گروه بین‌الملل دفاع‌پرس - علیرضا صحرایی؛ خروج آمریکا از افغانستان و کاهش قابل توجه نیروهای نظامی این کشور در عراق و عدم حمایت از عربستان در جریان جنگ یمن به خوبی نشان می‌دهد که راهبرد ایالات متحده در منطقه غرب آسیا و صحنه بین‌الملل در حال تغییر و دگرگونی اساسی است. آمریکا در جریان این تغییر رویکرد مشخصا به‌دنبال استقرار و پیدا کردن جای پایی محکم در منطقه ایندو - پاسیفیک یعنی محلی که کشور «چین» قرار دارد، است.
اگر بخواهیم با منطقه ایندو - پاسیفیک که کشور چین در آن قرار دارد بیشتر آشنا شویم باید به این نکته توجه کنیم که به گفته مقامات آمریکایی این منطقه و اختصاصا کشور «چین» در سال‌های اخیر به بزرگترین چالش این کشور تبدیل شده است. به همین منظور است که شاهد هستیم حضور کشور آمریکا در منطقه «خاورمیانه» در حال کمرنگ تر شدن است که این تغییر استراتژیک توازن قدرت در این منطقه را با دگرگونی‌هایی روبرو خواهد کرد.
از طرف دیگر شاهد هستیم که اخیرا آمریکا عملا در برخی از تحرکات خود در منطقه خاورمیانه عربستان را نادیده می‌گیرد و در آن سوی میدان نیز تلاش‌هایی را برای تثبیت موقعیت کشور قطر در افغانستان انجام می‌دهد. اینجاست که می‌بینیم حالا این عربستان است که برای جبران خسارت‌های فراوان خود در منطقه «خاورمیانه» در قدم نخست به دنبال نزدیک کردن خود به کشور سوریه و سپس به لبنان و ایران است.
روی هم رفته عوامل مختلفی چون شرایط امروز منطقه، عدم موفقیت عربستان در جنگ یمن و منزوی شدن این کشور در منطقه موجب شده تا این کشور بعد از چیزی نزدیک به 20 سال حضور و نتیجه نگرفتن در جنگی بیهوده بر ضد کشور سوریه آن هم به دلیل پیروی از سیاست‌های تجاوزطلبانه آمریکا به فکر ترمیم و اصلاح جایگاه متزلزل خود در خاورمیانه بیافتد.
نکته دیگر اینکه عربستان ارتباط قوی و قدیمی از گذشته تا امروز با «سمیر جعجع» رئیس حزب نیروهای لبنانی، همسر او و اعضای جریان 14 مارس دارد و از این مسیر نیز تلاش می‌کند تا با مستحکم تر کردن ارتباط خود با عوامل خود در لبنان ضمن اینکه جای پای خود را در این کشور محکم‌تر کند از طریق لبنان بیش از پیش به سوریه نزدیک شود. شاهد ماجرا را هم می‌توان در اظهارات «نجیب میقاتی» نخست وزیر لبنان یافت که پس از دیدار با «بشاره پترس الراعی» اسقف مارونی‌های لبنان درباره روابط عربستان با دولت خودش گفته بود که «عربستان قبله سیاسی من است و به عنوان یک مسلمان قبله دینی‌ام نیز هست».
البته موضوع جالبی که در روزهای اخیر شاهد هستیم این است که عربستان سعودی در کنار تلاش‌های پیدا و پنهان خود در قدم اول برای نزدیک شدن به سوریه و در قدم بعدی نزدیکی به لبنان، مذاکراتی است که در بغداد و به میزبانی عراق با مسئولان ایران دارد. گویا انزوای بیش از حد موجب شده تا عربستان دست‌کم موقتا و در کوتاه مدت سعی کند تا به کشورهای مهم و موثر منطقه خاورمیانه نزدیک شود تا از این انزوای خود ساخته خارج شود.
اما گویا حاکمان ریاض موضوع بسیار مهمی را فراموش کردند و آن پیوند استراتژیک ایران با کشور لبنان و به خصوص «سوریه» است و دولتمردان عربستان سعودی باید به این نکته بسیار مهم و اساسی توجه کنند که اگر می‌خواهند عملکرد اشتباه و سراسر سیاه گذشته خود را کنار گذاشته و دست دوستی به سوی لبنان و سوریه دراز کنند باید بدانند که این مسیر از ایران می‌گذرد.
نکته دیگر، با توجه به اینکه متاسفانه عربستان سعودی سابقه چندان درخشانی در ارتباط با کشورهای همسایه خود و در کل کشورهای منطقه خاورمیانه ندارد فکر اینکه می‌تواند و این امکان را دارد که بتواند جای ایران در این کشورها بگیرد را باید به طور کلی فراموش کند زیرا از ابزارهایی که ایران در ارتباط گیری با این کشورها برخودار است بی‌بهره است.
در انتها باید به این موضوع اشاره کنیم که از آنجایی که در مواقع حساس و بحرانی این کشور ایران بوده که از تمامیت ارضی و استقلال و امنیت کشورهای منطقه دفاع کرده و امنیت آنها را امنیت خود می‌داند و بابت این دفاع نیز هزینه‌های سنگینی را هم پرداخت کرده است پس عربستان به راحتی و به این زودی‌ها قادر نخواهد بود تا جای ایران را در این کشورها بگیرد و اگر به دنبال برقراری ارتباط مناسب هستند باید از ایران برای رسیدن به این مهم کمک بگیرند.
انتهای پیام/ 134
