به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، تاریخ، نسل کشی آمریکا علیه بومیان آمریکایی، آفریقایی‌ها، قتل عام در آسیای جنوب شرقی و خاورمیانه را ثبت کرده است.
به گزارش «آناتولی»، «جو بایدن» رئیس جمهور آمریکا پیش از این «نسل کشی ارامنه» را در سال ۱۹۱۵، به رسمیت شناخت. این امر قتل عام‌های گسترده در تاریخ آمریکا را برجسته می‌کند.
در طول تاریخ، آمریکا و اجداد اروپایی آن در قتل عام‌های متعدد و نسل کشی علیه مردم بومی دست داشته‌اند.
طبق کنوانسیون ژنو، نسل کشی عملی است که به قصد نابودی کلی یا جزئی یک گروه ملی، قومی، نژادی یا مذهبی انجام می‌شود.
جمعیت ۱۳ مستعمره آمریکا از حدود ۲ هزار نفر به ۲.۴ میلیون نفر بین سال‌های ۱۶۲۵ و ۱۷۷۵ افزایش یافت چرا که بومیان آمریکا را از شرق آمریکای شمالی آواره کردند.
جشن ملی، روز شکرگزاری، که در ماه نوامبر جشن گرفته می‌شود، به دهه ۱۶۲۰ بازمی‌گردد، زمانی که مهاجران اروپایی بومیان آمریکایی را به یک جشن دعوت کردند؛ شهرک نشینان سپس مردم را کشتند و خدا را شکر کردند که به آن‌ها اجازه داد «وحشیها» را سلاخی کنند.
بازماندگان قبایل بومی آمریکا در منطقه‌های رزرو شده سرخپوستان به رسمیت شناخته شده فدرال در سراسر این کشور در فقر زندگی می‌کنند.
به گفته «دیوید‌ای استنارد»، نویسنده آمریکایی، تقریبا ۱۰۰ میلیون نفر از مردم بومی در نیمکره غربی به دلیل اروپایی‌ها و فرزندان آن‌ها در طی پنج قرن کشته شده‌اند یا پیش از موعد جان خود را از دست داده‌اند.
یک نویسنده آمریکایی می‌گوید «در تاریخچه جمعیت از سال ۱۴۹۲، حدود ۱۲ میلیون بومی در محدوده‌های جغرافیایی کنونی آمریکا بین سال‌های ۱۴۹۲ و ۱۹۰۰ جان خود را از دست دادند.
با وجود داشتن حقوق غیر قابل انکار (زندگی، آزادی و تلاش برای خوشبختی) همانطور که در اعلامیه استقلال آمریکا ذکر شده است، اما همه مستعمرات جدید برابر تلقی نمی‌شدند.
مستعمرات دارای سیستم برده داری بودند که مهاجران اروپایی آن را به عنوان یک عمل از دنیای قدیم به قاره آمریکا انجام دادند.
بر اساس یک برآورد محافظه کارانه، ۳۵ میلیون مرد، زن و کودک بین قرن ۱۶ و ۱۹ از آفریقا به آمریکا آورده شد.
بر اساس «پایگاه داده تجارت برده فرا آتلانتیک»، حدود ۱۲.۵ میلیون نفر از کسانی که به آمریکای شمالی آورده شده بودند، به عنوان نیروی کار رایگان در مزارع استفاده می‌شدند و در شرایط طاقت فرسا کار می‌کردند.
سرکوب سیستماتیک آفریقایی‌ها تا به امروز در اعمال قوانین، بهداشت و آموزش توسط دولت آمریکا ادامه دارد.
یک قرن قبل از به دست آوردن حقوق و آزادی‌های مدنی، سیاه پوستان مجبور بودند در جنگ‌های ارتش این کشور بجنگند.
بیش از ۲۰۰ هزار سیاه پوست در جنگ داخلی آمریکا به نیروهای اتحادیه ملحق شدند، در حالی که تعداد نامشخصی از سیاه پوستان آزاد و برده برای کار در کنفدراسیون استفاده می‌شدند. در جنگی که در سال ۱۸۶۱ آغاز شد و تا سال ۱۸۶۵ ادامه یافت، ۷۵۰ هزار سرباز با تعداد نامشخص غیرنظامی کشته شدند.
حدود ۲۰ هزار مبارز فیلیپینی و بیش از ۲۰۰ هزار غیرنظامی در طول جنگ فیلیپین و آمریکا بین سال‌های ۱۸۹۹-۱۹۰۲ بر اثر خشونت، قحطی و بیماری جان خود را از دست دادند.
در جبهه داخلی در اوایل قرن بیستم، قتل عام نژاد «تولسا» در سال ۱۹۲۱ شاهد حمله ساکنان سفیدپوست به سیاه پوستان و سوزاندن مشاغل و خانه‌های آن‌ها در «گرین وود» بود.
در این قتل عام که بیش از ۱۰ هزار سیاه پوست را بی‌خانمان کرد، تقریبا ۳۰۰ سیاه پوست کشته و بیش از ۸۰۰ نفر مجروح شدند.
منبع: میزان
انتهای پیام/ ۹۱۱
