخت‌تر از سال‌های دفاع مقدس است هنرمندان انقلابی بسیاری وجود دارند که جبهه فرهنگی را رها نکرده‌اند و راه را برای ورود نسل پرتوان و پرانگیزه باز نگه‌داشته‌اند اما متاسفانه همان دو نگاه ضربه زننده همچنان ادامه دارد. یعنی عده‌ای در خارج کشور علیه مردم خود تولید اثر می‌کنند و عده‌ای نیز در داخل کشور بی‌تفاوت و منفعل و خنثی دست به خلق آثاری می‌زنند که مصرف لحظه‌ای برای جشنواره‌های آن سوی مرزها دارند.
وقتی ما در مواجهه گسترده تبلیغاتی غرب قرار داریم چگونه است که برخی هنرمندان مدعی سر در لاک خود فرو برده و جز حدیث نفس به چیز دیگری نمی‌اندیشند؟ رسوخ فرهنگ غرب نه‌تنها خطری علیه انقلاب اسلامی نیست بلکه ایران و هر اندیشه مخالف با غرب را ویران خواهد کرد. در مقابل این سیل باید ایستاد، هر اثر هنری که علیه فرهنگ غرب و صیانت از ارزش‌های دینی و ملی باشد به مثابه خشتی است که رفته‌رفته سدی محکم و استوار ایجاد خواهد کرد که هیچ خطری نمی‌تواند آن را تهدید کند.
البته باید پذیرفت تولید محتوا کار ساده و سهلی نیست و نیاز به حضور مستمر در حوزه پژوهش و تحقیق و استمرار در این وادی و تقویت بنیه علمی دارد. برای نیل به این مقصود باید نقاط آسیب و خطرپذیری را کشف و ترمیم کرد تا راه نفوذ فرهنگی سد شود.
انتهای پیام/ 161
