به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از اهواز، «عبدالكريم اميدی»، نوزدهم فروردين 1334، در شهرستان شوشتر به دنيا آمد. پدرش اسماعيل و مادرش دلبر نام داشت. تا پايان دوره كاردانی درس خواند.
عبدالکریم دبير شد و سپس سال 1361 ازدواج كرد. وی از سوی بسيج در جبهه حضور يافت و بيستم بهمن 1361، در رقابيه به شهادت رسيد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع شده است.
فرازی از وصیت‌نامه شهید «عبدالكريم اميدی»
برادران عزیز کریم و رحیم جان و همچنین خواهر عزیزم، خودماین راه را انتخاب کرده ام و شما نیز در برابر خواست خدا تسلیم شوید. از شما خواهشمندم که در شهادتم هیچگونه ناراحتی در حد امکان به خود راه ندهید، چرا که آنوقت است که اجر شما در نزد خدا کم می شود و من نگران این موضوع هستم و همیشه ذکر کنید و بگوئید «انا الله و انا الیه راجعون» ما از خدائیم و به سوی او بازگشت می کنیم.
در این مصیبت هر که ایمانش بیشتر است صبرش بیشتر و شما را با ایمان می دانم و نگذارید، برادران عزیز تقوا پیشه گیرید و خدای عزیز را سپاس و شکر گوبید. عزیزان من توجه داشته باشید و اگر می توانستید در پشت جبهه به انقلاب و این جمهوری خدمت کنید چون تنها در سایه اسلام و جمهوری اسلامی است که انسان می تواند زندگی آبرومندانه ای داشته باشد.
از فرستادن فرزندان تان به جبهه ترسی نداشته باشید اینجا تمام باطل در برابر حق ایستاده است و هر که طرفدار حق است باید در حد توان خود کمک کند که این باطل توسط حق از بین برود، بیایند و ببینند که این رزمندگان مرگ را در مقابل صدامیان هیچ شمرده و تنها از چیزی که نمی ترسند مرگ است و هیچگاه چنین موقعی پیش نمی آید، مگر در روضه امام حسین (ع) نمی خوانیم، «یالیتنی کنا معکم فا فوزا عظیماٌ». هر که امام حسین را قبول دارد و آرزو می کند که ای کاش با وی بود و در حضور او کشته می شد، این جبهه همان جاست.
تاریخ باز هم این فرصت را در اختیار مسلمانان گذاشته و حال کشته و شهید شدن با ندای امام حسین از زبان امام خمینی و در حضور فرزندانش امام صاحب الزمان حجت ابن الحسن (ع است، بیاید و امتحان کنید. سعادت می خواهید قدم بردارید و حرکت کنید.
انتهای پیام/
