به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از کردستان، شهید «محمود احمدیاری» روز سوم دی سال ۱۳۲۳ میان خانواده‌ای مذهبی و متدین در روستای باشماق از توابع شهرستان سقز به دنیا آمد.
محمود دوران کودکی را در محیط با صفا و بی آلایش روستا سپری کرد و در همان دوران بنا به عرف منطقه، نزد ماموستا و امام جماعت مسجد روستا به یادگیری آموزه‌های دینی و قرآنی پرداخت و همزمان با آن به همراه دیگر اعضای خانواده به امورات روستایی همچون کشاورزی و باغداری مشغول شد و با وجود هوش و ذکاوت سرشاری که داشت به دلیل نبود امکانات تحصیلی و آموزشی در روستا از نعمت تحصیل در مدرسه محروم ماند.
محمود در ۱۲ سالگی با از دست دادن پدر و برادر بزرگترش، سرپرستی خانواده را عهده دار شد بعد از گذشت چند ماه به روستای ابراهیم آباد نقل مکان کرد.
وی رفته رفته به جوانی برومند تبدیل شد و با تلاش و پشتکار فراوان کار می‌کرد و برای گذران زندگی سخت می‌کوشید.
محمود پس از مدتی با دختری نجیب و متدین در همان روستا ازدواج کرد و ثمره پیوند وی با همسرش ۸ فرزند (۳ دختر و ۵ پسر) است.
وی در سال ۱۳۵۷ در قسمت تاسیسات فرودگاه مهرآباد مشغول کار بود و همزمان با اوج گیری تظاهرات بر ضد رژیم ستم شاهی تا پیروزی انقلاب اسلامی ایران، پا به پای مردم در راهپیمایی‌ها شرکت می‌کرد و همین امر باعث شد، بار‌ها توسط ماموران ساواک مورد تعقیب قرار بگیرد.
محمود با پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی ایران به روستا بازگشت که این بار با ظلم و ستم عوامل استکبار یعنی گروهک‌های ضد انقلاب روبرو شد. او که نمی‌توانست ظلم و ستم آشکار گروهک‌های ضد انقلاب را با شعار کذایی دفاع از حق مردم ببیند و ساکت بنشیند، به همین خاطر در سال ۱۳۶۱ به مجاهدان سبز پوش سپاه پاسداران پیوست و در برابر ضد انقلاب و به دفاع از آب، خاک و میهنش به مجاهدت پرداخت.
وی با شجاعت و شهامتی که در اولین رویارویی با ضد انقلاب، در عملیات روز هجدهم مرداد ماه سال ۱۳۶۱ از خود نشان داد مورد تشویق فرماندهان وقت قرار گرفت و هرچه روز‌ها می‌گذشت و جنایات گروهک‌های ضد انقلاب شدت پیدا می‌کرد او نیز با عزمی راسخ‌تر و استوار‌تر در صحنه‌های نبرد حاضر می‌شد.
محمود علاوه بر مبارزه با ضد انقلاب، از جمله کسانی بود که به یاری مجروحان می‌شتافت و پیکر مطهر شهدا را فرسخ‌ها به دوش می‌کشید.
وی حین حراست و پاسداری از انقلاب با شرکت در کلاس‌های نهضت سواد آموزی تا پایان دوره ابتدایی به تحصیل ادامه داد هر جا فرصتی به دست می‌آورد، به میان مردم می‌رفت و ضمن همدردی با آنان به افشای چهره واقعی ضد انقلاب می‌پرداخت.
محمود، این دلاور خستگی ناپذیر، تا آخرین لحظه عمر دست از دفاع و مبارزه با عوامل استکبار بر نداشت و سرانجام روز نهم شهریور ماه سال ۱۳۶۷ حین درگیری با ضد انقلاب در ارتفاعات چهل چشمه به شهادت رسید. پیکر مطهرش پس از تشییع در گلزار شهدای روستای ابراهیم آباد از توابع شهرستان دیواندره به خاک سپرده شد.
انتهای پیام/
