گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس ـ حامد افروغ؛ بیش از ۷۰ سال است که از اشغال فلسطین توسط صهیونیست‌ها می‌گذرد. دورانی که در طول آن بیش از دو هزار کودک و نوجوان توسط ارتش صهیونیستی شهید شده‌اند و بسیاری نوجوان دیگر در بند آنها هستند. روایت تلخی‌هایی که این ملت کشیده‌اند در نوع خود دل هر انسان صفت‌مند و منصفی را به درد می‌آورد و فارغ از جغرافیا و نژاد و کیش و آیین آرزوی نجات آنها را بر زبان‌ها جاری می‌سازد.
بررسی وضعیت جهان عرب و ملت فلسطین خصوصا در این چند دهه و مقایسه آنها با ملت ایران نکاتی را در بر دارد که پرداختن به آنها خالی از لطف نیست. ملت ایران و فلسطین هر دو در برهه‌ای که دستشان از قدرت (سلاح) خالی بود مورد تهاجم ددمنشان و دون‌صفتان قرار گرفتند، اما چرا جنگ تحمیلی بعد از هشت سال با اقتدار ایران خاتمه یافت، اما جنگ فلسطین بعد از زمانی حدود ۱۰ برابر بیشتر از جنگ تحمیلی همچنان ادامه دارد و اگر نبود کمک‌های نظامی ایران، همین مقدار پیروزی را هم در برابر دشمنی صهیونیست کسب نمی‌کردند.
شاخص‌های بسیاری شاید در این امر دخیل باشند، اما محور‌هایی به عنوان اصل مطرح‌اند که به برخی از آنها می‌پردازیم.
اول مساله‌ای که ملت ایران را در قرن گذشته میلادی و خورشیدی متمایز کرد و، چون الماسی درخشان بر تارک تاج تاریخ نشاند، وحدت مثال‌زدنی آنها در برابر سرکوب دشمن بود. این وحدت را با نگاهی به شهدای اقوام، مذاهب و جریانات سیاسی می‌توانید بنگرید که هر کدام به سهمی، جان خود را برای نجات کشور و انقلابشان کف دست گرفتند.
نکته دیگر پایبندی ملت ایران به رهبری واحد سیاسی و دینی بود که تا جایی پیش رفت که امام راحل ملت ایران را بهتر از ملت حجاز دانستند. شاید در کمتر وصیتنامه‌ای از شهدا یافت شود که در آن ذکری از توصیه به اطاعت از ولایت نرفته باشد چرا که به قول یک شاعر این ولایت فقیه بود که به ملت ایران جرات طوفان داد و با محترم شمردن ظرفیت‌ها و توانایی‌هایشان به آنها نیرو بخشید تا در عین ضعف اولیه برای مقابله با دشمن، دست روی زانو نهاده و با ذکر یاعلی (ع) پشت متجاوز را به خاک بمالند.
امروز هم ملت عرب در همین دو موضع با ضعف شدید روبرو است. چگونه می‌شود که گروهی سیاسی ـ نظامی به نام «حزب الله» با تبعیت از ولایت فقیه در کمتر از ۲۰ سال چنان قدرتی می‌یابد که رژیم تا بن دندان مسلح صهیونیستی را در جنگ‌های مختلف مغلوب می‌کند و حتی با تهدیدات خود آنها را از تجاوزات بیشتر منصرف می‌سازد، اما ملت فلسطین هنوز بعد از هفت دهه نتوانسته راه خود را پیدا کند جلوی دشمن بایستد؟
در میان همان ملت نیز هر کجا که به توصیه‌های ایران (که به تجریه در دوران دفاع مقدس کسب شده است) عمل کردند، پیروز شدند، نمونه‌اش همین جنگ اخیر که آسمان «اسراییل» را شکافتند و با موشک‌هایشان بر سر رژیم کودک‌کش کوفتند.
ملت‌ها در دنیای واقعیت راهی جز این ندارند که در برابر تجاوز و سرکشی دیگران در حق خودشان بایستند و الا تا آخر عمر باید بردگی کنند. از این رو حمایت همچنان بخشی از آن ملت از دولت‌ها و گروه‌های سازش‌کار مثل تشکیلات خودگردان جز اینکه ملت فلسطین را همواره در حضیض ذلت نگه دارد، نفع دیگری برای آنها ندارد؛ لذا باید با وحدت با گروه‌های غیرتمند مقاومت راه غلط گذشته را جبران کرده و هر چه بیشتر در برابر دشمن مسلح شده و دست از سازش بردارند و الا سران مرتجع کنونی جهان عرب با کرنش بیشتر در برابر صهیونیست‌ها بیش از قبل چوب حراج به سرنوشت ملت فلسطین زده و آنها را زبون و خوار خواهند کرد.
از این‌رو ملت فلسطین هم باید، چون ملت ایران یک‌صدا و قاطع راه دفاع مقدس را پیش گرفته و با پیش‌قراولی یک نسل، راه زندگی عزتمندانه را برای نسل‌های بعدی بگشاید تا بعد از ۷۰ و اندی سال، بالاخره طومار پوسیده رژیم صهیونیستی را در هم بپیچد که در غیر این‌صورت نسل‌های بعدی هم باید در آتش سازش با دشمن بسوزند و حسرت یک زندگی آزاد و سربلند را ببرند.
انتهای پیام/ 112
