پیروزی اسلام و شهادت در راه خدا خوشبختی است

به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از سنندج، پاسدار شهید «جهانبخش زندیه» فرزند غلا­محسین و بانو صغری­ در روز هشتم اردیبهشت ۱۳۱۹ در روستای فتح‌­آباد از توابع بخش چنگ الماس شهرستان بیجار در خانواده‌­ای کشاورز دیده به جهان گشود.

جهانبخش اولین فرزند خانواده بود و در کانون گرم خانواده‌­ای متدیّن و با صفا رشد و نمو یافت و دوران کودکی را پشت سر نهاد.

مردم زادگاهش از طریق کشاورزی و دامداری امرار معاش می‌­کردند و کودکان هم‌سن و سالانش خیلی زود مشغول به کار می‌شدند. از کار در مزرعه و باغداری گرفته تا نگهداری احشام اموری بودند که در تمام چهار فصل سال مشغله کافی را برای مردم فراهم می‌کرد و بچه‌ها در انجام این امور کمک کار بزرگترها بودند. 

جهانبخش خیرخواه مردم بود و در حل مشکلات اهالی روستا در حد توان می­‌کوشید، به همین خاطر در بین مردم از جایگاه و منزلت خاصی برخوردار بود.  

شهید زندیه با رسیدن به سن ۱۸ سالگی به خدمت سربازی فراخوانده شد و دو سال خدمت نظام­ وظیفه را در لشکر ۲۸ پیاده کردستان به اتمام رسانید و برای ادامه­ زندگی به روستا بازگشت. مدتی می‌شد که جهانبخش به همراه خانواده‌اش به روستای همجوار نقل مکان کرده بودند و در روستای حسن ­تیمور زندگی می‌کردند.

این شهید بزرگوار با وجود محرومیت از نعمت سواد، از بینش بالایی برخوردار بود و از همان ماه­‌های قبل از پیروزی انقلاب اسلامی روند جریان­‌های سیاسی داخل کشور را از طریق رادیو که در آن روزها تنها رسانه­ فراگیر در تمام کشور محسوب می‌شد، دنبال می­‌کرد و با تمام وجود به رهبر کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی (ره) عشق می­ورزید و سخنرانی‌‌های امام راحل را از طریق نوارهای کاست که توسط افراد انقلابی توزیع می­‌شد، دنبال می‌­کرد و مردم را به مبارزه با رژیم ستم­شاهی تشویق می‌­کرد تا جایی که گاهی دوستان و آشنایان از سر خیرخواهی از ایشان می‌خواستند از پرداختن به مباحث سیاسی پرهیز کند، اما وی همواره می­‌گفت: من حاضرم جان و مالم را فدای اسلام و انقلاب کنم. 

شهید زندیه در سال­ ۱۳۴۳ ازدواج کرد و زندگی مشترکش را در کنار همسرش آغاز کرد و اولین فرزندش در اسفندماه سال یک ۱۳۴۴ به دنیا آمد؛ حالا دیگر او مسئولیت پدری را نیز عهده‌دار بود.

پدری که در کمال صداقت تلاش می­‌کرد با کسب روزی حلال رفاه نسبی را برای خانواده‌­اش فراهم کند و مادر خانواده هم به عنوان همسری با وفا و شریک زندگی پدر خانواده علاوه بر امور خانه‌­داری به شغل قالی­‌بافی مشغول بود تا کمک خرج خانه باشد.

سال ۱۳۵۰ شهید زندیه برای ادامه­ زندگی به همراه اهل و عیالش به شهر بیجار نقل مکان کرد و در شهر بیجار به شغل خامه‌فروشی مشغول شد. در آن سال­ها بیشتر زنان و دختران منطقه به کار فرش­بافی مشغول بودند و خامه یکی از مصالح اصلی فرش و مواد مورد نیاز فرش‌بافان محسوب می‌شد و به همین دلیل تعداد قابل توجهی از کسبه­ شهر به شغل رنگرزی و خامه‌فروشی و فروش سایر لوازم مورد نیاز فرش‌بافی مشغول بودند.

هفت سال از زندگی شهید زندیه در شهر بیجار می‌­گذشت و از وضع مالی نسبتاً خوبی برخوردار بود که انقلاب اسلامی به پیروزی رسید. شهید زندیه با تمام وجود از نظام و انقلاب اسلامی طرفداری می­‌کرد و حمایت از نظام نوپای اسلامی را بر خود واجب می‌ دانست.

با همین انگیزه و همزمان با پیدایش گروهک­های ضد انقلاب در منطقه و متعاقب آن آغاز جنگ تحمیلی و تجاوز رژیم بعث عراق به ایران اسلامی، شهید زندیه شغل و حرفه­ خود را ترک و به عضویّت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمد. 

شهید جهانبخش زندیه در لباس مقدس پاسداری در پاکسازی روستاهای کردستان از لوث وجود عوامل ضدّ انقلاب نقش مؤثری داشت و در چندین عملیات و درگیری حضور پیدا کرد. این مجاهد فی سبیل الله سرانجام پس از ماه­ها ایثار و فداکاری در روز چهاردهم مرداد ۱۳۶۲ در روستای خوش­مقام بیجار در مصاف با مزدوران استکبار جهانی به آرزوی دیرینه‌­اش که شهادت در راه خدا بود، دست یافت.

این شهید بزرگوار در وصیت‌نامه‌اش نوشته بود: «در حال حاضر دو فکر در سر دارم؛ اول جهاد در راه خدا و پیروزی اسلام بر کفر و دوم شهادت در راه خدا. هر کدام از این دو نصیب من شود خوشبختی است. سربلندی اسلام و مسلمین به رهبری زعیم عالی­ قدر امام خمینی را خواستارم».

وی همچنین آورده است؛ خداوند ان‌­شاء­الله اعمال ما را قبول کند و این جان نا قابل ما که از خود اوست قبول کند. من از خدا می‌خواهم که اگر خون من برای اسلام می‌تواند کاری انجام دهد، مرا به درجه شهادت برساند.

انتهای پیام/