تعجب عراقی‌ها از صبر امام خمینی در شهادت فرزندشان
گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ رسول حسنی؛ شهید «مصطفی خمینی» نام بزرگ و شخصیتی اثرگذار در نهضت امام خمینی (ره) بود که متأسفانه چنان‌که شایسته است به آن پرداخته نشده است.
در کنار زندگی سراسر مبارزه وی، شهادت این فرد نستوه و انقلابی در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. مأموران رژیم پهلوی و رژیم بعث عراق به یک اندازه در مظان اتهام قرار دارد.
در حالی برخی رحلت «مصطفی خمینی» را سکته قبلی عنوان می‌کنند که پزشک ایرانی حاضر در بیمارستان نجف این نظر را نفی کرده و تأکید دارد که علت مرگ مسمومیت است که باید کالبدشکافی صورت بگیرد. حضرت امام خمینی به‌شدت با این امر مخالفت می‌کنند.
امام خمینی (ره) هرگز اجازه ندادند تا از رحلت یا شهادت فرزندشان استفاده تبلیغاتی علیه رژیم پهلوی صورت بگیرد. از نظر امام خمینی مرگ «مصطفی» اتفاق مهمی نبود، چراکه معتقد بودند جوان‌های بسیاری در راه به ثمر رسیدن انقلاب اسلامی به شهادت رسیدند و مصطفی هم یکی از آنها بود.
در سلسله یادداشت‌های «امید انقلاب اسلامی» به‌روزهای شهادت «مصطفی خمینی» و تأثیر آن بر پیروزی انقلاب اسلامی پرداخته شده است که قسمت سوم آن را در ادامه می‌خوانید:
بعد از اینکه کسانی که جهت عرض تسلیت خدمت امام خمینی آمده بودند، رفتند، اذان ظهر شد. امام وضو گرفتند و گفتند: من می‌روم مسجد.
وقتی مردم فهمیدند که پدرم به مسجد شیخ انصاری می‌روند جمعیت از همه طرف به مسجد ریختند مردم گریه می‌کردند کوچه‌ای دادند و امام خمینی داخل مسجد شدند عرب‌ها تعجب می‌کردند و به هم می‌گفتند: یعنی چه خمینی ابدا گریه نمی‌کند.
امام خمینی نماز را خواندند و بعد از نماز روضه‌ای خوانده شد که مردم گریه کردند. بعد از آن گفتند: مصطفی را ببرید کربلا آنجا غسل دهید و طوافی در آنجا بشود.
حدود ساعت ۱۰ صبح روز بعد بود که یاران امام خمینی جنازه مصطفی را به قصد کربلا داخل مینی‌بوس قرار دادند و ماشین‌هایی هم توسط مرحوم آقا شیخ نصرالله خلخالی اجاره شد و به طرف کربلا حرکت کردند. ابتدا پیکر را در غسالخانه‌ای نزدیک خیمه‌گاه ابی عبدالله الحسین (ع) در کنار شریعه فرات غسل دادند و کفن کردند.
کربلایی‌ها و روحانیت کربلا و کسبه ایرانی و عرب وقتی از بلندگوهای صحن مطهر امام حسین (ع) و حضرت عباس (ع) خبر ارتحال مصطفی را اعلام کردند، عاشقانه برای تشییع جنازه آمدند.
تشییع جنازه از غسالخانه آغاز شد و جمعیت تابوت را به طرف حرم امام حسین (ع) بردند داخل حرم طواف دادند و بعد به طرف حرم ابوالفضل (ع) بردند و طوافی هم آنجا دادند که این مراسم تا ساعت دو بعدازظهر ادامه داشت.
وقتی که مراسم تشییع انجام شد ماشین‌ها آماده شدند و کسانی که با جنازه از نجف آمده بودند به نجف برگشتند. ساعت هفت بعد از ظهر رسیدند به نجف. جنازه را در مسجد مرحوم بغدادی گذاشتند و قرار بر این شد که تشییع جنازه در نجف اشرف صبح روز دوشنبه انجام شود.
امام خمینی نماز مغرب و عشا را طبق رسم معمول در مدرسه آیت‌الله بروجردی خواندند و به بیت برگشتند مردم دسته دسته می آمدند برای دیدن و تسلی ایشان. مداحان و خطبا صحبت می‌کردند و روضه می‌خواندند. اما امام خمینی در تمام این مراحل کوچک‌ترین توجهی نه به سخنان و نه به حرف‌ها و نه به حادثه‌ای که اتفاق افتاده بود نداشتند وضعیت ایشان کاملا طبیعی بود مثل اینکه اصلا حادثه‌ای اتفاق نیفتاده است.
ساعت ۹ صبح دوشنبه تشییع پیکر مصطفی از مسجد بهبهانی شروع شد درحالی که خیابان‌ها و بازار بزرگ نجف تعطیل شده بود روی سردر بازار و صحن مطهر علی بن ابی طالب (ع) پلاکارد تسلیت نصب شده بود و از بلندگوهای گلدسته حرم صوت قرآن پخش می‌شد. لحظه به لحظه مراسم تشییع جنازه و شرکت علما از بلندگوها اعلام می‌شد.
علما، طلاب و مردم کوچه و بازار و عرب‌ها به تشییع جنازه آمده بودند جمعیت تشییع کننده از بازار گذشت و پس از عبور از فلکه صحن مقدس وارد صحن شدند. پیکر را در صحن به طرف قبله روی زمین گذاشتند. آیت‌الله خویی آمدند و با اجازه امام خمینی نماز مصطفی را خواندند. بعد با پیشنهاد شیخ نصرالله خلخالی مصطفی را پس از طواف در حرم امام علی (ع) در این مقبره شیخ کمپانی دفن کردند.
ادامه دارد...
