به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از کرمان، «عباس جعفری کهنوییه» چهارم اردیبهشت ۱۳۴۱، در روستای «چاه ورچی جوزم» از توابع شهرستان «شهر بابک» زاده شد. وی تا پایان مقطع متوسطه درس خواند و دیپلم اقتصاد گرفت. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت و سرانجام در هشتم مرداد ۱۳۶۲، در مهران توسط بر اثر اصابت ترکش شهید شد.
بخش‌هایی از وصیت نامه شهید
اینک به جبهه می‌روم تا پس از هزار و سیصد و اندی لبیک گوی فریاد هل من ناصر ینصرنی سالار شهیدان، از آن سوی مرز‌های کشور اسلامیمان باشم. اگرچه لایق باشم. اینجانب بدون هیچگونه تحمیل وابستگی با شناخت کامل از راهم عازم می‌شوم.
خداوندا از من بپذیر جهادم را. جهادی که توام با بدست گرفتن سلاح‌های باقیمانده از شهدای راه توست. شهیدانی که با ریختن هر قطره خون خود ما را غرق در مسئولیت نمودند. مسئولین بس بزرگ که هر لحظه باید جوابگوی هزاران مادر جگرگوشه دل از دست داده، هزاران طفل اشکریز بی سرپرست و ده‌ها هزار معلول دست و پا از دست داده بر گردن داریم.
خدای نکرده نشود فردای قیامت نتوانیم جوابگوی شهدایمان باشیم. این برادر حقیر شما به کلیه امت حزب الله به دوستان آشنایان تاکید می‌کنم، هر چه شما کردید معنویات خود را بالا ببرید. نکند خدای ناکرده در خود فرو روید و خون ده‌ها هزار شهید را نادیده گیرید. لحظه‌ای از فرمان امام غفلت نکنید که دوباره در لجن زار فساد فرو خواهید رفت و بسی کفران نعمت کرده اید.
نماز‌ها را بااهمیت بدانید. مساجد را خالی نگذارید و، اما تو‌ای مادر رنجور عزیزم باید مرا ببخشید. از آن زحمات طاقت فرسایی که برای من کشیدید بیخوابی‌های شبانه، زحمات کمرشکن روزانه، زحماتی که هر چند زبان گویا باشد نتواند ذره‌ای از آن زحمات را بر زبان آورد. از اینکه نتوانستم حتی زحمات یک روزت را جبران کنم بخشش می‌خواهم.
مرا حلال کن و تو‌ای برادر عزیز که از هفت سالگی با کارگری و دست‌های پینه بسته خود مرا بزرگ کردی و علاوه بر برادری حق بزرگ پدری بر گردن من داری. در آن گرما‌های طاقت فرسا عرق ریختید و با پول کارگری مرا به این حد رساندی و این برادر حقیرت نتوانست یک ذره جبران کند.
اما به مسئولان ادارات دولتی و ارگان‌ها بعنوان یک برادر کوچک تذکر می‌دهم که مسئولیت بسیار سنگینی بر گردن شماست. توجه زیاد کنید به این ملت مظلوم آزاد شده از زیر ظلم و جور ستم شاهی. مبادا کار‌های آن‌ها را مختل بگذارید که پایمال کردن خون هزاران شهید است و در قیامت جوابگو هستید. مبادا مقام پست و ریاست شما را مغرور کند و با این پینه به دست‌ها بطور ناعادلانه رفتار کنید.
انتهای پیام/
