برقراری عدل از آرزوهای شهید «جعفر طالبی» بود/ حمله دشمن به دین و اعتفادات را تحمل نمی‌کرد

به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از سنندج، «جعفر طالبی» سال ۱۳۳۶ در بخش «سریش‌آباد» از توابع شهرستان «قروه» متولد شد. وی تا پایان سال پنجم ابتدایی به تحصیل ادامه داد؛ اما به‌دلیل کمبود‌ها و مشکلات مالی، تحصیل را رها کرد و همراه با پدرش به کار مشغول شد.

همزمان با اوج‌گیری شعله‌های نهضت انقلاب اسلامی، «جعفر طالبی» به خدمت سربازی فراخوانده شد و در زمان سربازی به‌خاطر فعالیت‌های سیاسی علیه رژیم پهلوی و پخش اعلامیه‌های امام خمینی (ره)، به شش ماه حبس محکوم شد.

وی سال ۱۳۵۸ یعنی اندکی پس از تأسیس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به عضویت این نهاد انقلابی در شهرستان قروه در آمد و با ایفای نقش در سمت‌های مختلف، فرمانده عملیات در بخش «موچش» یکی از مناطق تابعه استان کردستان شد و سرانجام در عملیات پاکسازی «سنندج» از وجود ضدانقلاب، از ناحیه گردن مجروح شد.

«جعفر طالبی» در تاریخ ۱۳۶۱/۹/۲۵ هنگام بازگشت از عملیات، در کمین گروهک‌های ضدانقلاب گرفتار شد و به شهادت رسید. از این شهید والامقام یک فرزند پسر به یادگار مانده است.

پدر این شهید والامقام نیز در تاریخ ۱۳۶۶/۲/۹ در «سلمانیه» عراق بر اثر اصابت ترکش خمپاره به شهادت رسید.

خصوصیات اخلاقی شهید «جعفر طالبی»

شهید «جعفر طالبی» در دوران حیات پربرکت خود، ظاهری آرام و قلبی مهربان داشت؛ وقتی کسی به‌صورت او نگاه می‌کرد، سادگی، مهربانی، تواضع و فروتنی در وجود او موج می‌زد. آرام بود و کمتر حرف می‌زد. او به کسی بی احترامی نکرده و از کمک به تهی‌دستان لذت می‌برد.

این شهید والامقام در میدان جنگ و درگیری هم از نماز غافل نمی‌شد و در کار‌های خود مشورت کرده و از دیگران راهنمایی می‌گرفت و به مال دنیا چندان اهمیتی قائل نمی‌شد و بیشتر به آخرت می‌اندیشید.

او فردی شجاع بود و از دشمنان اسلام نمی‌هراسید و خدمت به قرآن و اسلام را نیز افتخار می‌دانست و همیشه برای شهادت آماده بود، به‌طوری که هرگاه که برای عملیات اعزام می‌شد، غسل شهادت می‌کرد و از آشنایان و خانواده می‌خواست که برای شهادت او دعا کنند.

شهید «جعفر طالبی» به مطالعه کتاب‌های مذهبی بالاخص کتاب‌های شهیدان مطهری و بهشتی علاقه خاصی داشت و به حضرت امام خمینی (ره) نیز عشق می‌ورزید و به سربازی ایشان افتخار می‌کرد. رعایت حجاب و تمام شئونات اسلامی از توصیه‌های او بود و نابودی دشمنان اسلام و برقراری عدل را از بزرگ‌ترین آرزو‌های خود می‌دانست.

شهید «جعفر طالبی» به روایت یکی از همرزمانش

مطلبی که ایشان همیشه به نیرو‌های اسلام توصیه می‌کرد، این بود؛ برادران عزیزم! مبادا جبهه را خالی کنید و بدانید که این فرصت غنیمت است برای همه ما که باید از آن استفاده کنیم و باید راه شهیدان را ادامه دهیم و مبادا در مقابل مادیات خدای‌ناکرده ببازید. راه امام و شهیدان را ادامه دهید.

شهید «جعفر طالبی» به روایت مادرش

هدف فرزندم فقط رسیدن به خدا بود، روزی موقع برگشتن از مدرسه، متوجه شدم که جوراب و دستکش خود را به همراه نیاورده و روز بعد دیدم کت خود را به همراه نیاورده است؛ وقتی علت را جویا شدم، در جواب گفت: بچه یتیمی در مدرسه ما درس می‌خواند، من متوجه شدم که خیلی احساس سرما می‌کند و از این ماجرا بسیار ناراحت شدم؛ لذا تصمیم گرفتم لباسهایم را به عنوان هدیه به او بدهم.

روحیه احساس مسئولیت داشتن، او را به جایی کشاند که نمی‌توانست بنشیند و ببیند که دشمن دین و آئین ما را نشانه رفته است؛ بنابراین مردانه پا در میان نهاد و برای دفاع از دین و کیان خود، قیام کرد.

انتهای پیام/