شهدا با فدای جان خود بندگی را نبوت رساندند
به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، شهید «حبیب‌اله منصوری نیا» فرزند «مسیّب» دوازدهم اسفند ۱۳۴۱ در تهران دیده به جهان گشود و سرانجام در بیست و پنجم دی ۱۳۶۲ به فیض شهادت نائل آمد.
وصیت‌نامه شهید حبیب‌اله منصوری‌نیا
«خداست که شما را خلق کرد، سپس روزی داد، سپس بمیراند و باز در قیامت زنده گرداند.
به نام خدایی که عادل و قادر است ولى کریم، خدایی که دانا و تواناست ولى رحیم، خدایی که جبار و مقتدر است، ولی رحمان.
سلام بر سالار شهیدان حسین بن علی (ع)، سلام بر سید الشهداء، سلام بر خون خدا ثارالله و سلام بر اصحاب آن حضرت از اول خلقت تا این عصر، از هابیل و ابوالفضل عباس (ع) و علی‌اکبر حسین (ع) تا شهدای حاضر ما، شهدایی که به ندای امام لبیک گفتند و به سوى لقاءالله شتافتند که در این راه درنگ حتی برای لحظه‌ای جایز نیست.
سلام بر امام زمان (عج‌الله)، امام قائم، امام منتظر، حجت خدا و سلام بر امام امت خمینی عزیز نائب بر حق امام زمان (عجل‌الله) و سلام بر کلیه پیروان آن رهبر عظیم‌الشان.
امیدوار و آرزومندم که خدا به من توفیق شهادت در راهش را عطا فرماید و ما را لایق آن بداند که در راهش جان خود را نثار کنیم.
اگر به یاد خدا باشیم خدا هم به یاد ما هست
به کلیه دوستان، برادران، خانواده و فامیل توصیه‌هایی می‌کنم خدا را ناظر و شاهد بگیرید و در هیچ حالی خدا را فراموش نکنید؛ چون اگر ما بتوانیم در هر حال یاد خدا باشیم و همیشه خدا را ناظر ببینیم امکان انحراف و اشتباه و گناه نیست. اگر ما به یاد خدا باشیم مسلماَ خداوند ما را یاد خواهد داشت و به خودمان واگذار نمی‌کند و وسایل هدایتمان را فراهم می‌کند.
اگر می‌خواهید در خط امام و مسیر انقلاب و دنباله‌رو تمام عیار امام باشید و هیچ انحرافی از این مسیر برایتان پیش نیاید سعی کنید به جای آنکه دیگران را پیرو خود سازید، خود پیرو امام باشید. امیدوارم در هیچ حال و حالتی امام را تنها نگذارید و این نائب بر حق امام زمان (عجل‌الله) را تا منزل مقصود یارى نمایید در این راه از دادن جان هم اِبایى نداشته باشید که این زمان، زمانِ جان نثارى است به نداى «هل من ناصر حسینى».
زمان لبیک گفتن به ندای امام حسین (ع) است
این زمان، زمان لبیک گفتن به نداى امام حسین (ع) است و هرکس در حد توان و نیرویى که دارد باید کاری در این جهت نماید و مسئولیت خود را انجام دهد تا فردای قیامت در مقابل اولیاء خجل نباشیم و واقعا خداوند به ما منت گذاشته که ما را در این زمان قرار داده است که کلیه وسایل و امکانات الهی برایمان فراهم شده است، اگر کوچکترین ایمان و اعتقادى داشته باشیم باید از این امکانات حداکثر استفاده را بکنیم و لحظه‌ای را به غفلت نگذرانیم که کوچکترین غفلت در آینده باعث پشیمانى است.
خدایا جان ناقابل ما را در راه خود بپذیر
کارى کنیم که فرداى قیامت سرافراز باشیم و بگوییم که ما از این امکانات الهى به نحو احسن استفاده کردیم، مانند کسانى که از این امکانات استفاده شایان کرده و با ایثار جان خود گفتند: «خدایا ما این جان ناقابل را که از توست در راه تو فدا مى‌کنیم که شاید ما را به عنوان بنده‌ات قبول کنى». آن‌ها با دادن جان خود خواستند بندگى را به نبوت برسانند و اگر نمى‌توانیم مانند شهدا خود را ثابت کنیم، نشان دهیم که واقعا قصد عبودیت و بندگیش را داریم و در این راه از هیچ کوششى فروگذار نباشیم.
به امید روزی که جهان با ظهور صاحبش حضرت مهدى (عجل‌الله) سراسر عدل و داد باشد و تمام انسان‌ها سراپا عبادت و بندگى شوند و اگر سعادت یارمان باشد و لیاقت پیدا کنیم که آن روز در حیات باشیم، باید از شام تا صبح و صبح تا شام حمد و ثنای خداوند تبارک و تعالی را کنیم.
والسلام علیکم و رحمه الله
حبیب‌اله منصوری نیا، ۱۳۶۲/۰۷/۱۱»
منبع: نوید شاهد
انتهای پیام/ ۹۱۱
