مروری بر وصیت‌نامه شهید «امامی»
به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، شهید «مسلم امامی نوده» فرزند «غیب‌اله»، بیست و هفتم تیر ۱۳۲۳ در اردبیل دیده به جهان گشود و سرانجام در سی و یکم اردیبهشت ۱۳۶۰ به فیض شهادت نائل آمد.
وصیت‌نامه شهید مسلم امامی نوده
خانواده عزیزم سلام گرم مرا از راه دور و سرزمین داغ خوزستان بپذیرید.
خانم محترم من به شجاعت شما اطمینان داشتم که بعد از من می‌توانی بچه‌ها را سرپرستی کنی. همیشه سعی کن زینب‌وار مقاومت کنی، از این کربلای خوزستان پیغمبر (ص) و فرزندانش به کشور ما نگاه می‌کنند و طوری باید عمل کنیم که خدای باری تعالی از طریق علی (ع) به ما شیعه می‌گوید.
اگر شهادت قسمت من شد در آن دنیا شما را فراموش نمی‌کنم دشمن تا نزدیک در خانه آمده و امروز اسلام به ما احتیاج دارد. من با گذشتن از خون و شما با همت و شکیباییت باید اسلام را یاری کنیم، صدای نائب امام زمان، خمینی بت‌شکن همیشه در تار و پود وجودم طنین انداخته است.
عاشقانه در کمک کردن به او و دین اسلام که در خطر است قدم به میدان گذاشته‌ام.
همسر قهرمان من! در زندگی از حضرت زینب (س) سرمشق بگیر. بعد از من وکیل هستی که بچه‌ها را مواظبت کنی. درست است که دخترم مریم را خیلی دوست دارم، ولی تو باعث نمی‌شوی که در موقع امتحان هدف را فراموش کنم و گام نهادن در راه جهاد را به محبت شما ترجیح می‌دهم و همه شما را به خدا می‌سپارم.
توصیه می‌کنم اگر تمام اعضاء بدن شما را بگیرند و از همه نوع کمک شما را منع کنند حتماً با اشاره می‌توانید کمک کنید.
خلاصه وصیتم این است مگر ما نمی‌گفتیم یا حسین (ع) اگر در کربلا بودیم به شما کمک می‌کردیم، همین الان با شعار کوتاه ما اهل کوفه نیستیم امام تنها بماند، لحظه‌ای از مواظبت انقلاب غافل نباشید.
«لا اله الا الله محمد رسول الله»، الله اکبر خمینی رهبر.
والسلام، مسلم امامی
مورخ ۱۳۶۰/۲/۲۶»
منبع: نوید شاهد
انتهای پیام/ ۹۱۱
